Mirjam: “Ik ga mijn uiterste best doen om die 10 kilo eraf te krijgen”

De fotoserie van Me-to-We! We fotografeerden 12 van onze lezers met hun moederlijf. Dit is Mirjam (42). Ze kreeg haar eerste kindje op haar 42^e. Evi Sofie is nu ruim 3 maanden. “Ik vind mezelf goed in verhouding, brede heupen, gevulde borsten, alleen die buik hé. Die hele 10 kilo zit daarin.” 

“Ik heb een soort omgekeerde anorexia zeg ik weleens: ik denk dat ik best slank ben, maar als ik tegenwoordig in de spiegel kijk denk ik: hm. De laatste jaren ben ik onwijs aangekomen. Het begon ermee dat ik op mijn 38ste pas mijn vriend leerde kennen. We zeiden meteen tegen elkaar dat we geen kinderen wilden, maar al in ons eerste telefoongesprek na die vakantie zeiden we: dat klopt niet, met jou wil ik het wel. Ik was natuurlijk al behoorlijk oud, dus we zijn vrij snel naar de dokter gegaan. Doorverwezen naar het ziekenhuis en prima eicellen. Hormonen, prikken, puncties. We hebben jarenlang het hele traject doorlopen en net toen we net de hoop wilden opgeven, bij de allerlaatste poging, was het raak.”

“Door die hormonen ben ik ruim 10 kilo aangekomen en toen kwam die zwangerschap er nog overheen. Húp nog eens 15 kilo erbij. Ik vind mezelf goed in verhouding, brede heupen, gevulde borsten, alleen die buik hé. Die hele 10 kilo zit daarin, dat vind ik jammer.”

“Ik was altijd heel trots op mijn lichaam, ik had nooit iets, maar de laatste jaren heeft het me in de steek gelaten: ik kon niet zwanger worden, Evi Sofie is met een keizersnede geboren en de borstvoeding kwam niet op gang, ook al heb ik wel 6 weken gekolfd. Dat vind ik allemaal heel jammer, dat het zo medisch was. Maar ik had een top zwangerschap, geen striae en nu een prachtige dochter. Toch was ik graag zelf bevallen. Van het litteken van de keizersnede heb ik soms nog last. Als ik teveel doe, lijkt het of mijn lijf zegt: terug in je hok. Er zit nu een wit streepje op mijn bikinilijn, ach, ik vind het wel mooi.”

“Ik ga mijn uiterste best doen om die 10 kilo eraf te krijgen. Ik vind kleding net iets mooier als je gewoon maat 42 hebt, dan kun je weer naar de Zara. Maar toen ik laatst in Spanje was, heb ik gewoon gedaan of ik zwanger was. Húp – die buik vooruit en zo’n gelukzalige lach op je gezicht en hand op je buik. Dan is een buik opeens weer mooi.”