Dit is hoe Marcel zijn relatie (na kind!) goed houdt!
Marcel is 44. Hij is journalist, getrouwd met Carlijn en heeft een baard alsmede een bijna acht maanden oude dochter die Sammie heet. Op me-to-we.nl vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.
Niet om de pessimistische klootviool uit te hangen, zo aan het begin van dit nieuwe jaar, maar er is nog een altijd een uit de kluiten gewassen hoeveelheid stellen dat uit elkaar gaat na het krijgen van een kind. Het is nogal een gedoe, immers, zo’n baby en het kost veel tijd en je wordt er doodmoe van, waardoor dingen als een avondje stappen, uitslapen, rustig eten of iets als een seksleven op een lager pitje komen te staan. Of in het geheel uit je leven worden geschrapt. Dat is vrij ongezond voor een relatie en als je daar verder niks aan doet, kan de boel zomaar in je gezicht ontploffen.
Lees ook: Martijn ligt in de clinch met een schoolpleinmoeder.
Dat wilden Carlijn en ik voor zijn. Wij wilden niet zo’n stel worden en we wilden zeker niet uit elkaar. Ik al helemaal niet, want ik ben al eens getrouwd geweest en daar ben ik nog steeds voor aan het betalen. Een tweede vernietigd huwelijk inclusief een alimentatietje, dat zou ik niet overleven. Nou ja, wel overleven, maar ik heb gewoon geen zin om ergens in Meppel op kamers te moeten gaan wonen – niks ten nadele van Meppel, ge-wel-dig stadje. Maar toch.
Plus: ik wil mijn dochter elke dag zien.
Zover is het nog lang niet, trouwens, en zover gaat het ook helemaal niet komen, want ik houd van mijn vrouwen als van het leven zelf. Ik zeg je dit: het is een fucking romantisch sprookjesparadijs bij ons thuis. Maar dat willen we graag zo houden.
Dus besloten we ‘mensen’ uit te nodigen voor ‘een etentje’. Lekker bij ons thuis, want geen gezeik met oppas, lekker goedkoop allemaal en we hebben bovendien vrienden die magistraal kunnen koken, dus ik hoefde alleen boodschappen te doen en een ui te snijden. Van het andere stel is de dame in kwestie hoofdredacteur van het leukste wijnblad van Nederland en zij leverde daags voor het evenement ongeveer 47 flessen wijn van superieure kwaliteit af. Puur toevallig, trouwens, wij zoeken onze vrienden niet uit op hun baan of kookskills, maar het was evenzogoed een prettig voordeel.
Het was een briljant idee en het was reuze gezellig en we kwamen belachelijk nader tot elkaar, Carlijn en ik.
Dat Sammie weigerde te slapen en continu getroost moest te worden, ach, dat deed er niet toe. En dat de keuken eruit zag alsof de IKEA en de Albert Heijn frontaal op elkaar gebotst waren, het vet uit de gordijnen moest worden geknepen en er zeven dagen nadien nog een lucht hing waar je plakken van kon snijden, who cares!
Nee, dat Meppel was nog een heel eind weg.
Lees ook: “Ga niet op zwangerschapscursus” aldus Marcel.
