Hoera, het wordt zomer! Alleen jammer van dat moederlijf
Het is eindelijk zomer! Vala heeft er reikhalzend naar uitgekeken. Alleen krijg je dan wel het jaarlijks terugkerend probleem: een bikini kopen. En dat vindt ze, na het krijgen van al die kinderen, niet meer zo geslaagd.
Er zijn weinig vrouwen die iedere dag juichend voor de spiegel staan, maar ik vind dat ik er wel bijzonder bekaaid vanaf ben gekomen als ik zomers om me heen al die struise Nederlandse vrouwen met benen tot aan de hemel en minstens cup C voorbij zie fietsen. Zelfs op stiletto’s van 10 cm haal ik de 1.75 m. nog niet en ik kan de Cadillac onder de push-up beha’s kopen, maar dan nog stelt het weinig voor. De gemiddelde 15-jarige bakvis moet zich al een professionele bustehouder met steunzolen laten aanmeten en ik sta nog steeds bij de H&M van die ‘my first boobies’ behaatjes voor 5 euro per stuk af te rekenen. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.
LEES OOK: Slank door borstvoeding? Niks van waar! En nog meer onzinverhalen.
Doe mij maar een burkini
Toen ik voor de eerste keer zwanger raakte, verheugde ik me dan ook op de ettelijke cupmaten die ik erbij zou krijgen, maar helaas was dat een illusie. Iedere dag gluurde ik even hoopvol in mijn T-shirt, maar er kwam nog geen millimeter bij. Na negen maanden zat er 12 kilo extra op mijn buik, maar had ik nog steeds microtieten. Wat een deceptie. Ondergoed kopen was voor mij sowieso nooit een feestelijke aangelegenheid en bikini’s al helemaal niet (want die proppen pleepapier om de boel op te vullen zien mensen dus gewoon als je op het strand loopt), maar na drie zwangerschappen zou ik er de zomer bijna helemaal van overslaan. Ik stond laatst dan ook bijna jankend in het pashokje van verscheidene lingerieketens, met 300 bikini’s, die ALLEMAAL niet pasten. Voor zover dat überhaupt mogelijk is zijn mijn borsten na drie kinderen namelijk gekrompen, ik heb een rimpelnavel en op de één of andere manier is de zwangerschapsstreep op mijn buik nooit helemaal weg gegaan. Ik pleit dan ook voor de verkoop van de burkini in reguliere lingeriezaken.
Discriminatie
Waarom verkopen ze in Nederland alleen bovenstukjes met beugels waar je een blok beton in overeind kan houden? We zijn toch niet allemaal gezegend met een goed gevuld decolleté? Ik vind het discriminatie. Dat je dan in zo’n pashokje staat met zes verschillende Doutzen Kroes-bikini’s, waarvan je sowieso niet snapt waarom er in vredesnaam zoveel touwtjes aan zitten en hoe die dan vast moeten en dat je ze dan zo strak vastknoopt dat je er bijna een rib van breekt, maar die twee driehoekjes dan binnen twee seconden nog steeds in je nek flubberen, omdat er blijkbaar geen bovenstukjes bestaan in jouw bescheiden cupje A75. En volgens mij is topless zonnen al best wel weer een tijdje uit, dus ik wil op het strand tussen de hipsters echt geen fashion faux-pas begaan. Mijn kinderen vergeven het me nooit als mama straks flashend op GeenStijl terecht komt.
Ik wil geen gouden belletjes op mijn tepels
De tijd dat ik totaal strak met, weliswaar bijna onzichtbare, maar pronte borstjes door de branding kon dartelen is sinds ik moeder ben wel voorbij. Dat is al pijnlijk genoeg om te accepteren, zeker als je dan op het strand tegen een leger afgetrainde 25-jarigen moet aankijken, die zich in de zon als smakelijke rotisserie kippen laten braden zodra de eerste hittegolf zich aandient, maar is het dan teveel gevraagd om in de winkel een klein, bescheiden hoekje te maken voor de mama-proof bikini? De bikini voor borsten waaruit gedronken is en die daarom wel wat ondersteuning kunnen gebruiken? De bikini die broekjes heeft in maat XS, omdat er nou eenmaal ook Nederlandse vrouwen zijn die niet tot de amazones behoren? De bikini die geen gouden belletjes of Afrikaanse rijgkralen dwars over de tepels heeft lopen, omdat je daar niet meer mee wegkomt met drie koters hangend aan de pareo waarmee je je cellulitis probeert te verbergen. Zou dat alstublieft kunnen, beste retailers? Namens de moeders van Nederland zeg ik: onze dank is groot.
Uiteindelijk heb ik er ruim drie uur over gedaan om een bikini te vinden. Op de kinderafdeling van de Hema. Ik kon kiezen tussen een blauw exemplaar met Disney-prinsessen erop, of een gebloemd geval in een mierzoete kleur roze. Dus het strand op zoals Doutzen, het gaat dit jaar weer niet lukken. Deze zomer gaan we naar Spanje. Ik denk dat ik maar in het appartement blijf met de gordijnen dicht, zodat niemand me kan zien. Want in mijn kinderbikini op de playa, dat gaat ‘m echt niet worden.
LEES OOK: Nog een paar kilootjes kwijt voor de zomer? Volg dan Franke’s briljante dieetplan voor moeders.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
