De scholen weer open: moederziel alleen in je huispak op de fiets
Vala maakt zich grote zorgen over de kinderen in deze coronacrisis. Niet vanwege het virus zelf, maar vanwege de gevolgen daarvan. Die zijn namelijk levensgevaarlijk.
Afgelopen week ontvingen wij de brief. De brief waar alle ouders op zaten te wachten. De brief met instructies voor als de scholen straks weer opengaan. De instructies van de school van mijn zoon waren simpel: kom weer naar school. Maar voor mijn dochter wordt het een ander verhaal. De school van mijn dochter is namelijk gegrepen door het virus. Niet het coronavirus, maar die andere infectie die rondgaat in de samenleving: coronahysterie. En de gevolgen daarvan beginnen ernstige vormen aan te nemen.
LEES OOK: Alle moeders weer achter het aanrecht dankzij het coronavirus.
In zeven sloten en onder een auto
Vanaf groep 3 worden de leerlingen geacht zelfstandig naar en van school te gaan, viel er in de instructiebrief te lezen. Dat zijn dus kinderen vanaf 6 jaar die in hun eentje naar school en weer naar huis moeten gaan. Vreemd, aangezien Veilig Verkeer Nederland ervoor waarschuwt dat kinderen tot 10 jaar geen verkeersoverzicht kunnen houden en dus logischerwijs niet zelfstandig naar school kunnen, aangezien ze dan vrijwel zeker op een bepaald moment in een van de spreekwoordelijke zeven sloten, of in dit geval dus onder een auto, lopen. Maar, beste ouders, geen zorgen, ‘indien wij uw kind op school missen, bellen we u meteen’ stelde de brief ons gerust. Wat een service. Als de school daarna dan ook meteen de Amber Alert regelt zijn we helemaal voorzien.
Veiligheid voor alles
Er is ook een schooluniform ingesteld: mijn dochter mag voortaan alleen nog maar in joggingpak en op slippers naar school. Er mag namelijk geen kleding meer gedragen worden met knopen, ritsen en veters. Dat is in het kader van de veiligheid van de leerkrachten, zodat die te allen tijde die 1.5 meter afstand kunnen houden van de kinderen en zij hen dus nooit meer met een vinger hoeven aan te raken. Wie zich een geschaafde knie valt op het schoolplein heeft dan namelijk geen moeite om z’n eigen broek uit te krijgen en kan dus z’n eigen pleister wel plakken. En ook een kleutertje krijgt zelf z’n joggingbroek nog wel van z’n kontje gestroopt, dus bij een ongelukje hoeft er dan geen juf meer aan te pas te komen. De troostrijke arm van die juf moeten de kinderen in dat soort situaties dan voortaan wel ontberen, maar veiligheid gaat nou eenmaal voor alles en we hebben tenslotte al een lerarentekort. We willen er niet nog meer kwijtraken. Bijkomend voordeel: het is goed voor de zelfredzaamheid van de kinderen, en daar schort het tegenwoordig nogal aan door al die helikopterouders die ze alles maar uit handen nemen. Dus niet alleen de volksgezondheid is ermee geholpen, ook de werkdruk van de leerkrachten neemt straks, in Mark Ruttes intelligente 1.5 meter samenleving, drastisch af. Nu het salaris van de leerkrachten nog omhoog en er hoeft volgend jaar niet meer gestaakt te worden. Met dank aan Corona; dat zijn nog eens een hoop maatschappelijke vliegen in één klap.
Offers brengen
Ik zet mijn kind dus straks in haar huispak zonder knopen en ritsen, met een rugzakje vol hapklare brokken (want ook met eten en drinken mogen de kinderen geen hulp meer inroepen van de leerkrachten), op de fiets en hoop dan maar dat ik haar ‘s middags weer levend terug zal zien. Zoals de overheid zegt: alleen samen krijgen we Corona onder controle, dus we moeten allemaal offers brengen. Letterlijk, in dit geval, want hoewel het coronavirus door al deze maatregelen wellicht succesvol teruggedrongen wordt, verwacht ik dat het aantal slachtoffers van het virus vanaf 11 mei helaas weer zal stijgen. Hoe ironisch. Tenslotte waren kinderen er toch nauwelijks vatbaar voor?
LEES OOK: Hoe praat je met (jonge) kinderen over Corona?
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
