Druk, druk, druk is het ouderleven – en mag dat ietsje minder?
Het ouderleven is druk. Er moet altijd wel wat. Never a dull moment. En daar kun je weleens gek van worden.
Vroeger dacht ik dat ik het druk had. Ik moest werken en dan daarna nog boodschappen doen. En koffie drinken met vriendinnen en af en toe in het weekend naar een verjaardag. Poeh, poeh, nou, nou. Gevloerd kon ik ervan zijn. Maar er waren ook genoeg luie zondagen waarop ik niks deed. Of avonden waarop ik na het eten op de bank plofte en dan drie uur lang televisie keek. Wat het equivalent is van niks doen. Die tijd is sinds ik moeder ben voorbij. Sinds ik moeder ben, ben ik druk, druk, druk. Dat is tegenwoordig niet meer hip om te zeggen, want mensen die zeggen dat ze het druk hebben zijn eigenlijk sukkels die denken dat ze interessant aan het doen zijn, heb ik begrepen, maar voor ouders is het geen act. Onze agenda’s barsten uit z’n voegen. En dat vind ik helemaal niet interessant, ik vind het vooral irritant. En dodelijk vermoeiend.
LEES OOK: Janneke vindt de prestatiedruk bij kleine kinderen echt veel te heftig.
Nooit niks te doen
Voor veel ouders zijn er niet genoeg uren in een dag. Heb je eenmaal kinderen, dan stapelen de afspraken en verplichtingen zich op en kom je er de eerste keer dat je weer eens vijf minuten hebt om televisie te kijken achter dat de serie die je volgde van Netflix is gehaald wegens verregaande veroudering. Sinds ik moeder ben heb ik nooit niks te doen. Er moet gewerkt worden, het huishouden moet gedaan, er is altijd wel iets dat er voor school moet gebeuren, de kinderen hebben speelafspraakjes en clubjes, opa en oma hebben regelmatig een bezoekje nodig en dan moet je ook je sociale leven nog een beetje onderhouden. De logistiek van het ouderschap liegt er niet om. Als ik om me heen kijk is iedereen de hele tijd aan het rennen en vliegen. Waar vroeger een belletje naar je vriendinnen in de namiddag genoeg was om een uur later met z’n allen in de kroeg te zitten, is dat nu onmogelijk geworden, omdat we allemaal pas over ruim een half jaar een gaatje in de agenda hebben. Weekenden zijn een verlengstuk van de werkweek geworden omdat je evenveel, zo niet meer, te doen hebt. TGIF? Hoezo? De vrijdag is weinig anders dan de maandag. Uitrusten is er niet meer bij. Soms ben ik daar helemaal klaar mee. Heb ik de neiging om tegen mijn gezin te gillen dat het genoeg is. Dat we de Google calendar per direct deleten en NU op vakantie gaan naar de Bahama’s. Dat we ons huis verkopen en ergens in de bossen van Scandinavië ons eigen geschoten elandvlees gaan pekelen en zelf de kinderen les gaan geven. Want, om maar even een Carice-je te doen: HOUDT HET DAN NOOIT OP?!
Gaan met die banaan
We doen het zelf, kun je zeggen. We hóeven al die dingen toch niet te doen? Dat is natuurlijk zo. Maar tegelijkertijd ook weer niet. Heb je eenmaal een gezin, dan heb je niet alleen meer te maken met je eigen agenda, maar vooral ook met die van andere mensen. Dat zijn heel wat afspraken en verplichtingen. Je kunt je kinderen nou eenmaal hun kleuterdans en judoklasje niet ontzeggen omdat mama de Google alerts niet meer aankan. En oma slechts twee keer per jaar inplannen is ook niet heel erg aardig. Gezien het hele ‘she gave you life’ concept en het feit dat 95% van het speelgoed van je kinderen bij haar vandaan komt. Het gezinsleven ís druk en dus is het vaak kwestie van verstand op nul en gaan met die banaan. En af en toe hyperventilerend met een fles wijn en een zak chips in bad met rustgevend lavendelschuim. Wel een half jaar van tevoren inplannen natuurlijk, anders komt het er niet van.
LEES OOK: Orthopedagoog Kina: ‘Me-time is niet de oplossing voor een druk leven.’
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
