‘Ik ben supergelukkig, hoe kon ik nou aan de drank raken?’

Elke week interviewt Renske een vrouw over haar leven. Deze week: Marja (37), ze is getrouwd met Barend (35) en ze hebben drie kinderen: Ella (7), Ben (4) en Joris (2).

“Ik hield altijd al van drinken. Lekker, uit eten met vrienden en dan een aperitiefje, een flesje rood, en dan nog even het café in. Gewoon, lekker drinken. Thuis dronk ik dan geloof ik niet of nauwelijks, ik weet het niet eens precies.
Toen kregen we onze oudste dochter. Na de eerste maanden, toen ik weer aan het werk ging, begon er een nieuw ritme. Ik kwam thuis. Ik ploeterde me door de avondrituelen, prutje eten, badje, slapen. En dan ging ik koken, voor mij en Barend. Lekker samen eten als Ella lag te slapen. Dan namen we de dag door en aten we volwassen eten met rode pepertjes erdoor.”

Toeten afvegen
“Al bij het koken, zo rond een uur of half acht, nam ik dan een glas, terwijl Barend de laatste huiltjes van Ella aan het managen was. Ik genoot intens van dat moment: lekker langzaam koken met een grote bel wijn erbij, en op de achtergrond die inslaapvalgeluidjes. De stress gleed van me af. Het was mijn ultieme ontspanmoment. Zó heerlijk.
Daarna kregen we nog een kind en al heel snel weer een. Nu zien de avonden er heel anders uit. Barend en ik vechten ons het spitsuur door, proppen eten in allemaal monden, vegen toeten af, schreeuwen dat ze zich uit moeten kleden, maken ruzie, laten een complete chaos in de badkamer achter, en als ze dan allemaal slapen, nou, dan gaan we echt niet meer samen eten. We hadden genoeg aan die drie happen macaroni en vallen dood neer.”

Moeite met opstaan
“Om dat gevecht aan te kunnen, schenk ik mezelf er nu een flink glas bij zodra ik thuiskom. Bij het eten sta ik aan het aanrecht, en deel bevelen uit aan de kinderen. Ik schenk mezelf steeds wat bij. Als ze eindelijk slapen, schenk ik mezelf pas een echt grote bel bij, om de troep aan te kunnen. En als ik dan eindelijk tijd heb voor een uurtje op de bank, nou, dan hoort daar natuurlijk pas echt een glas bij.
Tja, en zo zit ik dus zeker op een fles per dag. Ik haat het, maar ik kan er niet mee stoppen, ook al neem ik het me elke ochtend voor om te wachten tot acht uur. Ik functioneer redelijk, maar ik voel gewoon dat ik niet scherp ben, ik schreeuw tegen de kinderen, en heb moeite met opstaan. Ik verlang erg terug naar dat ene glas, van in het begin toen Ella klein was.

Pillen
“Hulp halen durf ik niet. een vriendin heeft me nu refusal gegeven, van die pillen waar je een knalrode kop en hartkloppingen van krijgt als je wel gaat drinken. Die slik ik nu stiekem, maar alleen doordeweeks. Het werkt, ik voel me beter, maar ik vind er geen bal meer aan, de avonden. Ik snap er echt niks van: ik ben supergelukkig, met Barend, de kinderen, met alles in mijn leven. Hoe kan het dat je dan aan de drank raakt?”

Marja geeft haar leven: een 10, op dat drinken na dan…

Lees ook: “Ik ben vier maanden geleden bevallen en durf nog steeds niet te vrijen”