Mindful mama: bijna al je spullen wegdoen

Het blijkt dus best wel moeilijk om een baby, man, werk, vrienden, slaap, tijd voor jezelf en een soort van schoon huis te combineren. Daarom probeert Julie van alles uit om een mindful mama te worden.

Deze keer: extreem opruimen à la Marie Kondo.

Als ik mag kiezen waar ik uit het rijtje baby, man, werk, vrienden, slaap, me-time en het huishouden het minste tijd aan wil besteden, dan weet ik het wel: het huishouden natuurlijk! Niet dat ik er nu zoveel aan doe (dus je kunt stoppen met je ogen te rollen, mam!), maar ik fantaseer regelmatig hoe fijn zou het zijn om elke dag thuis te komen in een opgeruimd huis zónder stapels was en waar de tafel niet vol ligt met post,  vieze/schone slabbetjes, ongelezen boeken, sleutels, identifiers en allerhande babyspeelgoedjes.

Gelukkig was daar Marie Kondo, de Japanse opruim-goeroe wiens boek The life changing magic of tidying up een internationale bestseller is. (Het is ook gewoon in het Nederlands verschenen hoor, maar dan heet het Opgeruimd! en dat vind ik een stuk minder leuk klinken). Marie belooft dat als je haar methode volgt, die ze niet geheel onbescheiden Konmari heeft gedoopt, je de rest van je leven nooit meer hoeft op te ruimen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Mijn vriend en ik lazen haar boek en besloten meteen dat wij ons huis ook wilden “Kondo-en”. In een notendop gaat dat als volgt:

1) Ruim op per categorie, in plaats van per kamer. Veel van dezelfde spullen liggen namelijk door het hele huis, heb je ze in 1 kamer opgeruimd, komen ze *plop* in de ander weer tevoorschijn en kun je weer van voor af aan beginnen.

2) Vraag jezelf bij alles af: does this spark joy. Dus niet: heb ik dit misschien ooit nog nodig óf dit moet ik wel bewaren want ik heb het van mijn liefste vriendin gekregen óf deze broek hou ik want misschien pas ik er ooit weer in. Nee, het Kondo-criterium is blijdschap. Word je ergens blij van dan mag je het houden, en anders geef je het weg of gaat het in de prullenbak. Lekker overzichtelijk.

3) Alles wat je houdt, moet een eigen plekje krijgen. Waar je het makkelijk kunt pakken en weer makkelijk kunt opbergen.

Wij begonnen braaf met het verzamelen van AL onze kleding (winterjassen, zomerjurkjes, babykleertjes, alles) en gooiden die op een grote hoop in de woonkamer. Vervolgens pakten we alles 1 voor 1 op en vroegen we onszelf af of we er blij van werden. In het begin voelde het onwennig, maar als je de smaak te pakken krijgt, wordt het zowaar leuk. De berg spullen die we in de kledingcontainer wilden gooien, groeide gestaag en uiteindelijk hebben we 13 volle vuilniszakken weggegeven.

Nu is het een kwestie van doorzetten. We hebben ook al het speelgoed van onze baby ge-Kondo’t (waarbij we alleen hebben gehouden waar hij echt graag mee speelt of wat we zelf heel leuk vonden) en al onze badkamerspullen. Volgens mevrouw Kondo moeten we als volgende stap al onze boeken uitzoeken, gevolgd door het papierwerk in huis en dan nog ‘komono’ (een Japanse term voor ‘kleine rotzooitjes’) en als laatste dingen die een grote emotionele waarde hebben en dus het moeilijkste weg te gooien zijn.

Tot nu toe werkt het echt geweldig! Alleen al het wegdoen van die kleding maakt zo’n verschil: geen volle wasmanden meer (we gooien er nu vaker een wasje in, omdat we de kleren die we hebben vaker aan willen doen) en geen uitpuilende kasten. Ik kan niet wachten om de rest van het huis onder handen te nemen.

Conclusie: ***** (5 van de 5 mindful-mama-sterren)