Elkaar kwijtraken nadat je een baby krijgt? Juist niet!

Slechte (of geen) seks, slapeloze nachten, weinig tijd, verwijten over het huishouden… het is slechts een kleine opsomming van zaken die ervoor zorgen dat je elkaar zomaar ergens tussen flesjes en de poepluiers kunt kwijtraken. Maar als je heel goed kijkt, ontdek je dat zo’n alleroverheersend mini-mensje als je baby je ook juist dichter bij elkaar kan brengen. En dat zit ‘m soms in andere dingen dan je denkt.

Taal

Bij ons deden woorden als ‘bijhouden’ (bij een kind blijven zitten voordat het gaat slapen), apielebus (een boek) en opaloma (samengesteld woord voor opa en oma) hun intrede in ons vocabulaire sinds het moment dat zoon 1 begon met praten. Die woorden zijn sniet meer verdwenen. Dat wij soms woorden gebruiken waar anderen een korte uitleg bij nodig hebben, maar die wij vieren altijd snappen, schept een band.

Weten wat ze eten

Zoon 1 eet het liefst pizza met niks en mayo (don’t ask), zoon twee verkiest hutspot boven patat. De een drinkt graag melk, de ander alleen maar water. Hoewel zoon 1 met vier jaar nog gevoerd wil worden, krijg je er bij zoon 2 (van een jaar) geen hap in – dat regelt hij zelf wel. En dat alles (en meer!) hoef ik mijn man dus niet te vertellen. Alleen hij en ik weten van deze ongeschreven, zelfbedachte regels van onze kleine monsters.

Poep

Hoe vaak heb jij samen met je vent gekeken naar een prutje poep? Voordat jullie ouders waren vast niet zo vaak. Maar sinds die tijd is dit ongetwijfeld een van jullie gezamenlijke interesses. Welke kleur? Hard of zacht? Bleef het in de luier zitten? Foto’s over en weer van ‘de actie’. Met geen ander kun je zo heerlijk keuvelen over kak als met de liefde van je leven (met grote dank aan die andere liefdes van je leven).

Ziekte

Niets is zieliger dan een zieke baby. Zeker als het jouw baby is. Het arme hummeltje dat alleen in slaap wil vallen in je armen of in die van hem, het brengt jullie dichter bij elkaar. Ineens leg je dat kussen voor hem recht zodat hij samen met de baby lekker kan gaan liggen of brengt hij je een glaasje water omdat jij niet op kan staan met de kleine zieke in je armen. Kleine gebaren die allemaal zeggen: we doen dit samen. En dan heb ik het nog niet eens over de gedeelde zorgen én vreugde als het leed weer geleden is.

Boze peuterbuien

De peuter heeft weer wat bedacht. Hij moet en zal per se naar buiten, op zoek naar de Gruffalo. Het is zes uur ’s avonds, dus theoretisch moet het kunnen, maar het zou betekenen dat hij ruim na zeven uur in bed ligt en hij heeft al zo’n drukke dag gehad. Jij en je man kijken elkaar aan en weten allebei dit gaat niet gebeuren en jullie weten ook: er komt een scène. Hoe gemeen het ook klinkt: twee volwassenen tegen een kleuter – als het een goeie beslissing is die jullie samen nemen voel je: wij zijn een team. En die boze peuter, daar kunnen jullie – als hij dan eindelijk in bed ligt – heel hard om lachen.

Kijken

Het allerfijnst aan samen een kind krijgen? Samen kijken naar hoe de kleine jongen (of meisje natuurlijk!) steeds weer iets nieuws kan. Niemand anders zal zo onder de indruk zijn, van een baby (jouw baby!) die voor het eerst omrolt, als je partner en geen mens ter wereld kan het gevoel beschrijven dat je krijgt als je kleine dreumes voor het eerst loopt. Maar je man (of vrouw natuurlijk!) voelt hetzelfde. En dat zie je als je naar hem kijkt. Je kunt me van alles vertellen, maar geen sterrenrestaurant, wilde seks of opgeruimde sok kan daar tegenop. Met een man die zo kijkt wil je heel, héél oud worden.