Wat moeders willen van Sinterklaas (in dichtvorm natuurlijk!)

Vol verwachting klopt ons hart, want de wind waait alweer door de bomen,
ook dit heerlijk avondje strijken wij onze wallen glad.
De pepernoten zullen straks namelijk wel weer lustig stromen,
en wij hebben het met die sugar rush eigenlijk nu al wel gehad.

Want weet u, lieve Sinterklaas, wij vragen het u ieder jaar steeds weer,
maar ons verlanglijstje negeert u immer straal.
Ieder jaar vragen ons wij ons wanhopig af: wanneer?
want dat onze wensen nooit in vervulling gaan is simpelweg een grof schandaal.

Wij vragen simpele presenten, heus niks dat niet te realiseren valt,
een beetje meer rust bijvoorbeeld, een beetje meer seks, een beetje minder gegaap.
Toch heel wat minder buitenproportioneel dat wat er ieder jaar weer aan cadeaus voor die kinderen op de stoep staat uitgestald,
wij hoeven dus namelijk geen Barbie, het enige dat wij willen is een winterslaap.

Ja, en rustig boodschappen doen, dat willen we ook wel,
dus zonder rellende peuter naast het toetjesschap.
Dat onze kleren een hele dag schoon blijven en geen pindakaasvlekken op het bankstel,
en trouwens: bedankt nog voor die chocoladehandjes op ons nieuwe tapijt, dat was wel echt de genadeklap.

Of bijvoorbeeld korting op de kinderopvang, zit dat niet in die zak van u?
dan kunnen we onze mannen nog eens gezellig mee uit eten nemen.
Wie weet passeert een avondje stomende seks dan ook nog eens de revue,
en weet u, dat voorkomt zo weer een heel jaar allerhande huwelijksproblemen.

Die kinderen van tegenwoordig, die zijn toch al tot op het bot verwend,
daar zorgen wij als ouders namelijk zelf gewoon wel voor.
We voeden ze niet meer op, die etterlijers zitten de hele dag als prinsjes en prinsesjes op hun luie krent,
want dat ze dwars over ons heen kunnen lopen, hadden ze voor hun eerste jaar al door.

Waarom is Sinterklaas eigenlijk geen ouderfeest, vragen wij ons naarstig af.
wij hebben het namelijk veel meer nodig, sterker nog: wij verdienen dat!
Het hele jaar zijn wij zo lief, waarom zwaait u voor ons dan niet even met die staf?
Want steeds maar genegeerd worden, zijn we zo langzamerhand wel een beetje zat.

Straks zitten wij weer met een stel stuiterende kinderen,
helemaal hysterisch van die verrekte pakjesavond.
De nasleep van al uw zogenaamd  kindvriendelijk geweld zal ons nog dagen hinderen,
als we het pepernotengruis tussen de plinten staan weg te poetsen in de morgenstond.

Weer een huis vol nieuwe meuk waar die krengen natuurlijk nooit naar om kijken,
en een kast vol chocoletters die ons dieet om zeep helpen.
Eigenlijk vragen we ons af wat u met al die verwennerij nou eigenlijk probeert te bereiken,
door dat stel ondankbare monsters met nog meer zooi te overstelpen.

Mogen we op 6 december niet mee terug naar Spanje op uw stoomboot,
een soort welverdiende vakantie na dat heerlijke avondje van u?
Dan genieten we op het dek van een glas wijn en een pepernoot,
want dat staat het allerhoogst op onze verlanglijst: een opgeladen accu.

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.