December op de survivalmodus: zo houd je het relaxed

Barbara is gek op de decembermaand. Ieder jaar haalt ze rond deze tijd alles uit de kast om er een groot spektakel van te maken. Dit jaar is ze ondernemer en dat betekent druk-druk-druk, en blut-blut-blut. Dus pakt ze het dit jaar heel anders aan.

Echt, ik ben helemaal gek op de decembermaand. Ieder jaar ga ik los met stapels cadeaus, ik kook het ene viergangendiner na het andere, aangevuld met dozen heerlijke rode wijn, het kan niet op. Met kerst komt mijn voltallige familie uit het hele land naar ons huis toe en de dag erop mijn schoonfamilie. Drie dagen lang kook ik, race ik de stad door voor de beste ingrediënten en struin ik het internet af voor de perfecte cadeaus. Heerlijk vind ik het.
Maar dit jaar pak ik het anders aan. Ik ben beginnend ondernemer. Dat betekent: heel hard werken en heel weinig geld verdienen. Al het geld dat we verdienen, investeren ik en mijn zakenpartner weer terug in het bedrijf om nog meer leuke projecten te doen. En dat betekent: nóg harder werken voor nog steeds weinig geld. Ik ben op het moment druk-druk-druk, en blut-blut-blut. Daarom vormen de feestdagen en ik dit jaar een slechte combinatie.
Het liefst ga ik twee weken lang op het tapijt liggen met de kinderen, lekker stoeien en Kapla torens bouwen. Maar hoe vertel je dat aan je familie? Ik besloot te beginnen met zwijgen.

September verstreek, oktober verstreek, en nog had ik niemand laten weten wat we zouden kunnen doen met kerst. De familie wachtte waarschijnlijk op een seintje van mij, maar dit jaar bleef het stil. Tot mijn moeder dit jaar het voortouw nam: “Wat gaan we doen met kerst? Hebben jullie zin om dit jaar bij te komen?” Daarna meldde mijn schoonzus zich voor de dag erna. En als klap op de vuurpijl besloot mijn zus spontaan dat sinterklaas wel bij haar kon. Er viel een last van mijn schouders. Dit jaar hoef ik dus niet te koken, geen dozen wijn te kopen, maar ik ga natuurlijk wel zorgen dat ik nergens met lege handen aankom.

Sinterklaas
Gek zijn mijn jongens op Playmobil: urenlang kunnen ze spelen met hun kasteel (Felix, 10) en hun ziekenhuis (Morris, 4). Eigenlijk is dat het enige grote cadeau dat ik voor ze kan verzinnen. Daarom ga ik dit jaar niet voor een groot cadeau, maar voor een stapel kleine pakjes. Dit jaar ga ik dus niet met één druk op de muis een hele berg speelgoed online bestellen. In plaats daarvan kies ik allemaal kleine dingen met de hand, een stuk meer werk, maar wel heel leuk.

Instagram aan de muur voor oma
Voor mijn moeder heb ik een paar foto’s van mijn telefoon doorgestuurd naar een printservice waar ze van die leuke vierkante fotootjes afdrukken. Je kan kan ze rechtstreeks van je Instagram uit je telefoon sturen. Die doe ik in een leuk lijstje, zodat oma weer van de kinderen de laatste foto’s heeft in een hip Instagram-jasje.

Een broodtrommeltje met vakantieherinneringen
Morris (4) zit nog maar net op school. Hij vindt er niet veel aan. Zeker als hij moet overblijven protesteert hij hevig. Daarom heb ik zijn liefste vakantiefoto uitgezocht en die op een broodtrommel laten printen. Dan voelt hij zich misschien iets minder alleen tijdens de overblijf.

Een jampotje van oud speelgoed
Mijn zus ontbijt altijd met muesli. Of: zaden. Van dat spul dat sommige mensen vogelvoer zouden noemen. Havermout, noten, chiazaad en gedroogd fruit. Ze maakt elke dag zelf het mengsel, afhankelijk van waar ze die dag zin in heeft. Daarom ligt haar keuken vol met zakjes waar de hele tijd restjes uit vallen.  Dat gaan we in een keer verhelpen met deze potten. Ik bewaarde oude jampotten, dook het speelgoed in van de kinderen en haalde er deze boerderijdieren uit waar ze nooit meer me spelen. Een dikke laag verf uit een oude pot witte lak erover en klaar zijn ze.

Kerstballen met een persoonlijke touch
Voor het kerstdiner maak ik voor alle aanwezigen een persoonlijke kerstbal. Ik koop voor iedereen een standaard doorzichtige bal en print voor alle familieleden iets uit dat erin moet. Met de kinderen overleg ik wat dat moet zijn. Voor mijn oudste zoon Felix is dat een portret van Donald Duck. Voor mijn man een dikke wollen muts (die hij altijd kwijt is). Opa Ole krijgt er een miniafdrukje van een fles mooie jenever in. En voor mezelf knip ik een afbeelding van een Louboutin schoen met de hoogste hakken die je ooit gezien hebt (en waar ik in het echt niet op kan lopen).

Het is allemaal wel even werk, maar weet je: ik geniet ervan. De decembermaand staat in het teken van huiselijkheid en samen zijn. O ja, en van blut zijn. Maar dit jaar niet voor mij dus.