Ben jij ook een deeltijdprinses? Good for you!
Elke maandag geeft Franke, inmiddels goed getraind als moeder, advies over prangende kwesties. Deze week: er is van alles te doen over verwende deeltijdprinsesjes die meer moeten werken. Franke zegt: alleen jij kan bepalen wat goed voor je is. Dus doe dat.
Vorig weekend was er weer eens een relletje op Twitter over deeltijdwerk. Vrouwen moeten meer gaan werken, omdat stijgende kosten onze ‘deeltijddecadentie’ onhoudbaar maakt. Of meer vrouwen aan het werk/vrouwen meer aan het werk de juiste oplossing is, laat ik hier even in het midden. Het ging me om de discussie eromheen.
Wat me opviel, is dat er louter naar vrouwen werd gewezen om dit probleem op te lossen. Vrouwen moeten fulltime werken. Onderhandelen over betere salarissen. Hun bek opentrekken. Protesteren. Eén dag helemaal niets doen en massaal gaan staken. Er was zelfs een meneer die opperde dat vrouwen hun mannen moesten dwingen het huishouden te doen. Deze situatie, kortom, leek wel volledig te danken aan ons vrouwen.
Beste man, help mee!
Maar weet je: mij leek nou dat niet wij vrouwen van alles moeten doen, maar dat mannen ons om te beginnen eens wat vaker kunnen helpen. Want vrouwen zijn minder tijd kwijt aan het huishouden dan 10 jaar geleden, (gem. 21 uur per week), maar mannen zijn niet méér gaan doen. Dus beste man, hier liggen kansen! Een betere wereld begint immers ook bij jou. Pak wat van die 21 uur als je er nog niets van in je portefeuille hebt. En mannen die dat wel doen: danku!
Daarnaast zijn er nog heel veel andere manieren waarop de werkprivébalans wat soepeler kan in Nederland. Denk aan betere salarissen, betere vaste contracten, flexibeler werktijden en werkplekken, goedkopere kinderopvang (nog beter: gratis), langer verlof voor vrouwen en mannen (100% doorbetaald), het doorbreken van de patriarchale cultuur op de werkvloer die mannen ervan weerhoudt meer tijd aan zorgtaken te besteden, meer mannen die een dagje minder werken, and so on and so on.
We zijn geen robot
Maar goed. Wat ik jou wilde vertellen, lieve moeder, lieve moeder in spe, lieve net afgestudeerde vrouw die meteen parttime werkt: werk maar vooral zoveel jij (aan)kan. Het is namelijk heel wat: werken, onbetaalde taken, zorgtaken, mantelzorg, alle emotional load die erbij komt kijken. Elke vrouw is anders, elke situatie is anders. We zijn geen robotten. De een kan prima vanaf haar studie parttime werken en tóch haar eigen broek ophouden (ondergetekende). De ander werkt zich 40 uur per week de vellen voor een mager salaris, of juist voor dikke knaken. De ene moeder staat een dag na haar soepele bevalling te springen om weer aan het werk te gaan, de ander heeft sloten bloed verloren en heeft maanden nodig om te herstellen. De een heeft veel hulp van buitenaf of kan zich veroorloven veel taken uit te besteden, de ander moet het in haar eentje rooien zonder hulp van wie dan ook.
Doe wat goed voelt
Dus discussie of niet, doe wat goed voelt. Voor jou. Niet voor de maatschappij, maar voor jou. Als je 80 uur per week werken combineert met 4 kinderen, good for you. Als jij er op je tandvlees 8 uurtjes uit weet te persen met je huilbaby en de mantelzorg voor je ouders, ook goed. Daar hoeft niemand wat van te vinden, behalve jij. En ja, natuurlijk is het heel erg verstandig om economisch zelfstandig te zijn. Om aan je toekomst te denken en een plan klaar te hebben voor als je er alleen voor komt te staan. Maar bedenk dat vooral sámen met je partner. Laat je niet wijsmaken dat jij daar in je eentje een pasklaar antwoord voor moet hebben, of dat je daar in je eentje verantwoordelijk voor bent. Samen uit, samen thuis.
Maar denk vooral ook aan de situatie waarin je NU zit en wat in deze fase van je leven past, qua werk. De tropenjaren worden niet voor niets zo genoemd. Ze zijn zwaar, zeker in een maatschappij als de onze – die helemaal niet ingericht is op fulltime werkende moeders. Je kunt de boel ook over een paar jaar weer gaan rocken hoor, no biggie.
Dankbaar
Onze deeltijdcultuur mag dan decadent zijn, ik ben maar wát blij dat we in Nederland zelf mogen bepalen hoeveel we werken. Ik vind dat geen vloek, maar een enorme zegen. Mijn man en ik werken allebei deeltijd en dat geeft rust in ons gezin. We vinden het heerlijk. Nederlanders staan misschien bekend als kampioen deeltijdwerk (onze mannen overigens ook, maar gek genoeg is er geen haan die daarnaar kraait), onze kinderen zijn toevallig wél de gelukkigste kinderen ter wereld. Fantastisch, toch?
Vrijheid blijheid, voor mannen én vrouwen. Lang leve onze deeltijd rockers en fulltime sterren. Jullie zijn allemaal geweldig.
Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.
Openingsbeeld:Natasha Babenko via Pexels
