3 dingen waar mensen zonder kinderen zich over verbazen bij mensen met kinderen.

Sanne heeft nog geen kinderen, gelukkig maar. Niet omdat ze kinderen niet leuk vind, maar als ze (vol verbazing) naar haar collega’s met kinderen kijkt voelt ze toch dat ze nog de nodige expertise mist. Elke keer opnieuw verbaast ze zich weer over de volgende dingen.

Eén: Femke, Barbara en Charlotte komen nog steeds de deur uit..
En dan bedoel ik niet in de figuurlijke zin, dat ze nog leuke dingen doen. Ik bedoel in de letterlijke zin. Als ik ’s ochtends vertrek ben ik altijd een kwartier bezig mijn oortjes/ipod/huissleutels/twee dezelfde schoenen/portemonnee/ov-kaart te lokaliseren. Wanneer ik bij mijn fiets aankom moet ik nog twee keer naar boven voor een boek of mijn telefoon. Vervolgens als ik op mijn werk aankom ben ik nog steeds mijn oplader/agenda/lunch/de goede huissleutel (niet mijn fietssleutel) vergeten.
Hoe moeders dat doen?
Al hun eigen spullen, en spullen voor een (of twéé) andere mensen meenemen, is mij een compleet raadsel. Dat jullie überhaupt ooit ergens op tijd komen (of sowieso al aankomen) vind ik een prestatie van formaat.

Twee: Femke, Barbara en Charlotte functioneren volledig, ondanks hun voortdurende slaapgebrek.
Deze realisatie kwam kort geleden, toen ik voor het eerst een vliegreis maakte waarmee een jetlag gepaard ging. Zelf vond ik dit bij thuiskomst een uitstekend excuus om me de dagen erna in joggingbroek te hullen, eten te laten bezorgen en met kleine oogjes de hele dag Investigation Discovery te kijken.
Niet mijn Me-To-We-collega’s.
Elke dag krijgen zij gewoon al hun dingen gedaan, en ik heb nog nooit een van hen in joggingbroek gezien. Ondanks dat waarschijnlijk geen een van hun het afgelopen jaar meer dan 6 uur achter elkaar heeft geslapen.
Respect!

Drie: Femke, Barbara en Charlotte zijn verantwoordelijk voor een ander levend wezen.
Dit is een van de dingen waar ik amper bij kan met mijn hoofd. Dat een ander compleet afhankelijk is van jouw zorg (en die van je man natuurlijk). Hierover maak ik me ook wel zorgen. De grootste verantwoordelijkheid die ik ooit heb gehad was een orchidee. Ondanks de nodige liefde, bemoedigende woorden, water en pokon was er na een paar weken slechts nog een kale houten staak in een blije gele pot over.
Ik had echt mijn best gedaan, maar het mocht niet baten. Femke, Barbara en Charlotte daarentegen zijn er in geslaagd leuke, knappe, gezonde kinderen op te voeden.

Ik hoop maar dat al die kennis en expertise komt op het moment dat je moeder wordt!

PS…
Me-to-we is genomineerd voor de Dutch Mom Blog Awards. De uitreiking is al bijna: tot 11 september kun je op ons stemmen.
We willen heel graag deze prijs winnen zodat we nog meer leuke berichten voor jullie kunnen maken.
STEM HIER OP ONS!

https://www.mamaevent.nl/over-het-100-mama-event/stem-op-jouw-favoriete-mom-blog/

Foto: Thinkstock.