Hoe je keurige gezinsleven binnen een week compleet afbrokkelt

Anne zag de film Parenthood en dacht: ‘Hè gelukkig hebben wij niet zo’n chaotisch gezin!’ Dat had ze beter niet kunnen denken.

Ken je die film Parenthood (uit 1989!) waarin in de laatste scène alles misgaat bij het eindtoneelstuk van de kinderen? Om maar te zwijgen van de chaotische gezinstaferelen die je eerder in de film al hebt gezien. Lekker hoor, om zo’n film vanuit mijn opgeruimde woonkamer te bekijken. Bij ons loopt het namelijk op rolletjes, meestal. Tot vorige week. Ik zal even op een rij zetten wat er achtereenvolgens mis ging. Lijkt het op een klucht? Eens. Alleen is het allemaal echt gebeurd. Binnen zeven dagen.

1) De peuter ging voor het eerst naar de officiële crèche, dus alle ophaal- en wegbreng routines waren ineens totaal anders.

2) Ik kreeg een gigàntisch, pijnlijk abces in mijn borst. Ik zat drie dagen in het ziekenhuis waar het uiteindelijk werd weggesneden.

3) Met mijn kersverse wond kon ik de kinderen niet tillen of verschonen (voor het geval ze me per ongeluk zouden trappen).

4) Mijn vriend moest dus voor de kinderen zorgen.

5) En voor mij, want de wond moest twee keer per dag op niet zo’n zachtzinnige wijze worden schoongemaakt. Omdat ik hierbij zelf steeds bijna flauw viel, moest hij het doen.

6) De opa-en-oma-crèche waar de baby normaal gesproken heen gaat was twee weken gesloten wegens een verbouwing in de woonkamer. Opa en oma moesten dus bij ons thuis oppassen. Nogal behelpen als je zoals ik thuis werkt.

7) Oma was ook nog ziek dus paste hier een grieperige oma op de baby

8) De baby besloot dat hij tussen 2:00-5:00 ’s nachts pèr se wilde spelen.

9) Ik was ongesteld en lekte door in bed

10) Mijn vriend werd verkouden. Verdere toelichting niet nodig.

11) Ik barstte in snikken uit als ik er ook maar aan dàcht in mijn eentje voor de kinderen te moeten zorgen.

12) Ik schaafde een stuk van mijn pink af met de kaasschaaf (ja ook de kleine dingen doen ertoe als je leven uit elkaar valt!)

13) Binnen het tijdsbestek van een paar uur trapte mijn vriend op straat in de poep, lekte de plasluier van de peuter en de poepluier van de baby door. In hun kleren. En ik kon ècht niet helpen verschonen.

14) Omdat ik niet wilde dat mijn vriend me ’s nachts alleen zou laten met de kinderen, mocht hij van mij niet met zijn vrienden op stap. Aangezien hij al maanden naar deze specifieke avond had uitgekeken, was het ineens niet meer zo suuuper gezellig tussen ons toen ik hem dat meedeelde. En de sfeer was na alle bovenstaande plas- en poepincidenten toch al vrij ijzig.

15) Wegens mijn tijdelijke handicap lieten we alle broodkorsten, kruimels, speelgoed, wasgoed, vieze vaat en alle andere huishoudelijke klusjes voor wat ze waren

16) Het resultaat na een week? Complete, complete chaos. Als het 1989 was geweest hadden ze zonder problemen een scene uit Parenthood bij ons kunnen komen filmen.

17) Conclusie? Kijk nooit zelfgenoegzaam naar andermans ellende. Er volgt onverbiddelijk een moment dat het jou ook gebeurt.

Lees ook: Boodschappen doen met kinderen (oftewel: supermarktscènes from hell!).