Is het erg als je er een krap budget voor je baby op nahoudt?
Annemieke is journaliste en geen juriste en dus koopt ze rompertjes op Markplaats en tweedehands eco-luiers. Zelf vindt ze dat oké, maar er zijn mensen in haar omgeving die daar anders over denken.
LEES OOK: Geld opzij zetten voor de baby: sparen of beleggen?
Tijdens een lang weekend in Nederland ga ik met mijn ook-zwanger-zijnde schoonzus A. babykleertjes shoppen. Nouja, shoppen… Zij telt gerust €42,95 neer voor een rompertje, terwijl ik, als ik zie dat een paar mini-sokjes al 5 euro kost, zoiets mompel als: “Zullen we maar even thee gaan drinken?”
Thuis vergelijken we wat we verzameld hebben. Ieder meer dan vijftig kleertjes in maat 50, waar de baby’s hoogstwaarschijnlijk binnen twee weken te groot voor zijn. Maar ja, ze zijn zo schattig. Bij A. is de gehele garderobe nieuw: chique designer clothes die zo in een high fashion modeblad kunnen. Ik heb alle babykleding op Marktplaats besteld. Onze rompertjes zijn ook hartstikke leuk – en kosten gemiddeld 75 cent per stuk. Alles is al gedragen, wat handig is, want ook al gewassen. En kleding herbruiken is beter voor het milieu. “Jammer van dat vlekje op dat mouwtje, maar inderdaad erg eco-vriendelijk,” is A.’s reactie.
Enthousiast laat ik haar mijn collectie wasbare luiers zien, in allerlei kleurtjes en printjes. Ook eco! En tweedehands uiteraard. “Oh, goh, wat interessant,” is haar reactie. Maar dan meer op zo’n manier van: hou-je-me-nou-voor-de-gek-of-ben-je-echt-achterlijk? dan op een ik-wil-hier-alles-van-weten-manier. Zo’n ‘Goh, interessant’ als de kapper je haar compleet verkloot heeft en je met een hanenkam thuiskomt in plaats van de geplande bob. Volgens mij is A. meer van de wegwerpluiers. “Dus die luiers zijn ook al gebruikt? Door een ander kindje dat erin gepoept en geplast heeft? En dan ga jij ze ook gebruiken voor jouw baby? Gooi je ze na gebruik niet in de vuilnisbak, maar in de wasmachine? Met poep en al?!” Ik vertel haar dat het inderdaad zo werkt en dat wegwerpluiers niet alleen beter voor het milieu zijn, maar je er ook zo’n 500 euro mee bespaart op den duur. “Ja, dat is voor jullie wel handig, ja.”
Met gepaste trots showt ze me hun toekomstige babykamer. Met een splinternieuwe buggy die vorig jaar als beste uit de test kwam, plus bijbehorende accessoires. Met commode in bijpassende kleuren. Een antieken wieg met hemelbed. De inrichting van hun babykamer is meer waard dan mijn auto. Ik denk aan ons Spaanse minihuis met chronisch ruimtegebrek. De enige plaats waar onze baby kan liggen, is in Dribbels mand, aangezien de hond meestal bij ons op de bank of op bed neerploft. Die avond jammer ik tegen K. over de sociale ongelijkheid bij geboorte. Omdat mama journaliste is in plaats van juriste, loopt ons kind straks in afdankertjes in plaats van merkkleding zoals dat van A. en haar man.“En ze gaan hem/haar vast ook zo’n naam geven als Anne-Fleur of Roderick waardoor-ie later automatisch een betere baankans heeft en meer verdient, terwijl ik voor de onze momenteel twijfel tussen Pixie en Indigo.”
Mijn vriend blijft er nuchter onder. “Nou, dan is onze baby toch gewoon een budgetbaby? Noemen we ‘m ‘Aanbieding’.”
Annemieke (33) kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K. (die blij is met het onverwachte nieuws) en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje
