15 Dingen die werkende moeders dus echt niet meer willen horen

‘Ik zou het nooit kunnen’ en ‘het is zeker nodig, hè’ – je krijgt nogal wat aan opmerkingen te verstouwen als werkende moeder. Deze vijftien dingen willen we in elk geval nooit meer horen.

Ik geef meteen toe: ik ben ontaard. Ik werk, en, shame on me, ik vind dat nog leuk ook. Als mijn kind op de crèche is, voel ik me niet eens altijd ellendig, om het allemaal nog wat erger te maken. Waarschijnlijk zal mijn zoon hier in zijn verdere leven grote nadelen van ondervinden. Nu ben ik helemaal geen uitgesproken voor- of tegenstander van werkende moeders, want after all: wat gaat het mij aan welke keuzes iemand anders maakt? Maar ik ben wel een groot tegenstander van eeuwige bekritiseren van andermans keuzes. En daarom: 15 dingen die werkende moeders dus echt niet meer willen horen.

Lees ook: Wat je vergeet van het hebben van een dreumes.

1. ’Zelf ben ik liever helemaal moeder’
Ben je ineens nog maar half dan wel parttime moeder als je je nageslacht zo nu en dan uitbesteedt? Blijkbaar wel.

2. ‘Ik vond het vroeger vreselijk als mijn moeder er niet was’
Echt, er bestaat geen goed antwoord op deze opmerking. Niet eens proberen, dus.

3. ‘Lijkt me echt moeilijk, hoor, je kind op de crèche achterlaten’
Oké, er zijn dagen dat je half snikkend het pand verlaat en, verteerd door schuldgevoel, tot halverwege de lunchpauze dat trillende lipje voor je ziet. Maar gelukkig zijn er nog veel meer dagen dat je kind helemaal geen tijd heeft om je gedag te zeggen, omdat hij al donderjagend met z’n vriendje in een speelhuisje is verdwenen. Niet te doen, inderdaad, dat gegrinnik dat je nog hoort als je al op de gang staat.

4. ‘Het is een keuze’
Waag het niet ook maar één keer te klagen dat de combinatie werk en moederschap heel, heel soms voor líchte stress zorgt, want hé, het is een keuze. Niet als je een man bent trouwens. Dan is werken blijkbaar een geaccepteerde en een bittere noodzaak.

5. ‘Zeker kant-en-klaar?’
Ja, de traktatie die je groep 1 voorzet, heb je gewoon zó bij de plaatselijke Albert Heijn gescoord. Leuk zakje eromheen, en klaar. Want nee, je had even geen tijd om 34 gepersonaliseerde cupcakes te bakken en bovendien had je een heel klein beetje de inschatting gemaakt dat de gemiddelde kleuter het verschil ook niet echt zou merken…

6. ‘Geen wonder dat-ie opstandig is…’
Blijkbaar is de oorzaak snel gevonden als je kind eigenwijs, opstandig of simpelweg onhandelbaar is. Had je er maar de hele tijd naast moeten zitten. Het verband ontgaat ons ook, maar echt, je krijgt het te horen als je werkt.

7. ‘Daar heb ík geen kinderen voor gekregen’
Ik wel. Sterker nog, mijn enige doel van het moederschap was het vullen van de vaderlandse kinderdagverblijven. O, en mijn kinderen zijn ook vooral voor de show, ja, mocht dat toevallig je volgende vraag zijn.

8. ‘Zo relaxed’
Oké, zo nu en dan biedt een dag werken meer ontspanning dan een dag met een of meerdere eigenzinnige baby’s, peuters of kleuters die elke drie seconden een andere, direct te vervullen eis hebben. Maar relaxed is nou niet meteen het woord als er vergaderingen uitlopen, de file tot aan de Duitse grens reikt en er ook nog gekookt moet worden voor kinderen die een halfuur geleden het eten al op tafel hadden gewenst.

9. ‘Ik zou het niet kunnen’
Waarmee je wilt zeggen dat ik gevoel- en harteloos ben, omdat ik erin slaag mijzelf los te rukken van mijn kind en ergens achter een bureau dingen te gaan doen die ikzelf leuk vind?

10. ‘Het is zeker nodig, hè?’
Deze opmerking, vaak afkomstig van personen van de wat oudere stempel, impliceert dat het ophouden van de financiële broek de enige reden zou zijn dat een moeder zo gek zou zijn een baan te nemen. Weleens gehoord van zoiets als lol in je werk, uitdaging en ontwikkeling? Nee?

11. ‘Aha, dus dáár werk je voor’
Het tegenovergestelde van opmerking 10, en helaas net zo vaak gemaakt door de oudere stempel. Vooral bij aanschaf van nieuw spul – van broek tot auto – dan wel het boeken van een luxe vakantie. Ja, shame on me, ik houd van mooie spullen én van relaxen op Curacao. Hoe durf ik.

12. ‘Al die kinderen die maar naar de crèche moeten…’
Ja, wat is daarmee? Die groeien op voor galg en rad? Komen tonnen moederliefde tekort? Kunnen beter meteen door naar de sofa van de psych?

13. ‘Ik kies voor mijn kinderen’
Ik niet. Ik kies voor mezelf. Egoïst die ik ben.

14. ‘En ik maar bijspringen op school’
Je doet echt wel je best om je steentje bij te dragen als voorlees-, luizen-, lees- of schoolreismoeder. Maar nee, je kunt – en wilt – er niet elke keer vrij voor nemen. Dus teken je niet elke week in. Het blijft schipperen en je weet echt wel dat de moeder van Pietertje vele malen meer doet dan jij, maar hé, van een heel klein beetje begrip over en weer is nog nooit iemand dood gegaan.

15. ‘O, je gaat weer?’
Ja, ik ga weer. En ik weet dat het half vijf is, maar ik moet mijn kind ophalen. Wist je dat ik hier vanochtend al om kwart over zeven zat? Nee? Komt waarschijnlijk doordat je zelf om tien uur binnenkwam.

Lees ook: Deze 18 dingen kunnen alleen zwangere vrouwen begrijpen.