Aan Tom Bakker van de SGP: met mijn kinderen is niks mis, hoor
Afgelopen weekend ontstond er commotie rondom een campagnefilmpje van SGP lijsttrekker Tom Bakker. Hij sprak zich in dat filmpje uit over de gevolgen van echtscheidingen. Want met kinderen van gescheiden ouders is namelijk ‘altijd wat mis’, volgens Bakker. Vala, zelf gescheiden moeder, wil even wat tegen mijnheer Bakker zeggen.
Beste mijnheer Bakker,
U was boodschappen aan het doen voor uw gezin, toen er bij de supermarkt kennelijk zomaar iemand met een camera uit de lucht gevallen kwam om u vragen te stellen over het gezinsleven. Precies voor de gemeenteraadsverkiezingen, nou, wat een toeval zeg. Als een teken van boven, je gelooft het bijna niet. Maar het gezinsleven dus. Het gezinsleven, dat in uw geval bestaat uit maar liefst negen personen. U en uw vrouw hebben namelijk zeven kinderen. Dat zijn er nogal wat. Ik kan me voorstellen dat dat een hoop werk is. Maar gelukkig werkt uw vrouw niet. “Dat zou niet kunnen”, volgens u. En, zoals u zei, “Wat een zegen als je er als moeder kunt zijn voor je kinderen”. Gelukkig is zij thuis, zoals het hoort. En niet zoals bij zoveel gezinnen in Nederland, waar moeders werken en waar de ouders bovendien in veel gevallen ook niet eens meer bij elkaar zijn. Och, och, wat een drama is dat toch. Ja, u wist er alles van: “Psychische problemen, ziekteverzuim, werkloosheid, financiële problemen…” Eigenlijk is het een wonder dat al die gebroken gezinnen niet collectief in het gesticht zitten. Vooral de kinderen natuurlijk. Want “daarmee is bijna altijd wel wat aan de hand” zei u. Wat vreemd is, want weet u, ik heb twee van zulke kinderen en daarmee gaat het heel erg goed.
Ik wil u daarom graag even geruststellen, want ik krijg het gevoel dat u zich heel erg veel zorgen maakt om gezinnen zoals die van mij. Dat vind ik erg naar voor u, want u heeft het met zo’n groot gezin natuurlijk al druk genoeg, zonder dat u ook nog wakker moet liggen van alle perikelen bij ons, de gevallen gezinnen. Maar wees gerust, mijnheer Bakker, met ons gaat het heel goed. Wij redden ons wel. Scheiden is natuurlijk niet leuk, maar met die psychische problemen, die geldzorgen en al die andere ellende valt het best wel mee. Ik heb ze in ieder geval niet. Het helpt natuurlijk dat ik werk, daar ondervang je vaak het issue van die lege bankrekening en de werkeloosheid mee, tijd om ziek te zijn en psychologisch in de knoop te raken heb je als gescheiden ouder niet en vreemd genoeg kan ik er naast mijn baan zelfs ook nog gewoon voor mijn kinderen zijn. Ja, het is bijna een wonder, dus ik voel mij als moeder inderdaad enorm gezegend. Amen.
Voor zover ik weet is er met mijn kinderen ook niet zoveel ‘aan de hand’. Ze hebben na de scheiding in ieder geval geen rare tics ontwikkeld die ze niet al hadden (toegegeven, een beetje van God los zijn ze wel, maar ik vrees dat dat is aangeboren en ten tijde van hun geboorte was ik nog niet gescheiden), ze steken buiten geen prullenbakken in de fik en ik heb ze ook nog nooit in het holst van de nacht met een broodmes boven mijn bed aangetroffen. Ik moest het maar even aan de juf vragen, zei u in het filmpje, want leerkrachten kunnen je heel wat vertellen over alles wat er mis is met kinderen van gescheiden ouders. Dat heb ik vanmorgen dus maar gedaan, want ik begon me toch wel wat zorgen te maken, maar volgens de juf gaat het allemaal prima. En zij kan het weten, volgens u. Dus die kinderpsycholoog zal ik maar weer afbellen. Gelukkig maar, anders had ik natuurlijk nóg harder moet werken om dat te kunnen betalen. Of de schuldsanering in, zoals al die gescheiden ouders.
Beste mijnheer Bakker, ik wil dus maar zeggen: maakt u zich over ons, de gebroken gezinnen, de werkende moeders, nou maar geen zorgen. Met ons gaat het prima, wij redden ons wel. Echt waar. Gaat u nou maar rustig boodschappen doen, want ik kan me zo voorstellen dat u daar een dagtaak aan heeft met zeven kinderen. Wat me trouwens opviel in het filmpje, is dat u wel een heel klein tasje bij u heeft als u naar de supermarkt gaat. Daar kan toch nooit genoeg eten in voor zeven kinderen? Zo’n groot gezin, kunt u dat eigenlijk wel onderhouden? Is dat wel te doen op één salaris? Tja, ik wil me natuurlijk nergens mee bemoeien hoor, maar ik maak me nu toch wel een beetje zorgen…
Lieve groet,
Vala van den Boomen, gescheiden moeder.
(Bron: Omrop Fryslân)
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
