Hiervan breekt je hart… Zou jij een zwerfkindje helpen?
Wat zou jij doen, als je een klein kind alleen op straat zag lopen? Smoezelig en in vieze kleren? Zou je erop afstappen, of het liever maar negeren? En wat als datzelfde kindje er netjes uitzag? Zou dat een verschil maken? We willen allemaal zeggen van niet. Maar de realiteit blijkt helaas anders…
Mensen zijn bevooroordeelde wezens. Dat is niet fraai, maar helaas wel waar. Op basis van hoe iemand eruit ziet, hebben we in een split second voor onszelf bepaald wat voor vlees we in de kuip hebben. En vooral: of we ons daarmee willen inlaten. Eigenlijk helemaal niet eerlijk, want uiterlijk zegt niet alles. Of eigenlijk zelfs bijna niks. Helemaal niet als het om een kind gaat. En toch denken we dat onbewust anders over.
Unicef deed een sociaal experiment om te kijken of mensen geneigd zijn elk kind in nood te helpen. Ze lieten een klein meisje in twee verschillende outfits moederziel alleen over straat lopen. De ene keer netjes gekleed, de andere keer uitgedost als dakloos kind. Wat er gebeurde was hartverscheurend. In haar nette outfit had het meisje veel aanspraak en bekommerden mensen zich om haar, wilden ze haar helpen. Zag ze er echter uit alsof ze op straat leefde, dan lieten mensen haar links liggen. Sterker nog: ze liepen met een grote boog om haar heen. Om een klein, hulpeloos kind, welteverstaan. Alsof je een ziek hondje in de goot laat liggen (iets wat je ook eigenlijk niet zou moeten doen!).
Het meisje zelf raakte zo overstuur van de schijnbare onverschilligheid en wreedheid van de samenleving waarin zij opgroeit, dat het experiment moest worden stop gezet. Iets om met z’n allen heel hard over na te denken. Want, wat leren wij onze kinderen, als we ze duidelijk laten zien dat je minder waard bent als je geen nette jas aan hebt? Is dat echt de boodschap die we de volgende generatie willen meegeven? Wij kregen in ieder geval tranen in onze ogen bij het zien van het filmpje. En last van flink wat schaamte. Want ieder kind verdient aandacht en hulp. Ook als het er niet uitziet alsof het uit de Oilily catalogus is weggelopen.
Bekijk ook: Maud en Noa pakken een kraampakket uit.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
