De Slag om Kerst – moet die echt nu al beginnen?
De zomer is nog maar net voorbij, maar Vala is nu al bezig met de Kerst. Niet omdat ze dat zelf wil, maar omdat de feestdagen plannen in een samengesteld gezin nogal een toestand is.
Ieder jaar als de herfst begint open ik dagelijks met angst en beven mijn mail. Omdat ik weet dat-ie komt. Die ene mail. Die mail met dat ene zinnetje: ‘wat doen we met Kerst?’. En ja hoor, ook dit jaar was het weer raak, in september zelfs al. “Dag schat, het is natuurlijk heel vroeg om erover te beginnen, maar, nou ja, ik vroeg me gewoon af of jullie al plannen hadden voor de Kerst…’ mailde mijn moeder. De Slag om Kerst, het is een jaarlijkse terugkerende strijd en hoe zeer ik ook mijn best doe, ik kan vaak niet voorkomen dat er slachtoffers vallen. Sowieso is het verdelen van de feestdagen in menig gezin een stressvolle aangelegenheid, want de opa’s en oma’s aan beide kanten azen natuurlijk op die 1ste Kerstdag, maar als je gescheiden bent en een samengesteld gezin hebt wordt het helemaal een slagveld. Wij hebben inmiddels maar liefst vijf families die van mening zijn dat zij recht hebben op de eerste (en dus de beste) gourmetsessie en dus rollen ze zodra de blaadjes ook maar enigszins beginnen te vallen over elkaar heen in een poging de deal te sealen. Terwijl ik de zonnebrand nog niet eens goed en wel heb opgeborgen.
LEES OOK: Waarom ik nooit meer met een kind op een kamer wil slapen.
Ik heb ouders die in Frankrijk wonen en ieder jaar naar Nederland komen gevlogen voor de feestdagen. Mijn man heeft gescheiden ouders, die allebei een kerstdis opdienen. Mijn ex-man heeft ouders die met pakjes onder de kerstboom zitten en zijn vriendin heeft ook een familie die met smart in hun rendiertruien zitten te wachten op bezoek. Maar ja, zie maar eens vijf behoeftige families in twee luizige dagen te proppen. Om nog maar te zwijgen over al die gourmetschotels en kerststollen die we in zo’n korte tijd geacht worden weg te werken. Je zult begrijpen dat wij op 27 december allemaal kotsmisselijk en bijna burn-out op de bank liggen. Dus die oliebollen en appelflappen een paar dagen later, laat die maar zitten. Wij halen de oudejaarsconference niet eens.
De feestdagen vormgeven als je gescheiden bent is bijna rocket science. Ieder jaar vereist het weer minutieuze planning en verscheidene Excelsheets. En is er minstens een familie zwaar teleurgesteld en tot in het diepst van de ziel gekwetst. Ik begin dus doorgaans in oktober al met indrinken, dan komt het schuldgevoel niet zo hard aan. Het enige voordeel van de concurrentiestrijd is dat de diners steeds overvloediger en de cadeaus steeds groter worden, dus ik denk dat ik over een paar jaar wel weg kan komen met een Louis Vuittontas op mijn verlanglijstje. Alhoewel ik dan vervolgens wel de rest van het jaar alle opa’s en oma’s te eten moet vragen, want van hun AOW’tjes is na de Kerst dan waarschijnlijk niks meer over.
Het mailtje van mijn moeder staat nog steeds te branden in mijn inbox. Ik heb de moed nog niet kunnen opbrengen om te antwoorden. Ik overweeg serieus om dit jaar onder te duiken. Ergens half december in het holst van de nacht mijn gezin op te pakken en ons onderbrengen in een huisje diep in de bossen. Zonder telefoon en internet en dan pas tevoorschijn komen als de kruitdampen van Oud & Nieuw ergens halverwege de eerste week van het nieuwe jaar zijn opgetrokken. Dat deden mijn eigen ouders ook altijd en die hadden maar twee grootouderparen te plezieren. Binnenkort maar even vissen naar hun vluchtadresjes van vroeger. Maar ja, die mensen zijn wel oud, maar toch nog niet seniel. Dus dan staan ze straks gewoon voor de deur van mijn vakantiehuis met het gourmetstel onder hun arm. En als de rest van de familie merkt dat we op de vlucht geslagen zijn mét mijn ouders, kan ik die Louis Vuittontas natuurlijk wel op mijn buik schrijven. Ik vrees dus dat er niks anders op zit: ik trek de fles alvast maar weer open. Merry Christmas.
LEES OOK: Het geheim van het ouderschap? De fuck it mentaliteit!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
