Brief aan Joyce uit de serie Divorce
De successerie Divorce loopt op z’n einde. Jammer, vindt Janneke, want het was best fijn om wekelijks een hysterische tweelingmoeder op tv te zien. Nou ja, hysterisch – eigenlijk vindt ze het gedrag van tweelingmoeder Joyce (gespeeld door Katja Herbers) met terugwerkende kracht heel normaal. Daarom schrijft ze haar een brief.
Lees ook: Dingen waar ik nog niet aan toegekomen ben sinds ik moeder ben
Lieve Joyce,
Ik weet dat je een personage in een serie bent en deze brief dus niet echt zult lezen, maar ik heb nou al zoveel seizoenen met je meegeleefd, dat ik daar even lak aan heb. Er moet me namelijk één ding dringend van mijn hart: sorry! Sorry dat ik je een hele tijd verkeerd beoordeeld hebt. Ik vond je namelijk lange tijd maar een hysterisch mens. Nou heb je natuurlijk ook wel wat excentrieke trekjes – minnaressen van je ex van de trap af duwen en je laten insemineren met het zaad van diezelfde ex, zonder zijn toestemming bijvoorbeeld – maar goed, iedereen maakt wel eens een vergissing en eigenlijk had ik daar niet eens echt een mening over. Dat kwam pas later, toen je (met dat zaad van die ex) zwanger raakte van een tweeling. Voor mij was een tweeling toen nog een curiositeit, iets wat alleen andere mensen overkwam. Echt iets voor jou dus. Maar o mijn God, wat vond ik je een aanstelster! Bijvoorbeeld toen je midden in de nacht die ex wakker belde omdat je dacht dat je NU zou gaan bevallen – wat overdreven zeg, het was toch duidelijk dat dat alleen wat voorweeën waren. En toen je hem subiet liet opdraven omdat er NU gordijnen in de kinderkamer moesten worden opgehangen (kon je dat zelf niet?). En toen je – nadat die kinderen eenmaal geboren waren – met de kinderwagen op zijn werk verscheen omdat je NU naar de kapper moest. Maar vooral vond ik het zwaar overdreven dat je op een zeker moment tegen hem riep: ‘Het gaat niet! Twee baby’s in je eentje verzorgen! Het gaat gewoon niet!’ Of zoiets dergelijks, je precieze woorden ben ik vergeten, maar dat was in elk geval de strekking. En ik dacht: nou nou, het is het enige wat je hoeft te doen, die twee kinderen verzorgen, hoe moeilijk kan het nou zijn? En die ex van je, die vond ik maar een sukkel, dat hij dat allemaal slikte en steeds weer voor je klaar stond.
En toen werd ik zelf zwanger van een tweeling. Ik belde mijn vriend (gelukkig niet mijn ex) regelmatig uit zijn bed (we woonden nog niet samen), en toen was ik pas een paar maanden zwanger – niks geen voorweeën dus, gewoon algemene paniek. En dan moest de nesteldrang nog beginnen! Ik heb hem vele avonden, als hij uit zijn werk kwam, naar ons nieuwe huis gestuurd om gordijnen op te hangen, of plinten vast te schroeven, ja zelfs om vloeren te schrobben (alhoewel ik dat laatste ook wel zelf probeerde, maar dan kwam ik vervolgens niet meer overeind – laat staan dat ik nog op een ladder klom om een gordijn op te hangen). En toen die baby’s er eenmaal waren, en ik er af en toe een nachtje alleen voor stond omdat mijn vriend net aan een nieuwe baan was begonnen en dus op de werkkamer sliep, stond ik meestal midden in de nacht naast zijn bed en riep: ‘Het gaat niet! Twee baby’s in je eentje verzorgen! Het gaat gewoon niet!’ En dan kwam hij me toch maar weer helpen. En ik vond hem geen sukkel, ik was alleen maar dolblij dat ik er niet alleen voor stond. Want inmiddels weet ik: het gaat gewoon niet, twee baby’s in je eentje verzorgen. Of misschien gaat het wel, maar niet zonder een klein beetje gek te worden.
Kortom: duizend excuses dat ik dacht dat je een hysterisch mens was. Als jij een hysterisch mens bent, dan ben ik dat ook. Volgens mij gaat dat gewoon gepaard met tweelingmoederschap.
En wat die kapper betreft: dat is er bij mij nog niet van gekomen. Ik wou dat ik zo bijdehand was om de kinderen af te leveren op het werk van mijn vriend, maar ja, we hebben nog steeds een relatie en dat wil ik toch wel zo houden. Maar als het mijn ex was, dan had ik het wel geweten. Hartstikke stoer juist van je, dat je als single moeder ook nog een beetje aan jezelf kunt denken en dat je ons daarin het goede voorbeeld geeft. Over de kapper gesproken, nog één vraagje: hoe krijg je het toch voor elkaar om altijd zo tip top milfachtig achter de kinderwagen te lopen, met je haren enorm ingewikkeld ingevlochten? Ik heb meestal niet eens tijd om een paardenstaart in te doen. Ik zou graag weten wat je geheim is. Maar voor het gemak ga ik er toch maar van uit dat dat komt doordat je een personage in een serie bent en er dus een heel stylisten- en visagistenteam voor je klaarstaat vóór je achter die kinderwagen gaat lopen. Laten we het daar maar op houden, want anders ga ik alsnog aan mezelf twijfelen.
Nou, nogmaals sorry en bedankt dat je me het gevoel hebt gegeven dat ik niet de enige hysterische moeder ben! Zonder jou had ik me waarschijnlijk allang aangemeld bij een gesticht.
Veel liefs,
Janneke
Lees ook: Ben je een televisie of een internet-iemand? Beantwoord deze 5 vragen!
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
