Iets met prioriteiten: binnenkort een nucleaire oorlog, maar genderneutrale HEMA haalt de krant?
Gisteren groot in het nieuws: winkelketen HEMA heeft voortaan een genderneutrale kinderafdeling. Alle geslachtsaanduidingen zullen uit de winkels en van de kinderkleding verdwijnen. Want, wat een kind tussen de beentjes heeft zitten bepaalt niet wie het is. Helemaal waar. Maar jongens, hebben we niet wat beters te doen?
Ik zal de laatste (echt, de láátste) zijn om te roepen dat ik vind dat meisjes rond dienen te huppelen in roze jurkjes met kwelerige teksten als ‘lovely’ en ‘cute little princess’ erop en jongens in stoere houthakkershemden met ‘world domination’ op hun rug. Het zal me werkelijk aan mijn reet roesten wat kinderen dragen, zolang ze zich er zelf maar lekker en fijn in voelen. En het is waar: er is veel geslachtsstereotyperende kleding voor kinderen te koop. Waarom staat er op jongensshirts vaak ‘badass’ en op die van meisjes vrijwel nooit? Dat is natuurlijk gek. Ik ken namelijk een heleboel bazen van meisjes en schatjes van jongens. En andersom, en dat heeft verder weinig te maken met wat ze in hun (toch meestal wel HEMA) onderbroekjes hebben zitten, maar vooral met hun karakter, met wie ze zíjn. Het hoeft van mij dus ook heus niet, die specifieke ‘meisjes’ en ‘jongens’ kleding. Voor mijn part hang je alles gewoon door elkaar. Hartjes voor jongens, auto’s voor meisjes, whatever floats your boat, zeg maar. Maar waar ik wel echt een beetje gek van wordt, is dat hysterische genderneutrale gedoe van de laatste tijd. Kinderen, mensen, zijn namelijk doorgaans niet genderneutraal. De meeste mensen zijn zelfs best wel genderspecifiek. Niet omdat ze dat aangeleerd krijgen, maar gewoon, omdat dat er nou eenmaal in zit. Iets met biologie enzo. En daarnaast: zullen we ons anders even concentreren op de dingen die echt belangrijk zijn?
Lees ook: Prikplicht voor ouders, kunnen we dat hier ook invoeren?
Alom geprezen wordt de HEMA, vanwege haar oh zo politiek correcte genderneutrale statement. Want dat is het namelijk, politiek correctheid. Niets meer en niets minder. Niets dan liefde voor de HEMA, de rompers blijven onovertroffen, maar echt, beste ouders, dit doet onze favoriete winkelketen echt niet omdat ze zo ontzettend begaan zijn met de LGTB gemeenschap en de emancipatie van de minderheidsgroepen van deze wereld, hoor. Dit doen ze omdat ze weten dat het scoort. Omdat het opeens bon ton is om te roepen dat we onze kinderen genderneutraal op zouden moeten voeden. Wat, het spijt me wel, maar in mijn optiek dus gewoon echt faliekante onzin is. Want, zoals ik al zei, de meeste kinderen zijn helemaal niet genderneutraal. De meeste kinderen zijn, gewoon, een jongen of een meisje. Die zich wel degelijk zo voelen en zelf graag dat Cars shirt, of die roze prinsessentutu aan willen. En ja ja, ik weet het, allemaal onderzoeken zouden hebben aangetoond dat het mannen,- en het vrouwenbrein helemaal niet zoveel van elkaar verschilt. Maar wat is het dan toch gek dat jongens en meisjes zich desondanks toch heel vaak van nature verschillend van elkaar gedragen, heel vroeg in hun leven al. Zou het wellicht kunnen dat de uitkomsten van die onderzoeken ook gewoon een beetje politiek correct zijn? En nee, je piemel of je vagina definieert je niet. Natuurlijk niet. Maar zullen we gewoon even ophouden met een issue te maken van iets wat de meeste kinderen zelf, de personen waar al deze heisa om gemaakt wordt dus en wiens belangen wij daarmee zogenaamd zo ontzettend behartigen, helemaal niet boeit?
