Alle ouders burn-out door zomervakantiestress (het is tenslotte al februari)
Het duurt nog een eeuwigheid, maar menig ouder heeft nu al zomervakantiestress. Want als je er niet snel genoeg bij bent gaat dat leuke, kindvriendelijke, maar toch mega-hippe, wit-lemen huisje op die Mediterrane berg aan je neus voorbij. De Slag om de Zomervakantie is begonnen. En het gaat er bloedig aan toe.
Al weken staat mijn timeline vol met paniekerige berichten van vriendinnen die hun zomervakantie proberen te plannen. Het is mid-winter, de stormwind giert ons door de haren, dus je zou zeggen dat we nog wel even hebben om een plekje op camping La Vache Qui Rit te reserveren, maar in het ouderleven gelden nou eenmaal andere wetten en regels. Aan het begin van het jaar beginnen we zenuwachtig te worden, krijgen we zweterige handen en de onbedwingbare neiging om avondenlang achter onze computer door te brengen waarop we dan als ware Google-fanatici zoektermen als ‘vakantie + kleine kinderen + pittoreske stadjes + maar wel met cocktails’ uit onze toetsenborden zitten te rammelen, om vervolgens de hits die dat oplevert in een Excelsheet te gooien, waar dan middels ingewikkelde wiskundige formules uiteindelijk een top 3 van gezinsvakantiebestemmingen met voor ieder wat wils uit komt rollen. En dan moet het echte werk nog komen, want dan begint de beschikbaarheidsratrace. Wie niet razendsnel z’n territorium afbakent vist namelijk jammerlijk naast het net en eindigt niet in die leuke Finca op Ibiza, maar op bungalowpark Het Hijgend Hert in Lubberkutteveen. Een plekje bemachtigen op de Koningsdag-vrijmarkt in Amsterdam is namelijk eenvoudiger.
LEES OOK: Vraag aan alle moeders: hoe zijn we zo hysterisch geworden?
Overspannen door zomervakantiestress
Toen ik nog geen kinderen had vond ik het altijd belachelijk dat al die mensen zo hysterisch deden over het boeken van een zomervakantie. Ik ging zo medio mei eens nadenken over wat mijn wederhelft en ik die zomer zouden gaan doen en van termen als ‘vroegboekkorting’ en ‘complet’ had ik nog nooit gehoord. We zochten een land met veel zon en een blauwe zee, boekten een accommodatie waarbij de enige eis was dat het bed zo groot was dat we er ook gerieflijk overdwars seks in konden hebben, flikkerden wat kleren in een tas en weg waren we. Dus waarom deden al die mensen met kinderen in godsnaam ieder jaar weer zo overspannen over zoiets simpels als het plannen van een vakantie? Inmiddels ben ik gepokt en gemazeld door acht jaar zomervakantiestress en krijg ik ieder jaar in januari opnieuw hartkloppingen. Dan denk ik terug aan vroeger en hoe makkelijk het toen allemaal was en weet: ignorance, dat is inderdaad echt bliss.
Survival of the fittest
Wat je je niet realiseert als je nog geen kinderen hebt is namelijk dat iedereen die ze wél heeft:
A. Allemaal in dezelfde periode op vakantie moet
B. Op vakantie rekening moet houden met die kinderen
Die combinatie is eigenlijk ondoenlijk. Er zijn namelijk een stuk minder Franse campings dan er mensen met kinderen zijn, dus logischerwijs krijg je dan Darwinistische situaties. Survival of the fittest tenslotte: alleen de sterksten (of in dit geval degenen die het best kunnen googlen en het hardst over de Périphérique durven te rijden) overleven het. Zij zijn het die drie zalige weken doorbrengen op een mediterrane glamping in een gerieflijke safaritent met steigerhouten interieur en wifi, terwijl de rest van ons de dertig jaar oude tent van tante Tiny en ome Cor moet lenen om daarmee op de bonnefooi richting het zuiden af te zakken, in de hoop dat er na een dagenlange zoektocht langs morsige B-campings langs de snelweg nog ergens een plekje is precies naast de toilethokken. Als je dat eenmaal een keer hebt meegemaakt, neem je je voor: dat nooit meer. En zit er dus niks anders op dan je samen met al die andere ouders in de vakantie-oorlog te storten.
Zon, zee, strand en wijn
En dan is er natuurlijk nog het additionele issue waar sommige ouders, zoals Mario en ik, zich mee geconfronteerd zien: het niet overeenkomende vakantieperspectief. Ik wil op vakantie vooral graag weinig en mijn man wil veel. Ik wil zon, zee, strand, boeken en wijn op een Mediterraan terras, hij wil gematigde temperaturen, hiken, bergbeklimmen en thee gezet in een roestig pannetje op een eigen gestookt vuurtje in de woeste bossen van Scandinavië. Enige discrepantie in ons idee van vakantie vieren dus. Dientengevolge moeten we al onder de kerstboom beginnen met ruziën, want als we daar pas in de lente mee zouden aanvangen komen we zeker pas medio september bij de mediator vandaan met een compromis, en tegen die tijd is alle wijn in de Dordogne al opgedronken door alle Nederlandse toeristen en vriest het in Noorwegen inmiddels al 20 graden en kun je daar in de wildernis niet eens meer thee zetten, tenzij je een heel oerbos omkapt om je vuurtje mee gaande te houden. Kortom: het is me wat. The struggle is real, mensen.
De vakantiedeal sealen
Inmiddels is het al februari, dus je begrijpt: ik begin langzaam te hyperventileren. Om me heen zie ik steeds meer ouders triomfantelijk de vakantiedeal sealen, met een enigszins manische blik van: ‘HA HA, BEAT YOU, SUCKERRRRRR!’ in hun ogen als ze erachter komen dat wij nog niks geboekt hebben. Dus de tijd begint nu echt te dringen. Als je een tijdje niks meer van me hoort dan is dat dus omdat ik me fulltime aan het zoeken van een vakantie heb gewijd. En voor de zekerheid reserveer ik toch maar vast een plekje op camping het Hijgend Hert in Lubberkutteveen. Daar hebben ze ook een terras. Bij de snackcorner van het tropisch golfslagbad weliswaar en de wijn die ze daar schenken komt uit een pak van de lokale buurtsuper. Maar ja, je moet toch wat.
Lees ook: Waarom ik geen 4000 euro aan een vakantie ga uitgeven.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
