De 36 dingen die je denkt als je na de bevalling voor het eerst weer uit eten gaat
Toen Renske na de bevalling voor het eerst weer uit eten ging, was dat niet om over naar huis te schrijven. Of toch wel? Check de chaos in haar hoofd.
Lees ook: 8 dingen die alle ouders zich afvragen
- Het is zover hoor mensen! Na al die weken tussen vier muren te hebben gezeten ga ik vrijdagavond uit eten, samen met vriend L. Die ik overigens al een miljoen jaar niet écht heb gesproken. Waar zullen we het allemaal over hebben? We kunnen het over zoveel dingen hebben!
- Echt.
- Wel even nadenken over hoe dat nou toch in godsnaam moet met de borstvoeding. Ik heb namelijk nog maar drie dagen om minstens vier voedingen bij elkaar te kolven. Eentje voor 19u, eentje voor 23u, eentje voor 03u en eentje voor 07u.
- Niet dat ik het van plan ben zo laat te maken, THOSE WHERE THE DAYS, maar als je gedronken hebt duurt het nou eenmaal een paar uur tot het weer uit je lijf is.
- Nou, de dag is eindelijk daar! Wel klote dat vannacht nou nét zo’n beroerde nacht was. Ik heb wallen tot op mijn enkels. Wat zullen de hippe mensen in het restaurant wel niet denken. Maar ik zeg: daar hebben ze make-up voor. En koffie. Heel veel koffie. Echt heel veel koffie.
- En Instagram-filters. Ik moet gewoon zes van die filters over mijn gezicht flikkeren voor ik een foto op Insta zet.
- Daar zitten we dan. Ik heb de handkolf mee. Ik heb mijn zwangerschapsbroek aan. Ik heb een wijd shirt aan. Maar.. aan mijn pols prijkt een schitterende armband (het werpgoud!) en aan mijn voet prijken blitse hakken. Dus het lijkt heel wat hoor. Het lijkt heel wat.
- Ik hoop maar niet dat mijn schoonouders me nu haten. Op het moment dat we de voordeur achter ons dicht trokken hoorde ik baby S. namelijk opeens keihard huilen in de slaapkamer. En nouja, toen ben ik nog maar even teruggelopen. Om te melden dat ik de baby DUS hoorde huilen. Ook al kon ze het zelf bikkelgoed horen, want hij schreeuwde het hele huis aan gort, maar ik zeg: je kunt maar beter zo duidelijk mogelijk zijn hoor. Anders zit je écht niet lekker in zo’n restaurant.
- Ik hoop wel dat-‘ie weer een beetje stil is geworden. Dat-‘ie niet de hele tijd ligt te huilen. Dat straks oma schoorvoetend opbelt om te zeggen dat we nu terug moeten komen. Heeft ze niet al gebeld? Even kijken.
- Nee. Niks. Fjoe.
- Goed. We gaan bestellen. Laten we voor de côte de boeuf gaan. Want dat mag ik weer hebben. Het leven is goed! Het leven is mooi! Even serieus: wat zou een pas bevallen mens zijn zonder côte de boeuf.
- Niet veel denk ik. Ja, een pas bevallen mens zonder côte de boeuf. Nou, dan heb je het zwaar hoor.
- Even een foto maken voor Insta. Klik klik, smile smile. Ogen zo wijd open mogelijk, in verband met wallen. En de kin natuurlijk naar voren.
- Mm. Dat is gewoonweg een verschrikkelijke foto of heb ik het mis. Oké, nog eentje dan.
- Nou. Nog eentje dan.
- Nog EENTJE dan.
- Dammit, vriend L. wil nu dus echt stoppen met foto’s maken. Hij zegt dat het gênant wordt zo lang als we bezig zijn met die foto. Maar dan zeg ik: een wanstaltige foto op Insta pleuren, dát is pas gênant.
- Ja, wie heeft er nou gelijk? Hij of ik? IK! ZOALS ALTIJD!
- Oké, ik laat het los.
- Kijk, hier zijn de foto’s die ik vanmiddag van baby S. gemaakt heb. Wat een lieve baby hebben we toch. Wat is-‘ie toch knap. Ah, moet je kijken.
- Swipe swipe swipe swipe swipe swipe.
- Ah deze is ook zooooooo cute.
- Ohjee, ohjee, ik mis hem. Mis jij hem ook, vriend L.?
- Hij mist hem ook.
- Concentratie! We moeten wijn! De baby is in goede handen!
- En laten we straks ook nog whiskey nemen. En Kaas van Kef. Want ik mag tegenwoordig weer alle denkbare en ondenkbare kaasjes en dat is een groot goed. We gaan het er écht van nemen vanavond.
- Ik ben wel achterlijk moe trouwens. Even kijken hoe laat het is. Volgens mij is het al heel laat.
- Oh, het is half tien. Dat is niet laat. In ieder geval niet voor de hippe mensen in het restaurant. Echter, voor mensen die vannacht drie uurtjes slaap gepakt hebben is het wellicht wel wat laat. Maar kom op, we laten ons er niet onder krijgen. Even een flinke tik tegen de wangetjes en we zijn d’r weer helemaal bij.
- Fakkkkk wat zit er op mijn shirt? Is het een eetvlek? Is het een wijnvlek?
- Het is melk. Dat krijg je er van als je je pads niet in doet. Nou, dan maar wat wc-papier gaan halen. Kan ik meteen kolven.
- Okeetjes, ik heb hier dus vet slecht bereik. Stel dat oma belt? Dan hoor ik het niet. Hopelijk houdt vriend L. zijn telefoon goed in de gaten. Zouden ze zijn nummer wel hebben?
- Nou, daar ben ik weer. Toegegeven, ik ben wel een beetje aan het collapsen. Weet je wat, we doen hier nog twee whisky en dan gaan we nog even naar dat leuke kroegje op de hoek. Daar staat de muziek lekker hard, en worden we vanzelf weer wat opgezweept. Most def.
- Ja, ik ben inderdaad zo hip mogelijke woorden aan het bezigen, want dat compenseert de zwangerschapsbroek een beetje. Anyways, twee whiskey alsjeblieft.
- Ah, wat een hippe kristallen glazen. Die wil ik ook! En wat een lekkere shit zit er in. Ik ben alleen zo moe. Zo moé. En dan te bedenken dat ik vannacht om 03:00 sowieso een nachtvoeding moet geven? En ik moet natuurlijk ook nog afkolven vannacht, anders ontploft de boel.
- Oké, hoe laat is het? Is het al twaalf uur?
- Ah, het is kwart over tien. Nou, dat is bijna half elf. En half elf is bijna elf uur. En elf uur is bijna middernacht. Kortom: we kunnen naar huis. We hebben het gehaald!
Lees ook: Als papa en mama EINDELIJK weer eens uiteten gaan