De vader van mijn kinderen verliet me op Sinterklaasavond

Rosalie (34, moeder van de 4-jarige Guusje en Simon van 2) kreeg op Sinterklaasavond vorig jaar te horen dat haar man verliefd was geworden op een andere vrouw. Hij vertrok meteen en liet haar met kinderen en cadeaus achter.

“Erik en ik leefden al een tijdje langs elkaar heen. Drukke banen, twee kinderen, een druk sociaal leven, het eiste zijn tol. Ik had echter nooit kunnen vermoeden dat Erik zo’n man is die ‘overwerken’ gebruikt om bij zijn nieuwe liefje te zijn. Daar voel ik me nog het meest slecht over. Dat hij maandenlang keihard gelogen heeft. En dat hij ons heeft laten zitten voor een verliefdheid. Ik denk namelijk dat het niet onmogelijk is om je over zoiets heen te zetten. Hij en ik waren ooit ook heel erg verliefd. Ja, dat lijkt lang geleden als je inmiddels in een heel praktische fase beland ben van ‘wie kookt er vanavond?’ en ‘wie haalt de kinderen van de opvang’ en ‘wie ruimt de afwasmachine in?’ Maar je gaat niet weg, omdat je nu eenmaal even met je hoofd in de wolken loopt door een of ander jong grietje van kantoor. Ik kan echter vinden wat ik wil; hij is gegaan en hoewel ik er het hele afgelopen jaar vanuit ben gegaan dat hij ook wel weer terug zou komen…hij is weggebleven.

Dat de boel ontplofte op Sinterklaasavond is aan mij te wijten. Ik voelde al een paar dagen dat er iets goed mis zat en toen Erik de stad in was om de laatste cadeautjes voor Guus en Siem te kopen, ben ik in zijn computer gaan snuffelen. In de prullenbak van zijn mailaccount vond ik het mailtje waarnaar ik op zoek was. Een mailtje van ene Marieke, een stagiaire notabene. Er stond iets over hoe lekker ze het had gevonden om te zoenen in de lift met de spanning dat er elk moment iemand binnen kon komen. Erik had haar een smiley teruggestuurd met de opmerking: ‘snel weer doen?’ Ik kreeg serieus kokhalsneigingen.

Toen hij thuiskwam, confronteerde ik hem meteen.  Ik hoopte op dat moment nog dat het bij die ene zoen in de lift was gebleven en dat het alleen maar ging om een beetje spanning opzoeken. Maar Erik viel stil en zei, terwijl hij naar de kinderen keek: ‘Laten we even naar boven gaan.’ In onze slaapkamer biechtte hij me op tot over zijn oren verliefd te zijn op de stagiaire en een toekomst met haar te zien die hij met ons niet meer zag. Ik voelde de grond onder mijn voeten vandaan zakken. ‘Godverdomme’, zei ik, ‘Dit kan niet. Dit doe je niet.’ Maar hij deed het. Ik smeekte hem om in ieder geval die avond nog te blijven om Sinterklaas te vieren, maar hij zei dat hij daar niet meer toe in staat was. Hij pakte een tas met kleren en een tandenborstel in, gaf de kinderen een zoen en liet me achter. ‘Ik bel je nog wel’, zei hij. Alsof ik een verkering van een maand of drie was.

Een kwartier later kwamen mijn ouders binnen stappen. Ik heb mijn moeder mee naar boven genomen, haar het verhaal verteld en gevraagd of ze me een momentje wilde geven. Het rare is…ik moest niet echt huilen. Ik ben voor de spiegel gaan staan en heb tegen mezelf gezegd: ‘Zo kan het dus gaan. Je kunt op niemand echt rekenen.’ Daarna heb ik een glas water gedronken, diep gezucht en ben ik weer naar beneden gegaan. We hebben pakjesavond gevierd alsof er niks aan de hand was. Mijn oudste snapte niet goed waar pappa was, maar met een goede smoes en een pop van Frozen was ze rustig te houden.

Inmiddels zijn we een jaar verder en ziet mijn leven er heel anders uit. Ik woon nu in een veel kleiner huis, zie Erik (die overigens samenwoont met de stagiair) alleen als hij de kinderen voor het weekend komt halen en heb een nieuwe vriend. Die relatie verloopt best moeizaam, omdat het falen van mijn relatie met Erik ervoor heeft gezorgd dat ik het lastig vind een man te vertrouwen. Ook al reageerde ik in eerste instantie best rustig op het vertrek van mijn man, de pijn zit diep. Er is iets wezenlijks in mij kapotgemaakt. En Sinterklaasavond is voor mij voorgoed verpest.”