12 Feiten waar ik hopeloos achteraan loop sinds ik moeder ben

Ooit had Janneke dingen op orde en was ze op de hoogte. Zo niet meer sinds ze moeder is. Dit zijn 12 feiten waar ze hopeloos achter aan loopt.

Lees ook: 17 Plannen die ik had voor het moederschap die faliekant zijn mislukt.

Lopen jullie ook zo achter de feiten aan sinds je moeder bent, of kunnen jullie het allemaal nog prima bijbenen? Persoonlijk sukkel ik inmiddels zó ver achter de feiten aan dat ik sommige niet eens meer kan zíen. In het kader van ‘gedeelde smart, is halve smart’ hierbij een opsomming van feiten waar ik achter aan loop. Ik hoop dat het enige herkenning oproept, anders sta ik hier mooi voor aap.

• Reparaties. Had ik altijd prima op orde, maar nu is er iets geks aan de hand: elke keer als ik eindelijk toe ben gekomen aan het repareren van iets (of het bellen van iemand om het te laten repareren; manlief heeft twee linkerhanden), is er inmiddels nóg iets stuk gegaan. Er zijn dus altijd minstens twee dingen kapot in mijn huis.
• Afspraken. Verdwijnen soms zonder aankondiging volledig uit mijn hoofd. Bijvoorbeeld: ik maak een halve afspraak met een klant, vergeet vervolgens terug te komen op de exacte tijd en locatie, om me pas dágen later weer te herinneren dat de geplande datum inmiddels is verstreken. En dan heb ik het nog niet eens over afspraken met dokter en tandarts.
• Aanbiedingen. Laatst was er bij een winkel een goede aanbieding op alle kinderkleding en -schoenen. Nou, er komt een nieuw seizoen aan, dus ik had werkelijk álles nog nodig, van schoenen en mutsen tot jassen en jurken, en het leek me handig een heleboel tegelijk te bestellen. Maar tegen de tijd dat ik had uitgedokterd in welke kleding- en schoenmaten ik alles moest inslaan, was de aanbieding alweer voorbij.
• Vriendschappen. Ik krijg het maar niet voor elkaar mijn vrienden met een acceptabele regelmaat te treffen in een café of restaurant of ander peutervrij gebied. Soms komen ze uit pure wanhoop maar bij mij op bezoek, maar denk maar niet dat er dan een gesprek mogelijk is.
• Het nieuws. Dat verneem ik tegenwoordig altijd via via of soms lekt er wat uit via sociale media. Terwijl het me ergens heel leuk lijkt om op zaterdagochtend de krant te lezen. Maar op zaterdagochtend zitten er altijd twee peuters op mijn hoofd, en dat maakt zelfs het scannen van Facebook al tot een uitdaging. Dus als iemand mij per ongeluk iets actueels probeert te vertellen, knik ik altijd van uh-huh en ga dan zodra diegene uit beeld is de desbetreffende kwestie googelen om te kijken hoe het ook alweer zat.
• Me-time. Als me-time toch eens een feit was, dan liep ik daar ook hopeloos achter aan. Me-time is ’s avonds uitgeteld op de bank zitten en hopen dat je niet weer naar boven moet snellen omdat je ergens poep van een ledikant moet schrapen.
• Cultuur snuiven. De enige cultuur die ik snuif, is de peutercultuur. Ik neem mijn kinderen wel eens mee naar een museum, hoor, maar dan sta ik dan uiteindelijk toch te zorgen dat ze de uitleg over het kunstwerk niet van de muur peuteren.
• Namen onthouden. Dat ging me vroeger best goed af, maar nu ben ik een naam al vergeten vóór diegene zich überhaupt heeft voorgesteld.
• De kapper. Het was me vroeger nooit zo opgevallen, maar naar de kapper gaan kost dus een halve dag. Knipppen, wassen, kleuren, drogen, stylen, föhnen. Als je haar er niet zo goed van zou gaan zitten, zou ik zeggen: pure tijdsverspilling. En het kost nog geld ook, en dat heb ik nodig om te compenseren dat ik alle aanbiedingen misloop.
• Werken. Sinds ik moeder ben, heb ik twee keer zoveel werk, en twee keer zo weinig tijd. Soms denk ik: als ik toch geen kinderen had, wat zou ik dán rijk zijn. Maar dat is niet zo, want ik verdien mijn geld met dit soort stukjes tikken en die kon ik helemaal niet schrijven als ik geen kinderen had – althans, dat zou erg ongeloofwaardig overkomen. Maar hoe dan ook: ik loop achter. Structureel en buitensporig. En rijk word ik er ook al niet van.
• Slapen. Elke nacht toch minstens anderhalf uur te weinig. Hoe houden mensen het vól? Ik weet het niet. Waarschijnlijk is moederschap gewoon één groot experiment om te zien hoeveel hooi je op een vork kunt stapelen tot ie breekt.
• Schoonmaken. Er komt hier gelukkig eens in de twee weken iemand langs om de ergste schade te beperken, maar zij slaat sommige plekken over en daar kijkt dan dus nooit meer iemand naar. Kijk dus vooral niet boven op de keukenkastjes of onder mijn bed en doe VOORAL geen kasten open, tenzij je wilt dat er een vuilniszak vol kinderkleren op je hoofd landt die ooit nog naar de kringloop moet – dan moet je je juist wel een kast opentrekken. Breng ‘m dan meteen even naar de kringloop als je wilt? Zijn we daar ook weer vanaf.

Lees ook: Aan deze 21 dingen herken je het huishouden van een moeder.

Janneke Jonkman

Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.