De 5 momenten waarop ik echt even pauze wilde

Soms heb je gewoon die momenten waarop je denkt: “Stop de wereld even, ik wil eraf.” Als moeder zijn die momenten er iets te vaak. Hier vijf situaties waarin ik écht even pauze wilde – maar helaas niet kon nemen.

Het leven van een moeder is een aaneenschakeling van hectiek, gemorste smoothies, en rondvliegende sokken. En soms, ja soms, wil je gewoon op de pauzeknop drukken. Hier de top vijf momenten waarop ik even diep moest ademhalen en mezelf moest herinneren waarom ik dit allemaal doe. (Of in ieder geval waarom ik het nog doe.)

1. Wanneer iedereen mij tegelijkertijd nodig had

Er zijn dagen dat ik me een menselijke helpdesk voel. Terwijl ik de een help met rekenen (en er zelf geen bal van snap), heeft de ander ineens een inwijdingsceremonie met een plakkaat Nutella op het bankstel. Ondertussen rinkelt mijn telefoon en vraagt mijn partner of ik nog even die ‘kleine boodschapjes’ wil doen. Pauze? Ik wilde niets liever.

2. Die keer dat het avondeten weer een slagveld was

Ken je dat? Je hebt een prachtige ovenschotel gemaakt, Pinterest-waardig en al. En dan kijkt je kind ernaar alsof je een giftig moeras hebt geserveerd. “Bah, dat eet ik niet.” Voor de zoveelste keer. Het liefst wilde ik gewoon even naar een stil hoekje kruipen – zonder ovenschotel en zonder commentaar van het kritische kinderpanel.

3. Toen de wc-rol op was en ik de enige leek die dat merkte

Waarom ben ik altijd degene die de laatste wc-rol vervangt? Of sterker nog, waarom lijk ik de enige die weet dat wc-rollen überhaupt bestaan? En als ik dan eindelijk zit (de echte pauze voor elke moeder), roep ik, in een soort overlevingsmodus, naar mijn partner voor een nieuwe rol. Spoiler: die hoorde me natuurlijk niet. Nog steeds geen pauze, wel een licht trauma.

4. De ochtendspits die voelde als een marathon

Elke ochtend hetzelfde riedeltje: wakker worden, brood smeren, jassen zoeken, ruzie over wie het snelste is (niet ik). De chaos van de ochtendroutine is zo voorspelbaar dat ik inmiddels het boek “10 manieren om niet op te branden voor 9 uur ‘s ochtends” zou kunnen schrijven. De pauzeknop had ik graag ingedrukt – minstens tot de lunch.

5. Wanneer ik eindelijk zat… en toen: “Mam!”

Eindelijk die zeldzame rust – de kinderen slapen, de chaos is voorbij, en ik zit. Ik sluit mijn ogen en denk dat ik het gehaald heb. En dan klinkt het: “Mam? Ik ben wakker.” Tja, ik ook. Einde pauze.

Lees ook: Waarom het moederschap eigenlijk topsport is