Carlijn laat niemand tussen haar en haar kind komen: ‘We zijn symbiotisch’

NUMMER 5 IN ONZE SERIE EXTREME MOEDERTYPES: BARBARA LEEFT ZICH IN IN DE DE EXTREEM SPIRITUELE MOEDER

Carlijn (31) ergert zich aan al die haastende ouders op school. Ze snapt ook niet dat die mensen allemaal in het weekend samen naar de bioscoop willen. Zij en haar dochter zijn altijd met z’n tweeën. “Jij hebt geen papa nodig, jij hebt een heleboel sterren.”

“Ja ik begrijp dat dus niet, hè? Als ik hier op het schoolplein sta dan zie ik ze in en uit rennen, die ouders met hun mooie kleren aan. Je herkent ze meteen: panty aan, haar strak naar achteren, pak aan, gepoetste schoenen. Van die mensen die altijd haast hebben. Laptoptas in de ene hand, kind aan de andere – en maar trekken aan die hand omdat ze op moeten schieten.”

Dat is toch geen leven?
“Kinderen kunnen niet haasten, dat willen die mensen niet begrijpen. Ik vind echt dat je als je kinderen neemt, je er ook tijd voor moet hebben. Ik zou het echt niet willen, elke dag om vijf voor zes je kind uit de BSO halen en dan koken, badje, voorlezen – dat is toch geen leven? En dan in de vakanties naar het andere eind van de wereld vliegen voor een beetje quality time, op een wit strand, dat is toch geen echte aandacht? Ze willen ook nag van elkaar genieten, dus in het weekend komt er een oppas zodat papa en mama naar de film kunnen, en o ja, overdag nog naar de sportschool – kom op zeg! Als je kinderen hebt, is dat toch allemaal onbelangrijk geworden?
Ik heb er bewust voor gekozen om niet te werken, om van een uitkering te leven en in mijn eentje een kind te nemen zodat ik nooit mijn aandacht hoef te verdelen. Ik vind gewoon dat die kleine kwetsbare wezentjes al mijn aandacht verdienen, het zijn de mensen van de toekomst, zij moeten straks het verschil maken, het klimaatprobleem oplossen, en de oorlogen stoppen. Dat kan natuurlijk alleen als ze liefde hebben gevoeld.”

Aan veel vrouwen liefde geven 
“Ik heb in mijn leven natuurlijk ook veel liefde ontvangen, ik heb veel mannen gekend, maar ik heb bij hen nooit de liefde gevoeld die ik nu voel voor mijn kind. Haar vader is een zeer spirituele man, zo’n man kan aan zoveel vrouwen liefde geven, die moet je niet voor jezelf willen hebben. Ook verwacht ik niet van hem dat hij zijn dochter komt bezoeken, hij kan ons ook bereiken via zijn spiritualiteit.
Mijn dochter vroeg laatst: Mama, heb ik een papa? En toen wees ik naar de sterren en zei: kijk, dat zijn allemaal jouw papa’s. Zo mooi en allesomvattend is hij. Toen sloeg ze haar armen om me heen en samen hebben een lange tijd naar de sterren gekeken. Zo hecht is de band tussen ons, drieën, onze verbondenheid met het heelal.”

Symbiotisch
“Mijn dochter en ik zijn echt symbiotisch. We lopen hand in hand naar school, knuffelen in de klas hartstochtelijk bij het afscheid. Tussen de middag kan ik niet wachten om haar weer te zien, of haar op mij af te zien rennen. Ik zou dat voor geen goud willen missen of delen. Laatst vroeg ze of ze een huisdier mocht, een hamster. Dan moet ik haar wel teleurstellen. Later zal ze begrijpen dat er niets tussen ons in kan staan, ook geen hamster. Maar nu is ze vooral boos. Ach, ze heeft een miljard sterren als vader – ooit zat ze dat gaan waarderen, meer dan aardse liefde.”

Foto: Thinkstock