Brief aan mijn kinderloze vriendinnen: dankjewel dat jullie zijn gebleven
Dat je vriendschappen veranderen als je kinderen krijgt, is Franke wel duidelijk. Je leven voor en na kinderen is nou eenmaal niet met elkaar te vergelijken. Daarom is Franke zo blij met de kinderloze vriendinnen die zijn gebleven. Ze schrijft hen een brief.
Lees ook: Brief aan de single moeder: In mijn ogen ben jij een held!
Lieve vriendinnen zonder kinderen. Wat ken ik jullie al lang. Wat heb ik een lol met jullie beleefd. Wat ben ik blij dat jullie nog altijd in mijn leven zijn. Want zo vanzelfsprekend vind ik dat helemaal niet, dat jullie zijn gebleven. Zo geweldig spannend was het niet namelijk met mij, de afgelopen jaren. Allesbehalve groots en meeslepend of avontuurlijk. En misschien duurt het ook nog wel een tijdje voor het weer écht briljant leuk met me gaat worden. Want mijn leven staat op dit moment niet op standje ‘leuk’, maar op standje ‘Tropenjaren overleven’, en da’s toch net iets anders.
Weet je nog? Hoe gezellig ik was? Hoeveel avonturen we meemaakten? Eindeloos wijn drinken, op avontuur, op kroegentocht. Onszelf backstage lullen bij concerten, urenlang discussiëren over goede literatuur. Wiet roken en misselijk worden. Talloze vakanties, stedentripjes, die ene keer met die BN’er in dat foute café? Die Koninginnedag, met pizza in het Vondelpark. Eindeloos bellen en sms’en over die ene leuke vent. Ik vond het allemaal net zo geweldig als jullie. Jullie beleven nog steeds zulke avonturen. En ik zuig ze in me op. Wil alles weten over die nieuwe vlam, die eerste keer met hem naar bed. Ik wil alle foto’s zien van jullie laatste reisje naar Parijs, vertel me alles over dat ene mooie museum. Soms baal ik ervan dat ik zelf niet verder kom dan verhalen over slapeloze nachten, die ene vetrol die toch echt weg moet, gedoe met buikgriepjes. Ik weet het, jullie kunnen er niets mee. Maar jullie luisteren toch, met interesse, geveinsd of niet. Daar ben ik jullie zo dankbaar voor. En daarnaast vind ik het heerlijk ouderwets met jullie te borrelen, met lekkere wijn en kaasplankjes. Avonden met jullie koester ik enorm, niet alleen omdat ze zo ouderwets gezellig zijn, maar omdat ik me dan ook weer even Franke voel, gewoon Franke ben. Geen mama, geen medemoeder, geen ploeterende huisvrouw, geen doorbikkelende collega, maar gewoon. Franke. Vriendin Franke. Heerlijk vind ik dat.
En natuurlijk heb ik in de tussentijd heel veel nieuwe vrouwen leren kennen. Vrouwen die me beter snappen soms, omdat ze in hetzelfde schuitje zitten. Die tips hebben waar ik iets aan heb, of het begrijpen als ik een wegtrekker krijg en er als een haas vandoor ga om een dutje te doen. Maar toch, dat is anders, en niet te vergelijken wat ik met jullie heb. En wat ik met jullie deel. Ik vind jullie nog altijd zo lief, leuk, grappig, stoer. Ook al heb ik amper tijd om jullie te zien. Moet ik die ene date alwéér verzetten omdat er iets tussen komt, zoals een ziek kind. Of gewoon omdat ik niet zou weten hoe ik het voor elkaar moet krijgen om om 21.00 uur af te spreken in die ene hippe kroeg. Dat red ik niet, bij lange na niet, zeker niet als ik daarvoor drie kwartier moet reizen vanuit mijn betere burgerlijke buitenwijk. Ik hoop dat jullie me dat niet kwalijk nemen. Ik hoop dat jullie weten hoe gek ik op jullie ben, en dat ik jullie nog altijd de leukste en liefste vind. Ik wil jullie echt wel zien, alleen weet ik nu even niet hoe. Als jullie er nog maar zijn, als ik echt die Tropentijd uit ben. Daar ben ik weleens bang voor, dat jullie op het laatste moment tóch nog afhaken, vriendinnen met een lifestyle like your own vinden, ondanks jaren geduld. En dat jullie me toch vergeten. Niet doen, want ik maak het echt meer dan goed. Als ik er de energie weer voor heb.
Voor het zover is, wil ik jullie zeggen: dankjewel. Voor jullie steun, luisterend oor, (geveinsde) interesse, vriendschap en warmte. Weet dat ik dankbaar ben met zulke grappige, vriendelijke, hartelijke, stoere, gave, hippe vriendinnen en weet dat ik trots op jullie ben, op wat jullie bereiken, waarin jullie geloven, wie jullie zijn. Dus blijf nog even hangen. Voor je het weet ben ik er weer bij. Weer even sprankelend als vroeger. Nou ja, bijna. Want jonger worden we er allemaal niet op. Ik smeer wel een extra laagje foundation op mijn wallen. Niets meer van te zien.
Hebben we bij dezen dan een deal?
Liefs, Franke.
Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.
