Andere moeders zijn de beste vriendinnen zijn die je ooit hebt gehad. Maar echt!

Je hebt vriendinnen en medemoeder-vriendinnen, die precies begrijpen waar je doorheen gaat. Barbara had een ziek kind en haar vriendinnen hielpen haar. Nu heeft ze een aanval van sentiment.

Lees ook: 16 redenen waarom het zo fijn is andere moeders als vriendin te hebben

Toen ik nog geen kinderen had, koos ik mijn vrienden heel zorgvuldig. Waren ze leuk, natuurlijk, kon je met ze lachen, konden ze tegen een stootje? Maar ook leek het belangrijk dat ze van dezelfde muziek hielden, dezelfde films, dezelfde kroegen. Ze moesten ook de juiste kleren dragen (waar kwam dat vandaan??), net als ik houden van theater, musea, kunst. We dronken dezelfde drankjes in dezelfde cafés en konden elkaar midden in de nacht ergens tegenkomen.

Random vriendschap
De laatste jaren ben ik tegen een paar vrouwen aangeknald, random, zomaar omdat onze kinderen met elkaar spelen. Het is een nogal rommelig gezelschap. Geen idee van wat voor muziek ze houden, en naar de film gaan ze nooit, winkelen doen we ook niet samen en als ik na tienen de stad in ga heb ik ongeveer 1% kans om ze tegen te komen. Maar ik heb nog nooit zoveel steun gehad aan vrouwen als aan deze om me heen.

Op vakantie met een niet-slapende baby
Toen ik Morris kreeg, en me borstvoedend en slaapgebrekkend door de dag heen worstelde, stonden ze voor de deur om Felix op te halen. Als ik moet werken en niet op tijd op het schoolplein sta, nemen ze hem mee naar huis. En als ik op vakantie wil, maar geen kant op kan met een tourende man en een niet-slapende baby, gaan ze gewoon met me mee. En laatst nog: belde een vader van school aan. Hij wist dat ik een paar dagen slecht had geslapen, komt hij gewoon beide kinderen halen en zegt: ga lekker even slapen….

Hulptroepen
Dit weekend sloeg echt alles. Vrijdagavond begon Morris koortsaanvallen te krijgen. Ik wist me geen raad. Thomas moest slapen en weer optreden, daar had ik dus niks aan. Morris lag voor pampus op mij. Ik zag een dag voor me vol frustratie en gemopper van Felix.

Maar al op zaterdagochtend 9 uur appte de een: stuur Felix maar hierheen. Pas om vier uur kreeg ik hem weer terug. Maar toen had nummer 2 al in de gaten wat er aan de hand was, en die vroeg of Felix kon komen logeren. En voordat ik kon vertellen dat ik hem niet kon brengen, had ze haar man al gestuurd. En toen ik me om zeven uur s avonds afvroeg wat ik zou gaan eten, stond er alweer een hulptroep voor de deur: wij gaan pizza en wijn halen, mogen we dat bij jou komen opeten? Haar man was ook nog arts en kon meteen even naar die arme Morris kijken. (Alles was in orde, ik was alleen een beetje ruig met medicijnen geweest…)

Weer een sms
Vanmorgen werd ik wakker, voor de derde keer, met een sms: wij gaan naar het park en nemen je zoon mee. Vanaf vier uur kun je hem weer ophalen.

Mijn liefste andere vriendinnen: ik houd ook heel veel van jullie, en jullie hebben me door al mijn liefdesverdriet heen gesleept en als die kinderen niet meer klein zijn gaan we weer winkelen en naar het theater, de kroeg en de film. Maar deze keer gaan Mirjam, Esther en Ineke ook mee. En hun mannen trouwens ook.

Lees ook: Brief aan mijn kinderloze vriendinnen: dankjewel dat jullie zijn gebleven