Klikkerdeklik en een winkelwagentje vol sperma: de BAM-MAM doet ’t zelf wel
Nederland kent een steeds grotere populatie single vrouwen. Vrouwen die op een gegeven moment geen man hebben, maar wel een kinderwens. En daarom besluiten alleen een kind te krijgen. Gelukkig zijn daarvoor tegenwoordig mogelijkheden. Maar er is ook een keerzijde: de BAM-MAM (Bewust Alleenstaande Moeder) wordt namelijk steeds jonger. En in de spermabusiness gebeuren dingen waar je wellicht je vraagtekens bij kunt zetten.
Spermabusiness inderdaad, want dat is het zo langzamerhand wel geworden. Niet zozeer in Nederland, want hier gelden strenge regels als het gaat om donorzaad. Zo is anoniem doneren sinds een aantal jaren verboden, aangezien onderzoek heeft aangetoond dat het voor kinderen belangrijk is om later te kunnen achterhalen van wie zij afstammen. Dit heeft geleid tot een gigantische daling in het aantal donoren in Nederland, wat weer als gevolg heeft dat de vraag en aanbod verhouding scheef is komen te liggen. Er is veel te weinig sperma voor het aantal vrouwen dat een kind wil. Daar komt nog bij dat in Nederland met het zaad van één donor maximaal 25 kinderen verwerkt mogen worden. Die restricties samen zorgen ervoor dat de markt uiterst krap is, waardoor vrouwen met kinderwens hun heil ergens anders gaan zoeken. Bijvoorbeeld in Denemarken, waar de commerciële spermabank Cryos momenteel hoogtijdagen beleeft. Met één druk op de knop bestel je daar een winkelwagen vol zaad. Klikkerdeklik en klaar is Kees. Geen kinderwens hoeft meer onvervuld te blijven, want dat kind, dat kun je gewoon kopen.
Lees ook: 10 Voordelen van het krijgen van kinderen na je 35ste.
Waar op zich helemaal niks mis mee is. Want waarom zou je iets op moeten geven, alleen maar omdat die zogenaamde prins op het witte paard maar niet voorbij gegaloppeerd komt? Het leven is voor vrouwen de laatste jaren een stuk ingewikkelder geworden. We moeten carrière maken, (financieel) zelfstandig zijn, een sociaal leven hebben, een levenspartner vinden en dan tussendoor ook nog even een gezin stichten. Allemaal leuk en aardig, maar hóe dan? Daarom nemen steeds meer vrouwen het heft in eigen handen en wachten ze niet meer op de ware om hun kinderwens in vervulling te laten gaan. Dan kun je tenslotte misschien wel wachten tot je een ons weegt en tegen die tijd is het nog maar de vraag of je eitjes nog wel vers genoeg zijn om er een kuiken uit te laten ontspruiten. Dus dan zit je daar eindelijk met je lang verwachte heer gemaal in je van je eigen centjes gekochte huis met een perfect ingerichte babykamer. Zonder baby. Dus waarom dan moeilijk doen, als het makkelijk kan? Die man, die kan altijd nog komen, maar die baby, die zit wel behoorlijk op de klok. En de baarmoeder roept nou eenmaal altijd net iets harder dan het hart.
Ben je 35 en valt er aan het firmament nog steeds geen vent te bespeuren, zelfs niet ergens in de verte, dan is het geen onlogische keus die baby gewoon maar te gaan halen. Echter blijkt nu dat vrouwen steeds jonger al een rondje sperma gaan shoppen. Vrouwen van halverwege de twintig bezwangeren zichzelf met buitenlands donorzaad, omdat ze naar eigen zeggen het klepperen van hun eierstokken simpelweg niet langer meer kunnen negeren. Een eventuele prins moet later dan maar tekenen voor de package deal: de prinses én de baby. Hoewel het natuurlijk goed is om aan het roer van je eigen leven te gaan zitten, kun je je afvragen hoe realistisch het is om er op je 25ste al vanuit te gaan dat die babydaddy toch wel te lang op zich laat wachten. De meeste mensen hebben op die leeftijd hun wederhelft bij lange na nog niet in het vizier, maar dat wil echt niet zeggen dat ze dús tien jaar later ook nog steeds alleen zijn en inmiddels jammerlijk zijn opgedroogd. Dus waarom zou je dan al beginnen met troubleshooten, als er eigenlijk nog helemaal geen probleem is? Want geduld, was dat niet een schone zaak?
