Hoe Franke wakker werd uit haar winter-coma en ontdekte dat ze er compleet voor l%l bij liep
Franke zat in de speeltuin toen ze opeens besefte wat een rare kledingcombi ze aanhad. Sterker nog: dat het écht geen porum was, hoe ze erbij liep. AArggh!!!! Wat nu?!?!
Lees ook: Dat je gaat shoppen voor jezelf, maar terugkomt met duuzend kinderkleren.
Het was één van de eerste prachtige lentedagen. Koud, maar heerlijk zonnig. Eindelijk weer eens lekker lang licht. Dus na een koude, depressieve winter was het weer tijd om heerlijk ná het eten nog naar het Kleine Speeltuintje te gaan. Dat Kleine Speeltuintje was maandenlang uitgestorven geweest, net als de Grote Speeltuin, de Klimmuur en de Piratenboot, zoals wij de andere speeltuintjes in de betere burgerlijke buitenwijk plachten te noemen. Wat een feest om daar weer te kunnen hangen! Daar dachten buurtgenoten met kinderen hetzelfde over, want de ene na de andere buur liet die avond de bleke snuit weer zien. En zo zaten we opeens met een klutje buurtjes en hun kinderen in die speeltuin, bij te praten over wat er de hele winter was gebeurd en hoeveel de kinderen gegroeid en “Nou hè, wat lekker dat zonnetje”, “Maar nog wel een beetje koud, hoor, ’s avonds”. En in dat geweld van hernieuwde lente-energie keek ik eens om me heen. En daarna naar mezelf. En merkte ik dat ik er te belachelijk voor woorden uitzag. Namelijk zo:
Mijn outfit in de Kleine Speeltuin die avond:
- Heel hip spijkerpak
- Eroverheen een lang vest met Azteekse print
- 2 verschillende sokken
- Afgetrapte Aesics hardloopschoenen
- Donkerrode parka, met niet te verwijderen bleekvlekken op de achterkant
- Haar in een knot
- Zonnebril waar de ‘schildpadprint’ vanaf bladderde
Opeens kreeg ik spontaan last van schaamte. Wats geburt??!?!?!?!?! ging er als een schok door me heen. Echt, ik hoef heus niet hipsterisch-trendy in die speeltuin te zitten, want ik ben geen 23 meer, maar dit was toch een beetje teveel Gekke Henkie van het goede. Hoe was dit mo-ge-lijk??? Razendsnel ging ik in mijn hoofd de dag na en alles was te herleiden tot steekhoudende argumenten. Ik begon de dag in hip spijkerpak met kekke veterschoentjes. Toen kwam ik thuis, schoenen uit, en stapte ik in een plas appelsap in de keuken die peuter Olle daar had achtergelaten, dus een sok verwisseld. Daarna een vest gepakt, want lente maar wel koud, toen gympen aangetrokken en mijn winterparka. Zonnebril: een oude, want die kinderen slopen alles waar je bij staat, dus mijn goede zonnebril is voor momenten dat ik zónder peuter en kleuter op stap ben, ergo: die ligt verloren in een doosje in een la. Nou, logisch allemaal, als je het mij vraagt. Maar toch, maar toch. Als de modepolitie voorbij was gekomen, hadden ze me zeker in de boeien geslagen en meegevoerd naar de fashion faux pas-gevangenis en verplicht op lesje ‘Combineren kun je leren’ gestuurd. Ik schaamde me kapot, en trippelde heel snel naar huis, in de hoop dat mijn buren mijn bleekvlekken, sokken, Azteekse vest die in 2 puntjes treurig onder mijn parka uitstak en gebladderde zonnebril over het hoofd hadden gezien.
Het eerste wat ik deed toen ik thuiskwam, was de computer aanzetten en een berg kleren bestellen. Ook al wist ik mijn maat niet echt meer na een lange winter olliebollen bingen, had ik geen geld op de bank, maar wist mijn creditcard veel en wist ik ook niet wat me nou eigenlijk wel en niet goed staat, want tijd om in de spiegel te kijken heb ik ook niet meer met twee kleine kinderen die opgevoed moeten worden. Maar goed, je moet wat, en dit was echt géén porum, dus die nieuwe kleren zijn onderweg. Ik weet oprecht niet of ik gewoon even een lente-opleving heb, of dat ik zo’n beetje uit mijn Tropenjaren-coma aan het ontwaken ben en me opeens realiseer dat ik zelf ook nog besta en dat ik niet louter mama van twee kleine kinderen ben. Dat zal de komende tijd wel uitwijzen. Ik weet in ieder geval wél zeker dat die witte spijkerbroek die ik besteld heb een risicogevalletje is met een kind van 2 en 5 in huis. Maar ja. Ik weiger terug te gaan naar die parka met bleekvlekken, niet-matching sokken en bladderbril. Dus lente, kom maar op! En Modepolitie; Eat your heart out. Here I come! Nou, ja, soort van…
P.S. Mochten jullie nog tips hebben hoe je makkelijk kunt combineren, wat handige kledingstukken met kleine kinders in huis of hoe je er een beetje normaal bij kunt lopen als jonge moeder, we horen ze graag! Laat het ons weten op onze Facebook-pagina!
Lees ook: Suzans zwangere vriendin is extreem veel met haar uiterlijk bezig. Moet ze hier iets van zeggen?
Nog meer lezen van Franke? Volg haar dan op Instagram.
