Waarom ik vooral erg van mijn kinderen geniet als ze er niet zijn
Anne smelt elke keer weer als ze de snoetjes van haar kinderen ziet. Maar als ze er niet zijn, geniet ze misschien nog wel extra van ze. En nee ze mist ze niet.
‘Moet je haar kwijt ofzo?’ vraagt mijn moeder me. Nee, ik hoef onze peuter niet kwijt. Dat is niet de reden dat ik aan mijn moeder vraag of de peuter kan komen logeren. Ik hoef haar niet kwijt, maar heb absoluut geen bezwaar tegen een paar uur/dagdelen/dagen/nachten (een weekend? Ook goed!) zonder haar. Dan schuifelt hier thuis alsnog de baby voorbij, maar als de peuter een nachtje uit logeren is betekent dat toch zeker vijf keer minder een luier verschonen, vier mandarijntjes die niet geschild hoeven worden, zes boterhammen die ik niet hoef te smeren en kan ik twee keer het tandenpoets-gevecht overslaan. Ik zeg JA!
Niet fulltime voor de kinderen willen zorgen
Ik hou erg veel van mijn kinderen en vind het super gezellig om ze om me heen te hebben. Maar ik vind het ook echt héél erg prima, zo niet héérlijk, als ze er niet zijn. Dit blijkt alleen niet zo’n gangbaar standpunt te zijn. Toen ik onlangs tegen een vriendin zei dat ik voor geen goud fulltime voor ze zou willen zorgen, reageerde ze ronduit geschokt. ‘Dat je dat durft te zeggen!’ riep ze uit. Zij durft anno 2022 dus nog niet hardop te zeggen dat ze misschien wel niet altijd haar kinderen om zich heen wil hebben. Evenals een kennis die beweerde dat ze er van overtuigd is dat als een vrouw niet fulltime voor haar kinderen zorgt, ze daar ongelukkig van wordt. Dan denk ik HALLO?! Over wie gaat dit? Niet over mij in ieder geval, en ik ben toch ook een vrouw? Praat voor jezelf!
Je kinderen niet missen
Er gaan uren en dagen (als ze op de opvang zijn of ik een avondje uit) en soms zelfs een weekend of hele week (als ze uit logeren zijn of ik op vakantie ben zonder mijn gezin) voorbij dat ik niet bij mijn kinderen ben. Ik voel me daar niet schuldig over. Waarom zou ik in godsnaam? Ze zijn veilig en hebben een leuke tijd. Net als ik. Sterker nog: ik mis ze niet eens. En ik voel me ook niet schuldig over het feit dat ik ze niet mis. Waarom zou ik? Voor mij zit ‘goed voor je kinderen zorgen’ in heel andere dingen dan in me schuldig voelen en ze missen. Bijvoorbeeld ze een veilige basis geven van waaruit ze de wereld kunnen ontdekken. En dat mijn vriend en ik ze een liefdevol voorbeeld geven door samen een gelukkig stel te zijn. Dat soort dingen. Maar vertel me niet wat ‘normaal is’, of wat een vrouw ‘hoort te voelen en te willen’ met betrekking tot haar kinderen. Want er zijn net zo veel manieren om een ‘goede’ moeder te zijn als dat er vrouwen bestaan. En dat zijn er heel wat.
Lees ook: ‘Ik wil scheiden, maar kan mijn kinderen niet missen’
