“Lieve jonge moeder, zorg alsjeblieft goed voor jezelf! Jij bent De Spil”
In Femke’s omgeving zijn er plotsklaps een stuk of wat jonge moeders die dreigen onderuit te gaan. Te hard gewerkt, teveel geleefd naar de verwachtingen van anderen, te pittige tijden met kinderen in pittige fasen. Soms loop je gewoon op het randje. Nog heel even…en je valt om. Maar ho STOP, dat kán niet. Moeders moeten blijven staan. Daarom pleit Femke ervoor dat we een beetje minder streng voor onszelf zijn.
Lees ook: 12 Types waar je niet zo blij mee bent als kersverse moeder
Het leek vorige week wel de week van de instortende moeders. Op mijn werk en in mijn privé-omgeving kreeg ik ineens mails, telefoontjes en bezoekjes van mede-moeders die verzuchten dat ze het even he-le-maal niet trekken. Zoals collega-Vala zo mooi zei: “Ik voel me net Carice van Houten in Zwartboek die uitroept: ‘Houd het dan nooit op????’ ” Of het toeval is of ligt aan de volle maan of aan die saaie winter…ik weet het niet…maar klote is het wel. Geen enkele ouder heeft baat bij het gevoel het niet aan te kunnen, maar het gebeurt. En we moeten ermee dealen. Soms gaat het gewoon echt niet goed met ons, als we tien dagen achter elkaar te weinig uren per nacht pakken, omdat de baby maar niet wil doorslapen. Soms kunnen we onszelf echt wel de haren uit de kop trekken dat we twee kinderen kort op elkaar hebben gekregen, zodat we nu rondsjouwen met een peuter van twee en eentje van drie die beiden de NEE-fase nog lang niet ontstegen lijken te zijn. Soms is de combinatie werk, kinderen, man, vrienden zoveel te veel dat het in ons binnenste binnenste schreeuwt: MAG IK ALSJEBLIEFT ÉÉN UURTJE VOOR MIJZELF?
Gisteren ging ik een hapje eten met een van de ‘ik-heb-mijn-grens-bereikt’-vriendinnen en terwijl ze haar hart uitstortte over alles wat moeilijk en heftig en niet werkend en vermoeiend en nog heel veel meer was, dacht ik: Ongelofelijk, hoe ons leven veranderd is tussen de tijd waarin we studeerden en nu. Destijds hadden we een paar uurtje college, zaten we de andere helft van de tijd in de kroeg en nog lukte het ons niet om op tijd onze rekeningen te betalen, want we waren meestal liever lui dan moe. En nu. Nu rennen we harder dan hard. We willen een goede moeder zijn, een leuke, sexy vrouw, een attente vriendin, we willen ons huis niet laten verslonzen, we willen gezond koken, de was in nette stapels in de kast hebben, we willen een baan/carriere/iets met zelfontplooiing. En vooral willen we dat niemand over ons klaagt. Dat we het goed doen. Dat we niet falen. En daarom gaan we maar door, door, door. En als we voelen: “Nou, ik ben best wel moe” of “Mijn hartslag is al dagen heel hoog” maken we een plan om de dingen beter te gaan doen. Maar nooit minder.
Terwijl dat toch misschien wel de crux is. Dat we minder moeten gaan doen. Ik bedoel, ik weet dat Volkskrantcolumniste en feministe Elma Drayer vindt dat we allemaal de kantjes er vanaf lopen, maar ik heb toch het idee dat Nederlandse vrouwen flink de zeilen bijzetten om de boel draaiende te houden. En dat we daarbij soms iets te veel van onszelf vergen. Volgens mij moeten we daar eens mee ophouden. Laten we gewoon toegeven dat het soms, met een huilbaby en een temperamentvolle peuter, iets teveel is om ook nog vier dagen te werken en een goed seksleven en een leuk sociaal leven te onderhouden. Laten we in de tropenjaren een beetje compassie met onszelf hebben. En laten we vooral goed voor onszelf zorgen, want echt waar, jonge moeder, niemand heeft er iets aan als jij (ik zeg dit ook tegen mezelf!) onderuit gaat. Jij bent De Spil (vaak nog wel, sorry, jonge vaders, maar het is zo!) en dat gezin dat je hebt gesticht is en blijft het allerbelangrijkste wat je ooit zult hebben.
Dus baal je ervan dat je je carrière misschien op een iets lager pitje moet zetten, vind je het klote dat je nooit meer tot vier uur in de kroeg zit en je vriendinnen veel te weinig ziet…het is maar tijdelijk, maar tijdelijk is het wel de beste oplossing om gaande te blijven. Kies wijs en kies goed. Wat zijn je prioriteiten? Nou, je grootste, lieve jonge moeder, dat ben jij zelf! Zolang jij gezond bent en niet als een kip zonder kop door de straten rent, komt alles uiteindelijk op zijn pootjes terecht.
Lees ook: 25 Dingen die iedere kersverse moeder denkt
