Heb jij een peuter? Dan hoef je niet meer naar de sportschool. HA!

Het leven met een 2,- of 3-jarige is een ware work-out op zich! En zelfs wetenschappers zeggen nu dat de hele dag door ploeteren beter is dan oefenen voor een marathon! (zie de PS onderaan)

Lees ook: Femke gaat sporten: ‘Ik zou het nooit voor de lol doen. Verschrikkelijk.’

* Iedere keer dat je ‘een goed gesprek’ met je peuter wilt voeren (lees: uitleggen dat ze toch echt niet op de gordijnen mogen kleuren), zak je ‘pedagogisch correct’ op je knieën om op dezelfde ooghoogte te zijn. Weet je hoeveel squats dat zijn op een dag? Véél, heel veel.

* Een peuter in een fiets,- of autostoeltje zetten kan een hele onderneming zijn als diezelfde peuter daar geen zin in heeft. In dat geval zul je een soort worsteling moeten aangaan waar je armspieren ter plekke van groeien – wat zijn die kleintjes stérk! Buiten adem raken is hierbij meer regel dan uitzondering.

* Twee,- of driejarigen vinden weinig leuker dan gierend van de lach héél hard van jou weg rennen. En daar zijn die kabouters nog behoorlijk goed in ook. Dus daar ga je weer, als een soort bejaarde achter die kleine aan, zodat ‘ie niet onbesuisd de straat op rent. Heb je twee kinderen in de peuterleeftijd en rennen ze allebei een andere kant op? Een extra lange cardio sessie in de sportschool is er niks bij!

* Je hebt boodschappen gedaan met je lieveling en komt thuis met twee enorme tassen. Die de trap nog op moeten (want je woont niet op de begane grond). Net op dat moment is de kleine er klaar mee. Jij moet hem ’ti-hi-llen’. Omdat je geen zin hebt in strijd (zwak, i know) pak je ‘m op en sjouwt hem én alle boodschappen tig treden op. Je quadriceps gillen het uit van de pijn.

* Altijd een leuke bezigheid: verstoppertje doen met je kind. En dus wurm je je in de meest onmogelijke poses achter stoelen, kasten en onder het bed, waar je in een kramp ligt af te wachten of je wordt gevonden. De dag erna heb je spierpijn in spieren waarvan je niet wist dat je ze had.

* Wat dacht je van deze beweging? Op je knieën alle gevallen broodkruimels, chocoladevlokken, stukken visstick, elleboogjes Macaroni en hompjes broccoli van de grond schrapen. Drie keer per dag!

* De tientallen keren dat je op en neer de trap op moet als je tassen pakt voor een dagje uit – en iedere keer weer iets vergeet. Mán, die kids hebben meer bagage nodig dan Kim Kardashian die drie weken op vakantie gaat.

* De strijd die je aan moet om haren te kammen, tandjes te poetsen, gezichtjes schoon te boenen, schoenen aan te krijgen, mutsen op te doen, handschoentjes aan te wurmen zorgt ervoor dat jij vóór half negen ’s ochtends al het equivalent aan drie sportschoolsessies binnen hebt.

* De ruzie’s tussen broers en zusjes beslechten door er letterlijk tussen te moeten springen en de twee uit elkaar te houden, zorgt voor een hartslag van 200 slagen per minuut en een bijzonder aparte Kung Fu houding.

* Hoe vaak gebeurt het niet dat jouw mini-me PER SE zijn of haar tas mee wilt naar buiten? En zijn knuffel. En dat favoriete speelgoedje. En vervolgens buiten na drie tellen te kennen geeft geen zin meer te hebben om het te dragen, waardoor jij als een soort gekke Henkie bepakt en bezakt achter je lieveling aan sukkelt terwijl je je realiseert dat je alleen aan die (non existent) ruggengraat van je nog éven moet werken.

PS: het schijnt dus nu officieel echt nauwelijks te werken: sporten in de hoop af te vallen. Moeders die de hele dag door moeten presteren, hebben het veel beter voor elkaar – zolang je maar net GAAT ZITTEN kom je niet verder aan (moet lukken, toch?).  Het slechte nieuws is dat je wél minder moet eten, wat met een baby weer niet zo moeilijk is.

Lees hier nog meer tips om in beweging te blijven zonder dat je het merkt.

Lees ook: Moet jij ook altijd zo vechten voor je vrije tijd? HELP!