To post or not to post? Babyfoto’s op social media

Nu Annemieke’s baby eindelijk van de baby-acne, rode bultjes en berg af is, heeft ze spijt van haar strenge social media beleid.

Al voor de geboorte hadden K. en ik er regels over opgesteld. Of nouja, één regel en die luidde: geen foto’s van onze dochter op social media. Al het kraambezoek werd dan ook verboden dit te doen. Mobiele telefoons werden nog net niet ingenomen voordat ze bij de baby in de buurt kwamen. (Al zou dat niet eens zo’n slecht idee zijn geweest want K.’s ouders sturen de foto’s die ze maken stiekem door naar hun app-groep en zeggen dat dat niet telt want ‘We plaatsen ze niet op Facebook hoor’. Die van mij hebben gelukkig nog zo’n Nokia model koelkast zonder camerafunctie).

Verschrompeld aardmannetje

De eerste paar weken leek mijn dochter meer op een verschrompeld en scheelkijkend aardmannetje dan op de baby’s die je in luierreclame’s ziet. Toen kwam de krampjes-fase waarin ze alleen maar aan het huilen was, ook niet bevordelijk voor mooie beelden. En de maanden daarna zat ze afwisselend onder de baby-acne, rode bultjes en berg. Met andere woorden: het eerste halfjaar van haar leven was Zoë totaal niet fotogeniek en voelde ik geen enkele drang online met haar te pronken. Hallo hé, dat zou me alleen maar likes en followers kosten. Maarja, nu begint ze langzamerhand schattig te worden en vind ik het een tikkeltje overdreven, ons social media beleid. Eigenlijk wil ik ook wel eens meedoen met vriendinnen die trots hun mini-me’s showen. Laten zien dat Zoë niet op een kruising tussen crimineel en Gollum van Lord of the Rings lijkt, zoals in haar paspoortfoto. Ze is gewoon de allermooiste, leukste en schattigste baby van de hele wereld (net als die van jou, ja). Waarom zou je dat niet even op Instagram posten?

Babyspam

Nou, omdat je nooit weet welke idioot met slechte bedoelingen die foto’s bekijkt en vervolgens verder verspreidt. Omdat het permanent online blijft. Misschien wel omdat de beelden hergebruikt kunnen worden voor reclamedoeleinden (lees de gebruikersvoorwaarden van Facebook er maar eens op na en schrik je rot). Omdat jouw baby recht op privacy heeft. Of juist omdat je Facebook-vrienden helemaal niet zitten te wachten op al die babyspam (moet echt de hele wereld weten dat jouw kleine schatje al om kan rollen en vandaag zo leuk met stapelblokken gespeeld heeft?) En jouw kind niet op een online persoonlijkheid met duizenden foto’s nog voordat ze naar de basisschool gaan. Uit onderzoek blijkt dat van meer dan 80% van de kinderen onder de twee jaar al foto’s online staan. In bijna een kwart van de gevallen begint dit sharenting zelfs al voor de geboorte, met een kiekje van de echo. Alvast een eigen e-mail adres (7%) of social network profiel (5%) voor de baby aanmaken is minder populair, maar komt ook voor.

Online CV

Hoeveel kwaad kan zo’n fotootje nou helemaal? Vermindert het echt je kans op een baan als je toekomstige werkgever kan zien dat je vroeger met twee tandjes en een guitige glimlach een lepel pap in je neus hebt proberen te stoppen? In dat geval hoop ik niet dat die werkgever kan lezen. Anders weet ‘ie na één keer zoeken dat Zoë naast een verwend nest, ook uitermate schermverslaafd en zwaar agressief is. Niet bepaald eigenschappen die je op je CV wilt… Voordat K. zijn veto kan uitspreken over mijn blogs, begin ik heel snel over de voordelen van babyfoto’s op social media zetten. Want wat als onze dochter de nieuwe Summer de Snoo is en die foto toevallig door een modelscout gespot wordt? Kunnen wij over een jaar of negen lekker met het gezin naar een superdeluxe villa in Beverly Hills verhuizen omdat Zoë bakken vol geld binnenbrengt met haar catwalkoptredens, fotocampagne’s en realityserie. Nice!

Instamom

Helaas. Mijn carrière als Instamom is al voorbij voordat ik de eerste fashionable outfit bij elkaar heb kunnen zoeken. K. vindt dat Zoë, zodra ze eenmaal kan begrijpen wat de gevolgen zijn van het hebben van een online identiteit op social network profielen, zelf mag beslissen welke foto’s van haar online komen. En eigenlijk geef ik ‘m daarin gelijk. ‘Van Dribbel posten we toch ook foto’s?’ is mijn laatste zwakke argument. K. zucht. Ik ga in een hoekje zitten mokken totdat ik de influencerpotentie van huisdieren ontdek. Onze hond is veel knapper dan LA Corgi, Norbert the dog of Politiehond Bumper! “Zit en smize, Dribbel, zit en smize!” Babyspammen doe ik voortaan met mijn hond; voor Zoë zal ik toch echt retro aan de slag moeten met uitprinten en inplakken. Mezelf kennende zal het fotoalbum af zijn tegen de tijd dat ze haar eerste baan zoekt. Kan ze het gelijk meenemen naar haar sollicitatiegesprek om die werkgever ervan te overtuigen dat ze als baby een schatje was en geen schermverslaafd aggressief verwend nest…

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.

LEES OOK: Een baby van een ander op social media zetten? Doe maar niet!