Je kind ergens vergeten? Het overkomt ons allemaal – ja, jou ook
Elke maandag geeft Franke, inmiddels goed getraind als moeder, advies over prangende kwesties. Deze week: je kind vergeten bij de buurtsuper/langs de snelweg/op het vliegveld? Het overkomt ons allemaal weleens. No biggie!
Zo’n beetje elke zomer, googel maar en gij zult vinden, staat er wel een berichtje in de krant. Van ouders die hun kind ergens vergeten. Zo tijdens de hoogtijdagen van het komkommernieuws is er altijd wel een krant die ergens een paar ouders aan de schandpaal kan nagelen. En al is het op dit moment vrij heftig wat er allemaal in de wereld gebeurt, zelfs dit jaar was er dat ene bericht from hell: Duits gezin vergeet zoon na toiletpauze langs de snelweg. Ze kwamen er pas na 50 (!!) kilometer achter, toen de andere zoon hardop vroeg wat er eigenlijk gebeurd was met zijn grote broer. Je moet er toch niet aan denken dat je zoiets overkomt.
Wie doet zoiets?!
Je eerste reactie als je dit lees is waarschijnlijk: wie doet zoiets?! Welke monsters van een ouders zijn zo gek hun kind te vergeten? Dat meen je toch zeker niet?! Maar mensen, het gebeurt dus vaker dan je denkt, hè. Dat komt omdat ouders gewoon aan heel veel dingen moeten denken als ze kinderen hebben. Aan alle meuk die standaard meegesjouwd moet worden, aan extra eten en drinken omdat die hongerige wolfjes anders voor brokken zorgen, aan geld/toegangspasjes/de benodigde formulieren voor wat dan ook. Extra speelgoed of fietsjes of andere meuk. Nou, en in 99% van de gevallen gaat dat vlekkeloos, zó knap van al die ouders, en soms ook niet.
Midden op het vliegveld
Ik moet zeggen: zelf ben ik ook schuldig, hoor. Manlief en ik waren zo gestrest, moe, versleten toen ons pollewopje 1,5 was, dat wij haar op de eerste vakantie die we hadden, midden op het vliegveld lieten staan, terwijl wij samen naar de balie liepen om in te checken. Daar stond ze, in haar kinderwagen, alleen, zonder ons, in een grote zaal vol gehaaste mensen. Het zullen drie bange minuten zijn geweest voor haar tot ik ontsteld riep: “Puk! We zijn Puk vergeten!” Snel rende ik naar de plek waar ik vermoedde dat we haar hadden achtergelaten, werkelijk alle doemscenario’s in mijn hoofd voorbij zien trekkend. Geloof me, als nood aan de man is, dan zijn dat er een heleboel.
Schaamrood op de kaken
Gelukkig lag ze gewoon vrolijk te kraaien in haar wiegje. Ik pakte met schaamrood op de kaken de kar. Het was niemand opgevallen, er was niets gebeurd, we waren haar gewoon even vergeten. En je kind kan 18 zijn of een paar maanden oud, maar hoe dan ook: het gaat jou ook een keer overkomen. En ga nou niet hardop roepen dat jij zo dom niet bent, en dat je zoiets achterlijks echt nooit zou doen, want dat is de goden verzoeken/de bitch karma over jezelf afroepen.
En weet je: het is niet erg als het gebeurt. Mijn tip: voel je niet schuldig, voel je geen slechte ouder, het ligt niet aan jou. Het lag aan je slaapgebrek/chaotische momentje en al die andere dingen die je moest doen. No biggie. Je doet het geweldig, dat weet ik zeker.
Meer tips van Franke lezen? Bestel dan hier haar nieuwe boek Ik denk dat ik het wel kan, boordevol tips voor kersverse moeders!
Openingsbeeld:Natasha Babenko via Pexels