Daarnaast is het gegeven dat er in het buitenland minder regels gelden als het gaat om donorzaad voer voor discussie. Want hoewel een donor in Nederland maar 25 kinderen mag verwekken, worden deze wettelijk vastgelegde aantallen door commerciële spermabanken gewoon per land bij elkaar opgeteld. Wat dus betekent dat een donor van bijvoorbeeld het eerder genoemde Cryos uiteindelijk wel meer dan 100 kinderen over de hele wereld kan hebben rondlopen. En dat zorgt voor wat morele vraagstukken. Want hoe is het voor een kind om later te ontdekken dat het niet alleen geen echte vader heeft, maar ook nog eens een zeelt broertjes en zusjes die het niet kent en waar het dus nooit een band mee heeft kunnen opbouwen? Onderzoek laat zien dat dat voor veel kinderen niet gemakkelijk is om te verteren. Gebleken is dat donorkinderen het vaak lastig vinden om ‘één van de velen’ te zijn. Buitenlandse spermabanken hekelen vaak de strenge regels in andere landen en wijzen erop dat juist dat de reden is dat zoveel vrouwen bij hen terecht komen. Tegelijkertijd hebben ze er belang bij, want voor hen is het hierdoor big business. Want, zeggen ze, een vrouw met een kinderwens laat zich niet tegenhouden door regels en wetten. Dus waarom dan niet faciliteren?
Het is een lastig vraagstuk. Want aan de ene kant kun je zeggen: door dit soort spermabanken kunnen alleenstaande vrouwen met een kinderwens in ieder geval op een veilige manier een kind krijgen. Het zaad van zo’n bank moet namelijk aan hele specifieke eisen voldoen en wordt streng gecontroleerd. En laten we wel wezen, da’s nog altijd beter dan je door zomaar iemand uit de kroeg laten bezwangeren van wie je helemaal niks weet. Aan de andere kant wordt het leven wel heel erg maakbaar als je de buisjes designersperma gewoon aan huis kunt laten leveren, zolang je je creditcard maar trekt. Good things come to those who wait zeggen ze tenslotte, dus wellicht is er wat voor te zeggen om niet gelijk een winkelwagen vol zaad te gooien als je halverwege de twintig nog niet met kind geschopt bent. Want hoewel het waar is dat het gezondheidstechnisch het handigst is om relatief jong zwanger te worden, betekent het niet dat je dat kind wel op je buik kunt schrijven als Mr. Right je pas komt schaken als je de dertig al hebt aangetikt. En hoe je het ook wendt of keert, samen een kind krijgen is toch een stuk gezelliger dan alleen.
Meerdere vrouwen die ik ken zijn op dit moment bezig middels donorzaad uit het buitenland een kind krijgen. Ik hoop dat ze binnenkort allemaal een baby in hun armen mogen sluiten, want een onvervulde kinderwens is voor een vrouw iets vreselijks. Echter, zijn deze vrouwen allemaal boven de 35 en zien zij hun biologische klok dus helaas onvermijdelijk op vijf voor twaalf staan. Dat je dan een dergelijke keus maakt vind ik volkomen logisch. Want geduld is inderdaad een schone zaak, maar anders dan bij mannen, heeft de vrouwelijke vruchtbaarheid nou eenmaal niet het eeuwige leven, dus er komt een punt dat als het niet gaat zoals het moet, het maar gewoon moet zoals gaat. Ben je echter een piepjonge twintiger en slaan je eierstokken aan het rammelen, dan zou ik toch proberen me nog een aantal jaar Oost-Indisch doof te houden. Sommige dingen zijn het wachten waard, zelfs in deze maatschappij van 24-uurs service en overnight delivery. De kans is dan namelijk aanzien dat je je niet hoeft te laten bevruchten door een Deense ijslolly, maar gewoon, door de vader van je kinderen.
Lees ook: 32 Dingen die je denkt als je graag zwanger wilt worden.
(Bron: Vrij Nederland)
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
