Applaus voor BN’ers die klaar zijn met de online opvoedpolitie
Je ziet het steeds vaker: Bekende Nederlandse vaders en moeders die hun volgers op social media affikken, omdat die zich massaal bemoeien met hun opvoedkeuzes. Brenda is moeder van drie, zus van een BN’er en zou die reaguurders graag zelf eens opvoeden.
Ja, dit wordt het zoveelste betoog tegen moedermaffiapraktijken. Het moet echt een keer afgelopen zijn. Dat er veel moeders zijn die zichzelf beter vinden dan anderen, dat zal altijd zo blijven. Heb ik me allang bij neergelegd. Maar: iets vinden is iets anders dan het uitspreken. Ik probeer er zelf altijd verre van te blijven; ik wil helemaal niet oordelen over lotgenoten die het allemaal op hun eigen manier goed proberen te doen. Maar over moeders die andere moeders in het echie of online gemeen aanpakken, heb ik wel degelijk een oordeel. Wie zich op zo’n manier bemoeit met andermans opvoedkeuzes, moet zich diep schamen. Pestgedrag is het, niks anders. En dan ook nog vaak onder de ‘maar ik bedoel er niks kwaads mee en wilde alleen maar helpen’-vlag. Als je geen kwaad wilt doen, moet je natuurlijk gewoon je mond houden.
Zwangere Lieke van Lexmond met haar buik in de volle zon, de mini-Hazes met zijn speentje, Victoria Koblenko die met haar lief -zonder kinderen- vakantie viert: het zijn maar een paar voorbeelden van BN’ers die online onder vuur lagen omdat ze zo onverantwoord bezig zouden zijn met hun kind. Maarja, als je ervoor kiest om Bekend te zijn dan vraag je toch ook om eerlijke reacties? Je moet er in elk geval gewoon tegen kunnen, hal-lo! Comes with the job, het is óns recht om van alles iets te vinden. Dat is wat valse reaguurders zeggen zodra ze aangesproken worden op hun ongewenste opmerkingen en ongevraagde, veroordelende opvoedadvies. Toen ik een keer mijn zusje Nicolette Kluijver redde die viral ging omdat ze op een foto haar zoontje in een niet-ergonomische draagzak droeg, kreeg ik zelf heftige verwensingen en was ik ineens medeplichtig aan kindermishandeling. Eigenlijk hilarisch natuurlijk, maar even serieus: waarom gedragen moeders zich zo? Moeders, jeweetwel, die zorgzame lieve wezens die zo graag willen dat hun kinderen prettige mensen worden, aardig voor anderen enzo…
Eindelijk trekken in elk geval BN’ers nu steeds vaker een grens en pakken de media dat op. Mooizo! Als mijn haar niet met bossen tegelijk uit zou vallen (iets met ontzwangeren van een tweeling), zou het standaard recht overeind staan van al dat online mede-moeder-bashen. Mijn motto is: wat je in het echte leven niet tegen een vreemde zou zeggen, zeg je online dus ook niet. In de bus of in de rij bij de kassa zeg je toch ook niet tegen elke kleuter met een speen dat zijn moeder die nu echt moet gaan afpakken, of dat ze in plaats van dat blik babymelk te kopen beter haar tiet had kunnen gebruiken (‘ik bedoel het goed hoor!’)? Of dat die kinderjas veel te koud is voor dit weer en trouwens, ook nog eens foeilelijk? Dat mogen we allemaal wel zeggen over de badkamertegeltjes van Ali B., die achter een auto gebonden over de digitale snelweg werd gesleept na een douchefoto met zijn kindje. Of wacht, ging het eigenlijk helemaal niet om die tegels?
Ik weet het, ook in het echte leven kunnen (onzekere?) moeders elkaar flink zieken. Ooit zei een thuisblijfmama na mijn verlof dat zij er bewust voor heeft gekozen om haar kinderen tot stabiele, gelukkige volwassenen te laten opgroeien en ze daarom dus niet ‘dumpte’ bij de opvang. Dumpen, werkelijk?! En trouwens: ik wil graag psychotische junks van mijn kindjes maken, dus daarom breng ik ze daar wel drie dagen per week heen. Hoe reageer je op zulke onaardigheid over je meest kwetsbare rol, moeder zijn? Ik weet het nog steeds niet, maar ik neem voortaan een voorbeeld aan de BN’ers die er wat van zeggen. Misschien gaan we elkaar ooit nog eens steunen, wij moeders.
Lees ook: De moedermaffia irritant? De ik-vind-generatie is nog veel erger!
