Lynn raakte moedwillig zwanger van een onenightstand: “Ik zag geen andere weg!”

Lynn (39) werd twee jaar geleden moeder van zoon Sander. Ze had op dat moment geen vriend en ze raakte ongepland zwanger van een one-night stand. Tenminste, dat denkt de buitenwereld. Eigenlijk wist Lynn heel goed wat ze aan het doen was. Ze voelde haar klok tikken en rommelde heel bewust met de anticonceptiepil. Het is een geheim dat ze voor altijd zal moeten dragen. “Soms heb ik er moeite mee dat Sander op deze manier ter wereld is gekomen, maar ik zag echt geen andere weg.”

“Natuurlijk had ik het me ook anders voorgesteld. Ik zou een kind krijgen met een man en ik zou onderdeel zijn van een traditioneel gezin. Het pakte echter niet zo uit. Op mijn zevenendertigste was ik nog steeds alleen. Ik kwam uit een relatie met een man die mij lichamelijk en geestelijk mishandelde en ik zag mezelf op korte termijn niet aan een nieuwe relatie beginnen. Mijn biologische klok tikte en mijn kinderwens wilde ik me koste wat kost niet laten ontnemen.

Samen met een vriendin ging ik op vakantie naar Thailand. We hadden een toptijd, feestten en dansten wat af en op een avond kregen we het over mijn kinderwens. Ik vertelde mijn vriendin moedeloos dat ik het niet meer zag gebeuren en voor de gein zei zij: “Joh, je laat de pil staan en versiert hier gewoon een backpacker.” We lachten erom, ik weet zeker dat zij het als grapje bedoelde, maar in mijn hoofd was een zaadje geplant. Heel even dacht ik eraan om daar in Thailand al de pil weg te gooien (ik kwam namelijk een prachtige Fransman tegen) maar omdat ik dan heel moeilijk aan mijn vriendin kon verkopen dat het een foutje was, heb ik het niet gedaan.

Lees ook: Geen abortus meer na 20 weken. Terecht, of niet?

Een half jaar later wel. Ik was met een groepje vrienden op een festival en het was lang leve de lol. Hoewel we allemaal dertigers waren en de helft kinderen had, voelden we ons weer even twintigers en de paar vrijgezelle vrienden die ik had hebben in dat weekend allemaal losbollige seks met iemand gehad. Ik ook. Met Ruben, een knappe, doch saaie IT’er. En dit keer zonder bescherming. Ik was al een tijdje geleden gestopt met de pil en het kostte me niet veel moeite om hem ervan te overtuigen dat een condoom echt niet nodig was. Dat weekend waren Ruben en ik een setje. We hingen de hele tijd om elkaar heen en hebben meerdere keren het bed gedeeld. Ik wilde er zeker van zijn dat mijn kans op een zwangerschap zo groot mogelijk was.

Tot mijn grote verbazing was het raak. Ik geloofde het niet. Dat het zo snel kon gaan. Maar zo snel ging het dus. Ik was zwanger. Van een redelijke onbekende man. Even heb ik nog getwijfeld of ik het niet tegen hem zou vertellen, maar dat ging me toch iets te ver, dus ik heb hem ingelicht. Hij schrok enorm, zei dat hij totaal niet op een kind zat te wachten en hintte op een abortus. Ik deed alsof ik daar over na zou denken, maar heimelijk wist ik al wat ik ging doen natuurlijk. Ik was hartstikke blij dat ik zwanger was en zou het kindje houden en in mijn eentje opvoeden. Toen ik Ruben dat twee weken later vertelde was hij verbaasd, maar hij vond het prima. We spraken af dat ik hem op de hoogte zou houden en dat hij het kind best af en toe kon zien, maar dat hij verder geen rol in zijn of haar leven zou spelen. Precies wat ik wilde.

Mijn vrienden leefden allemaal ontzettend met me mee. Ze vonden het vreselijk dat ik op deze manier moeder zou worden. Van iemand van wie ik niet hield en met wie ik ook geen toekomst zag. Mijn ouders waren ook enorm geschokt. Ik speelde de vermoorde onschuld, dat vond ik af en toe wel lastig, maar ik hield mijn ogen op het doel: een kind van mij. Na een redelijk ongecompliceerde zwangerschap kwam Sander ter wereld. De eerste periode was pittig. Dat je helemaal niemand hebt om op terug te vallen, viel me zwaarder dan ik dacht. Al die meiden van mijn zwangerschapsclubje hadden een partner en ik….ik had de eerste weken mijn ouders, die bij me in waren getrokken, maar daarna was ik alleen.

Aan de andere kant: het is nooit anders geweest, dus ik weet ook niet hoe het zou zijn met partner. Ik hoor van alle kanten dat stellen ook best veel moeilijkheden ervaren rondom de opvoeding van zo’n kleintje en weinig tijd meer voor elkaar hebben. Die problemen heb ik allemaal niet. Mijn leven draait om Sander en dat is helemaal goed. We zijn echt een twee-eenheid. Ruben komt heel af en toe langs en Sander weet dat het zijn vader is, maar een echte rol in ons leven speelt hij niet.

Vrienden vragen me weleens of ik nog zin heb om verliefd te worden, maar voorlopig heb ik daar geen ruimte voor. Het is goed zo als het is. Een leven zonder kind had ik nooit gewild, een leven zonder geliefde kan ik me wel voorstellen.”

Lees ook: Wat mensen allemaal tegen je durven zeggen als je zwanger bent.