Als je de eerste van je vrienden bent met een kind

Vanaf het moment dat je baby ter wereld komt veranderd er een heleboel. Je moet een nieuw ritme vinden en dat vraagt aanpassingen, tijd en energie. Maar wat als je de eerste bent met een kind binnen je vriendengroep? Lotte (nu 26, moeder van twee zoontjes van resp. 2,5 jaar en 4 maanden) vond dat namelijk ENORM wennen.

Lees ook: Femke snakt naar vrienden zonder kinderen en grove grappen over sex

Een baby krijgen is natuurlijk altijd even omschakelen, als je zwanger bent weet je heus wel: alles wordt straks anders. Maar hoe anders? Geen idee! Je écht voorstellen hoe het zal zijn, dat kan je niet. En het wordt nog moeilijker als niemand in je directe omgeving al een baby/kind heeft. Omdat ik de eerste zwangere was binnen mijn vriendengroep had ik nog een vrij rooskleurig beeld van het moederschap. Natuurlijk wist ik dat het zwaar ging worden maar door een gebrek aan échte eerlijke verhalen uit de praktijk waren moeders voor mij toch vooral de wandelende vrouwen achter de kinderwagens en de vrouwen die op woensdagmiddag gezellig met hun grut naar het speeltuintje gingen. Ik dacht kortom dat het mij allemaal reuze mee zou vallen en ik heus nog bijna net zo vaak naar de kroeg zou gaan als voorheen. Ook dacht ik altijd een oppas te kunnen regelen, bij moeheid gewoon een extra kopje koffie te drinken en echt nog wel naar dat hippe koffietentje te kunnen met vriendinnen én baby.

Dat bleek in de praktijk allemaal een stuk minder makkelijk te zijn. Een baby bleek naast liever en mooier dan je ooit had gedacht ook veel meer werk en georganiseer dan je dacht en bovendien een groter slaaptekort op te leveren dan je ooit voor mogelijk hield. Mijn eerste was ook echt een pittige baby. Veel huilen, weinig slapen, snel gefrustreerd, dat werk. Niet echt het type dat je relaxed meesleept naar een leuk koffietentje of restaurantje. Ik heb het heus wel geprobeerd hoor, uit eten en koffie drinken met vrienden én baby maar dat eindige eigenlijk altijd in een huilbui van zowel de baby als mijzelf. Ja het was even flink wennen.

Wat voor mij als eerste met kind ook lastig was, was dat ik merkte dat mijn vrienden heel erg moesten wennen aan iemand met een baby. Want hoe lief en geïnteresseerd ze ook waren, ik stuitte toch ook wel op wat onbegrip (‘Maar je kan je kind toch gewoon meenemen naar dat festival?’) en gebrek aan inlevingsvermogen. Verheugde ik mij bijvoorbeeld al de hele week op de vrijdagmiddag borrel werd er via Whatsapp geopperd: ‘Zullen we om 21.30 uur afspreken in dat leuke tentje op de gracht?’ Uiteraard stemde iedereen in maar ik dacht dan alleen maar: ‘Uh nee, op dat tijdstip lig ik al zwaar uitgeteld op de bank en weet ik zeker dat het me nooit meer lukt om eraf te komen. Ik zeg wel af’. En wanneer ik wel van de partij was hoorde ik vaak: ‘Aah kom op neem nog een wijntje, niet zo flauw. Hup.’ Gezellig bedoeld maar dan dacht ik alleen maar: ‘Ja ho ho ik kan morgen niet uitslapen zoals jij! Bij mij staat iedereen om 06.00 uur weer paraat.’ Soms voelde ik me daardoor best een beetje onbegrepen en had ik het fijn gevonden als er tenminste één vriendin was die ook een kind had. Iemand die zou begrijpen dat ik baalde van pas heel laat afspreken en hoe veel zelfmedelijden je kan hebben als je weer op vrijdagavond op de bank zit omdat de oppas toch afzegde en de rest geniet van lekker eten, wijntjes en muziek. Maar goed op hun beurt misten mijn vrienden de oude Lotte die zorgeloos tot lekker laat in de stad te vinden was. We moesten allemaal even schakelen.

Inmiddels is gelukkig iedereen gewend, denken veel vrienden serieus na over kinderen en worden er hier en daar zelfs baby’s geboren. Heerlijk, kunnen we straks ‘gewoon’ op vrijdag om 19.00 uur de kroeg in en om 23.00 uur weer naar huis. Om dan op zaterdag om 06.00 uur met goede moed en (bijna) uitgeslapen de dag weer te beginnen!

Lees ook: Nieuw doel: deze bingokaart voor jonge moeders vol krijgen