Tuurlijk, als jouw dochter een Nexo Knights shirt wil dragen, dan is het inderdaad best stom dat die eigenlijk alleen voor jongens te koop zijn, of in ieder geval zo staan aangemerkt. Maar weet je: jouw dochter kan ook best een shirt kopen dat onder het bordje met ‘boys’ hangt hoor, het is een vrij land enzo. Dus tuurlijk, het zou hartstikke leuk zijn als er wat meer diversiteit kwam in kinderkleding, wat meer variatie, wat meer roze voor jongens (staat mijn zoon hartstikke goed trouwens), wat meer stoer voor meisjes. Ik ben ervoor. Helemaal leuk. Anno 2017 lijkt me dat ook niet meer dan normaal. En ik ben helemaal voor gelijkheid, voor emancipatie en voor het behartigen van de belangen van hen die ‘anders’ (als je dat al zo kunt noemen) zijn, zich anders voelen. Maar beste mensen, sorry, maar dat hele genderding, dat ís dus gewoon eigenlijk helemaal niet zo’n ding. Echt niet. Slechts vier procent van wereldbevolking voelt zich noch man, noch vrouw, oftewel, genderneutraal. Ja, die mensen zijn net zo belangrijk als ieder ander en hebben net zoveel rechten als íeder ander mens. Die moeten gehoord, gezien en gerespecteerd worden. Kinderen die zich zo voelen moeten alle ruimte krijgen. Zonder meer. Maar dit overdreven, hysterische gedoe van de laatste tijd, van ouders die lekker hip en progressief willen doen, van de hele maatschappij die opeens geslachtsloos moet, van ‘beste reizigers’ ipv ‘beste dames en heren’, heeft niks te maken met respect en emancipatie. Het is populistisch gemekker van mensen die liever meepraten met de meute dan te zeggen wat ze echt vinden, omdat ze niet aan de schandpaal van de politieke incorrectheid genageld willen worden. Het is de uitwas van een doorgeslagen, verwende en bovendien narcistische, maatschappij die zijn prioriteiten niet meer op een rijtje heeft.
Weet je wat belangrijk is voor onze kinderen? Dat er geen nucleaire, of een Derde Wereld Oorlog komt. En die kans, die zit er de laatste tijd best wel in, lieve mensen. Weet je wat belangrijk is voor onze kinderen? Dat ze zich veilig in de openbare ruimte kunnen bewegen, zonder dat ze de kans lopen het slachtoffer te worden van een terroristische aanslag. Dat niet alle leerkrachten met een burn-out thuis komen te zitten omdat ze de werkdruk niet meer aan kunnen en omdat er te weinig geld en mankracht is voor fatsoenlijk onderwijs. Weet je wat belangrijk is? Dat we het milieu proberen te redden zodat onze kinderen en kleinkinderen niet noodgedwongen naar een andere planeet hoeven te verhuizen omdat we dit exemplaar hebben uitgewoond. Dat alle zieke, gehandicapte en anderszins zorgintensieve kindjes weer op de juiste manier geholpen kunnen worden ipv dat ze het slachtoffer worden van de bezuinigingen in de zorg die de zogenaamde ‘participatiemaatschappij’ met zich meebrengt. Dát zijn nou dingen die voor onze kinderen echt van belang zijn. Dát zijn nou dingen waar we ons met z’n allen echt heel erg druk om zouden moeten maken. Niet om de bordjes die boven de afdelingen van de HEMA hangen, of de labels die zij in hun kleding naaien. Als we ons dáár druk om gaan maken, dan kan ik weinig anders concluderen dan dat we niet alleen ontzettend dom zijn geworden, maar ook nog eens enorme oogkleppen op hebben en dat het tijd wordt dat we die eens afzetten en ons prioriteitenlijstje heel goed onder de loep nemen. Want als we zo doorgaan, is een beetje kledingcrises straks wel de minste van de problemen van onze kinderen.
We leven in grimmige tijden, er gebeuren hele verschrikkelijke dingen in de wereld. Gevaarlijke dingen, zorgwekkende dingen. Dingen die mogelijk, waarschijnlijk zelfs helaas, een grote impact gaan hebben op de generaties na ons en de wereld waarin zij zich zullen moeten bewegen. Dat er te weinig gelijkheid is tussen de vele, véle, verschillende mensen op deze wereld is één van die dingen. Is er nog een slag te slaan op het gebied van emancipatie? Zeer zeker. Het ongelijkheidsissue bestaat, maar dat zogenaamde enorme genderneutrale issue bestaat dus niet. De genderneutrale samenleving bestaat niet. En die hoeft er ook helemaal niet te komen. Ik ben nog bereid mee te gaan in de hypothese dat we over een paar honderd jaar misschien op dat punt komen omdat de evolutionaire noodzaak van twee verschillende seksen er door verschillende factoren dan niet meer is. Maar tot die tijd is de genderneutrale samenleving niks anders dan een ordinaire hype en daardoor inmiddels een slimme commerciële marketingtruc geworden. Genderneutrale ménsen bestaan. Deze mensen, deze kinderen, moeten leven in deze wereld. En dat kan alleen maar, als we ervoor zorgen dat de echte problemen in die wereld worden aangepakt. Niet door politiek correcte labeltjes in de rompers van de HEMA te laten naaien en ons dan op de borst te kloppen omdat we zogenaamd zo goed maatschappelijk bezig zijn. Het is namelijk pas tijd om ons het hoofd te breken over wat we op de kinderkleding drukken als we vrede, voedsel, zorg, vrijheid en gelijkheid voor iedereen hebben. En tot die tijd zou HEMA daar beter in kunnen investeren dan in het herinrichten van hun winkels.
Lees ook: Ivanka Trump, hou toch je mond. Moeders hoeven geen advies van jou.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
