Hoe ik geld jatte van een 1-jarige en het nooit meer teruggaf

Tamara kreeg 200 euro als startkapitaal voor haar zoon, toen hij nog een baby was. Dat geld verbraste ze gewoon. En mooi niet dat ze voor hem geld opzij heeft gezet voor later. Hoe hebben jullie dat gedaan? Is ze de enige, of herkennen jullie dat ook?

Laat ik beginnen met een heel pijnlijke bekentenis. Toen mijn jongste zoon een baby was, heb ik van iemand 200 euro gekregen. Voor zijn toekomst. Ik had toen naar de bank moeten gaan, een rekening moeten openen om zo een mooie start te maken met geld opzijzetten voor zijn toekomstdromen. Maar dat heb ik niet gedaan.

In plaats daarvan deed ik het geld in mijn portemonnee, en voor ik het wist was het op. Helemaal niet erg natuurlijk, want je kan ook een andere 200 euro op die te openen rekening storten – alleen heb ik dat dus óók niet gedaan. Nooit. Ik ben wel een keer bij een bank binnengelopen, maar jemig, ik had een afspraak moeten maken zeiden ze, en daar is het nooit van gekomen. Nu is mijn zoon 10 jaar. Als ik elke maand 50 euro had overgemaakt naar zijn rekening, had hij nu 6.200 euro voor later gehad, zonder dat ik er financieel nou echt slechter op was geworden.

Maar ik kreeg een herkansing! Want toen kwam Dorus! Nou, die heb ik dus ook laten gaan, want mooi niet dat ik uit mijn luie stoel kwam om voor hem wel geld opzij te zetten voor zijn toekomst. En het erge is dat je nu helemaal niet eens meer een bankfiliaal hoeft binnen te lopen om dat te regelen, want je kan het zo via je telefoon regelen. Fluitje van een cent.

LEES OOK: ‘Elke maand hebben we ruzie over geld’

Als ik bij mijn vrienden rondvraag, blijk ik dus inderdaad de enige te zijn die géén geld voor later opzij heeft gezet voor haar kinderen. Iedereen heeft wel wat, al dan niet met hulp van een opa of oma. Ik zal er dus echt aan moeten geloven, want beter laat dan nooit. Te beginnen natuurlijk met die 200 euro die hij van me tegoed heeft.

Hoe hebben jullie dat gedaan? Ben ik echt de enige?