Liever parttime werken dan mijn kinderen alleen in het spitsuur zien

Barbara schreef een stuk voor Het Parool. Ze heeft er genoeg van dat parttime werkende vrouwen maar het verwijt krijgen dat ze niet helemaal meedoen. Nu krijgen ze ook nog de schuld  van de slechte economie!

Lees ook: 15 Dingen die werkende moeders dus echt niet meer willen horen

Vrouwen die geen toppositie bekleden, krijgen er om de zoveel tijd van langs. Verwende prinsesjes zijn we genoemd, door journaliste Elma Drayer. Een webshop is geen carrière, verweet Marianne Zwagerman ons. En nu geeft OESO-topman Yves Leterme in een lezing in Den Haag al die parttime werkende vrouwen de schuld van het achterblijven van de Nederlandse economie.
Ik ben het inmiddels gewend, al die kritiek, maar gek genoeg voel ik me nooit aangesproken.

Wij hebben geen nieuwe keuken of badkamer. We kopen niet elke 3 jaar een nieuwe gezinsauto. En we vliegen nooit met de KLM naar de Malediven.
Dat is erg spijtig voor de Nederlandse economie, begrijp ik nu van meneer Leterme. (Dat snap ik wel en niet, want we zijn meer dan 1300 euro per maand kwijt aan kinderopvang. Daarvan had ik best met de KLM naar de Malediven gewild, maar we hebben het geld gewoon weer de economie in gepompt. Toch?) Buiten alles is het gewoon onze keuze dat ik af en toe om drie uur op het schoolplein sta.

En zelfs dat, begrijp ik van UvA-promovenda Justine Ruitenberg, is niet waar. Want zij heeft eerder dit jaar Wetenschappelijk Aangetoond dat vrouwen alleen maar dénken dat ze in deeltijd zouden willen werken. Ouders, leraren, werkgevers en partners zouden die druk op de Nederlandse vrouw uitoefenen, bleek uit haar enquete onder bijna 1000 moeders van jonge kinderen.
We willen wel fulltime werken, zegt Ruitenberg, maar door pressie van buiten doen we dat niet.

Met het andere kamp van de boe-roepers voel ik overigens ook geen verwantschap. Carrièrevrouwen die zeuren over het glazen plafond. Door het old boys network zouden ze niet de posities krijgen waar ze zo ontzettend geschikt voor zijn.
Ik geloof er geen barst van.

Zelf wil ik helemaal niet door een glazen plafond heen. Ik hoef geen toppositie. En ik wil geen fulltime baan.
Wat ik wel wil is flexibiliteit, want die heb je nodig als je kleine kinderen hebt. Kinderen moeten naar de dokter, naar het consultatiebureau, ze zijn soms ziek en bovendien is het gewoon heel erg druk, kinderen, en wil je niet elke dag de moeder zijn die als laatste haar kinderen van de opvang haalt.

Ik ken ze niet, moeders die Verwende prinsesjes zijn, of die een klein webshopje ‘een carrière’ noemen (ze vinden het gewoon leuk). Ik ken ook niemand die onder druk gekozen heeft voor een deeltijdbaan, maar die stiekem droomt van een topcarrière. Kom op zeg, het is 2016!

Ik ken wel vrouwen (en mannen!) die het leuk vinden om kinderen te hebben. Die zich ervan bewust zijn dat dit een periode is die maar heel kort duurt. En die ervoor kiezen om die levensfase van dichtbij mee te maken.

Dan werken ze iets minder. Gewoon, omdat er geen bal aan is om kinderen te hebben als je leven alleen nog maar uit één groot spitsuur bestaat. Iets minder economie, versus iets meer geluk – ik vind het prima.

Lees ook: Wat kinderloze collega’s moeten weten over de jonge werkende moeder