‘Ik leef van vijfenzeventig euro per week en dat lukt prima’

Ella (26) is alleenstaande moeder van Evi (1). Veel geld heeft ze niet, en dus heeft ze er een sport van gemaakt zo goedkoop mogelijk te leven.

Lees ook: ‘Ik heb zo weinig geld, een verjaardagscadeau kan ik me amper permitteren’

“Ik liep laatst met mijn moeder door een supermarkt, een A-supermarkt, zeg maar. Daar was ik al een tijdje niet geweest en ik schrok van de prijzen. Die liggen bij de Aldi, waar ik altijd kom, toch een stuk lager. Het letten op prijzen, nooit te veel betalen, altijd nadenken, dat is mijn tweede natuur geworden. En ik vind het niet eens erg.
De vader van Evi was niet echt mijn vriend, meer een scharrel. De zwangerschap was niet gepland, wel gewenst. We hebben het nog even samen geprobeerd, maar we waren geen match. Nu is hij uit ons leven, hij heeft Evi één keer gezien. Financieel draagt hij niets bij, ook al zou ik het best nodig hebben. Ik kan maar twee dagen per week werken, en dus verdien ik niet zo veel. Met de huur en andere vaste lasten eraf, blijft er niet veel over. Vijfenzeventig euro per week voor boodschappen, kleding, uitstapjes, speelgoed en cadeautjes. Maar dat geeft niet, want ik red me wel en ik hoef nergens mijn hand op te houden.

Lees ook: ‘Elke maand hebben we ruzie over geld’

Er zijn zoveel manieren om geld te besparen. Als je je erin verdiept, gaat er een wereld voor je open. Ten eerste gebruik ik wasbare luiers, dat scheelt al heel wat. En op internet heb je heel veel koopjes-sites of websites waar je kunt sparen voor punten als je via hen koopt. Met die punten kun je dan ergens weer een voordeeltje halen. Kinderkleding heb ik nog nooit nieuw gekocht, ik heb allerlei adresjes op internet en in de stad waar ik mooie tweedehandsspullen kan krijgen. Evi ziet er altijd tiptop uit, al zeg ik het zelf. Je ziet echt niet dat haar kleding al een ronde gedragen is. Kinderen groeien er zo snel uit, voordat de kleding echt afgedragen is, is het al te klein. Speelgoed koop ik ook via Marktplaats of op rommelmarkten. Die laatste zijn geweldig, je vindt er vaak prachtige spullen voor bijna niets. Dan zet ik het in de kast en zo nu en dan pak ik iets nieuws voor Evi, waar ze heel blij mee is.

Heel eerlijk, toen het tussen Evi’s vader en mij misging en ik wist dat ik in mijn eentje mijn kind zou moeten opvoeden, heb ik heel wat nachten wakker gelegen. Hoe moest ik dat doen? Ik heb niet de hoogste opleiding of de beste baan, ik wist dat er niet zomaar veel geld zou binnenkomen en dat ik slim zou moeten zijn. Vanaf dat moment heb ik de knop omgezet en ben ik ervoor gegaan. En als ik zie waar ik nu sta en hoe we het samen redden, ben ik soms ineens heel trots op ons.”

Lees ook: Wat je niet moet zeggen tegen een alleenstaande moeder