Brief aan de kersverse, hardlopende moeder achter haar kinderwagen

Nu het weer wat warmer is, zie je ze overal weer buiten: joggers. Op weg naar haar werk zag Femke een kersverse moeder in hardlooppakje achter haar kinderwagen rennen. Hobbelend en hijgend over de grachten, met een ontzwangerend lijf. WHY, dacht Femke, waarom zou je dat doen? Nú al? Daarom besloot ze de vrouw een brief te schrijven.

Lieve jonge moeder achter de Bugaboo,

Ik kwam je vanochtend om negen uur tegen. Op de Herengracht. Waarschijnlijk heb je me niet gezien, omdat je jezelf het snot voor de ogen aan het hardlopen was. Met verbazing en in grote verwarring keek ik je na. Te zien aan het kindje dat in je wagen lag, vermoed ik dat je niet langer dan zes weken geleden moeder bent geworden. En waar bijna elke moeder zegt dat ze ‘meteen als de baby eruit is’ gaat sporten om die overtollige kilo’s weg te krijgen, ben jij één van de weinigen die ook echt de daad bij het woord voegt. Chapeau!

LEES OOK: Sporten als je zwanger bent? Doen!

En stop er nu maar weer mee. Lieve schat, het hoeft echt niet. Waarschijnlijk loop je nog steeds met van die gigantische maandverbanden in je broek, draag je pads in je bh (omdat je sportshirtje anders doorweekt raakt van de moedermelk) en kamp je met een enorm slaapgebrek. Wat probeer je de wereld te bewijzen? Dat jij alles kunt? Dat jij over een paar weken net zo slank als Doutzen weer achter je bureautje zit? Ja, je kunt alles, maar het is niet de bedoeling dat je jezelf over de rand duwt. Genoeg is genoeg. Je ergert je misschien enorm aan dat uitgelubberde, uitgedijde lijf, maar dat loop je echt niet 1-2-3 weer slank. Dat trekt beetje bij beetje vanzelf weer recht en als je erop let dat je niet teveel snackt, dan komt het met die kilo’s ook wel goed. Hysterisch achter zo’n kinderwagen gaan rennen is voor niemand goed. Echt niet. Als je wilt bewegen: hang je baby om je heen in een draagdoek en maak een lange wandeling, terwijl je lieve dingetjes in zijn oor fluistert. Ik denk dat hij/zij dat meer kan waarderen dan het gehobbel over de stenen van de grachten en jouw zweetdruppels die op dat gezichtje druppen.

LEES OOK:Femke gaat sporten: ‘Ik zou het nooit voor de lol doen. Verschrikkelijk.’

Weet je wat? Jij stopt nu met rennen, belt een vriendin en spreekt met haar af voor een kop koffie in een leuk cafeetje. Klaag tegen haar over je veranderde lijf, dat doen we allemaal, maar neem jezelf ook met een korreltje zout. Want god, hoe belangrijk is het nu eenmaal? Jouw lijf heeft net een minimens op de wereld gezet, is dat niet genoeg prestatie voor het komende jaar? Daar hoeft echt niet de marathon van New York aan vastgeplakt te worden. Echt Niet.

Liefs,

Femke.

OP DE HOOGTE BLIJVEN?
Schrijf je hier in voor onze wekelijkse nieuwsbrief