Man, ga koken! Jamie Oliver roept de borstvoedingstoorn over zich af
Na het behalen van succes met zijn zogenaamde ‘Sugar Tax’, ging chefkok en gezondheidsgoeroe Jamie Oliver op een nieuwe missie: alle Britse baby’s aan de borst helpen. Want, preekt hij: breast is tenslotte best, voor zowel moeder als kind. Arme Jamie wist van tevoren duidelijk niet in welke slangenkuil hij zich begaf. Want voor hij het wist, vielen alle moeders, de lacterende én die met droogstaande tieten, massaal over hem heen.
Hoe durfde hij, als man, überhaupt zijn mond open te doen over borstvoeding? Want halló, wat wist hij er nou helemaal van? Had hij soms tieten? Moest hij soms ’s nachts iedere twee uur z’n bed uit voor een krijsende barracuda die tot bloedens toe de kloven in z’n tepels zoog? Nee, precies! Het was zeker wel makkelijk lullen vanuit z’n keuken, dat het ‘makkelijk’, ‘handig’ en bovendien ‘gezond’ is. Maar hij hoeft het zelf niet te doen. Dus laat die gast lekker terug gaan naar de keuken en verder gewoon z’n mond houden, was de collectieve mening. Als één man stonden de vrouwen op. En ik? Ik stond versteld.
Op deze website sta ik zo langzamerhand bekend als de borstvoedingsverketteraar. Omdat ik een paar stukjes heb geschreven over de ‘borstvoedingsmaffia’ en dat het nog maar te bezien valt hoe verschrikkelijk superieur moedermelk is boven flesvoeding. Omdat ik vind dat er te hysterisch gedaan wordt over borstvoeding en te laatdunkend over kunstvoeding, alsof het zowat vergif is als je je baby de fles geeft. Maar, ik schreef vorige week een zeer mild stukje over Jamie en zijn tietenlobby, aangezien ik van mening ben dat de beste man gewoon een punt heeft. Want ja, ook ik ben pro-borstvoeding, ik ben alleen con-maffia. En vooral ook tegen de strijd die onder moeders woedt over dit onderwerp. Want wij vrouwen schijnen elkaar gewoon het licht in de ogen niet te gunnen als het gaat om onze eigen borsten en wat we daarmee zouden moeten doen. Behalve blijkbaar, als een vent zich ermee gaat bemoeien. Dan zijn we opeens wél vriendinnen.
Ik kan nu eigenlijk maar één ding concluderen: het is gewoon nooit goed. Wij vrouwen zijn een stelletje zure sekreten die zich altijd aangevallen voelen. En daarnaast zijn we ook nog eens hypocriet, want we preken voor de parochie die ons op dat moment het beste uitkomt. Natuurlijk is het zo dat Jamie geen ervaringsdeskundige is, simpelweg omdat hij zelf geen borsten heeft. Maar betekent dat dan ook gelijk dat hij zich nergens over uit mag spreken? Dat lijkt me toch een beetje vreemd. Vooral ook gezien het feit dat zijn betoog best hout snijdt. Hij pleit namelijk niet voor het op de brandstapel gooien van moeders die niet voeden, maar wel voor de réchten van de vrouw om haar kind de borst te geven. Voor het geven van meer en betere voorlichting, omdat het daar in Engeland (en trouwens ook in Nederland) nogal eens aan schort. En voor het onderkennen van de gezondheidsvoordelen, voor zowel moeder als kind, die er aan borstvoeding kleven. En dat is, in een land als Engeland, waar met grote regelmaat bijzonder ongezond wordt geleefd, best wat waard.
En laten we vooral ook niet vergeten dat Jamie Oliver toch niet gespeend (ja ja, pun intended) is van enige kennis over voeding en gezondheid. Hij zet zich tenslotte al jaren in voor onze kinderen en hun eetpatroon. En gezond leven begint bij de geboorte, zegt hij dan ook niet onterecht, dus waarom krabben we die arme Jamie nu collectief zijn ogen uit? Echt, ik ben helemaal voor het feminisme, maar dames, trek die klauwen eens een beetje in! Misschien eerst eens even naar onszelf kijken en wat we elkaar al jaren aandoen, voor we een onschuldige man met de beste bedoelingen om z’n oren slaan met onze voedingsbeha’s? Want elkaar om elkaars keuzes afmaken, is blijkbaar geen probleem, maar als een man dan ook een keer een duit in het zakje doet, vormt zich opeens een sisterhood? Kan het nog opportunistischer?
We móeten niks van Jamie, hij probeert alleen maar een klein beetje te helpen. Hij komt je niet met een struik selderij om je oren slaan als je je kind niet aan de tiet hangt, hij vraagt alleen maar van je om erover na te denken. Omdat hij, net als jij, graag wil dat onze kinderen zo gezond mogelijk opgroeien, wat heden ten dage nogal eens een uitdaging kan zijn. Dus zullen we nou voor de verandering eens niet direct als een soort kijvende viswijven aan het veroordelen slaan, alleen maar omdat onze eigen onzekerheid weer eens de kop opsteekt (want laten we wel wezen, dat is natuurlijk gewoon weer de crux), maar laten we blij zijn met een man die de moeite neemt om zich te verdiepen in een vrouwenissue, want hebben we daar ook niet altijd een hele hoop over te klagen? Dat die kerels zich er maar makkelijk vanaf maken en geen interesse tonen in wat wij als vrouwen allemaal voor onze kiezen krijgen? Als we dan eindelijk een vent hébben die de moeite neemt om onze barricade te beklimmen, laten we hem er dan ook niet meteen weer afduwen.
Lees ook: Deze vrouw gaf borstvoeding in de metro en wat er toen gebeurde…
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
