12 Goede voornemens die we in 2023 NIET gaan hebben
Bijna 2023! Een nieuw jaar, met nieuwe kansen. Kansen om het leuker, beter, mooier te doen. En daar gaan we mee beginnen door vooral een heleboel dingen NIET te doen. Dat scheelt een hele hoop stress en teleurstellingen. Deze dingen laten we dit jaar lekker achterwege:
LEES OOK: Deze waarheden moeten alle moeders van kleine kinderen weten.
* Afvallen. Want dat is helemaal niet leuk en bovendien werken al die diëten niet eens. We gaan dus gewoon normaal eten en een beetje bewegen (een beetje dus).
* Een schoon huis hebben. Zolang je niet aan het laminaat blijft plakken, vind ik het schoon zat. Een huis met kinderen is een rommelig (en soms plakkerig) huis. En dweilen is niet leuk, Netflixen wel.
* Stoppen met drinken. Nee, ik pleit heus niet voor comazuipen in 2021, maar af en toe een glaasje (of drie) vind ik geen doodzonde, al schijnt het tegenwoordig bijna nog meer comme-il-faut te zijn om af en toe een lijntje te snuiven dan een wijntje te drinken. Kortom: proost en bottoms up!
* Ontstressen. Dat is namelijk een utopie. Liever hebben we natuurlijk geen burn-out, maar een (gezins)leven zonder enige stress, dat is als een peuter zonder driftbuien: schier onmogelijk. Er zullen momenten komen dat het je allemaal even boven het hoofd groeit. En dat is dus gewoon oke. Berust erin en het gaat vanzelf weer weg.
* De perfecte moeder zijn. Want die bestaat niet. Soms ben je d’r klaar mee, met die koters. Soms stop je ze een uur voor hun normale bedtijd in bed omdat je ze niet meer kunt zíen. Soms verhef je je stem omdat ze na de 300ste keer vragen nog steeds niet luisteren. Soit. Je bent niet heilig. En dat mogen ze best weten.
* Dankbaarder zijn. Prachtig hoor, het idee op zich. Want ja, natuurlijk hebben we ontzettend veel om blij mee te zijn, moeten we onze zegeningen tellen. Maar het leven is ook gewoon het leven. En daar heb je het druk genoeg mee zonder ook nog de hele tijd stil te moeten staan bij hoe gezegend je eigenlijk bent. Je bent het trouwens heus wel, diep van binnen. Je denkt er alleen niet iedere dag aan als je weer om 07.00 uur ‘s ochtends twee mokkende kinderen uit bed moet trekken, boterhammen met pindakaas staat te smeren en ook nog een deadline moet halen. En dat betekent nog niet dat je het dus allemaal maar voor lief neemt.
* Een nieuwe skill leren. Tuurlijk, ik zou ook best Mandarijn willen leren spreken. Of kunnen kitesurfen. Maar ik heb het dus druk. Want ik heb drie kinderen en een baan. Daarom hoef ik me dus niet ieder jaar wild te ‘ontplooien’. Dit jaar wil ik gewoon dat wat ik doe goed blijft gaan. Dan ben ik al heel tevreden.
* Alles op orde krijgen. De administratie, de financiën, het huis, je relatie, de kinderen, als je hele leven op orde wilt krijgen ben je nog niet klaar als je 110 bent. Nou ja, ik heb dus wel wat beters te doen. Wijntjes drinken met vriendinnen ofzo. Met mijn kinderen naar de dierentuin. Werken. Eén of twee dingen ‘op orde’ krijgen (en wat is dat dan eigenlijk?), daar wil ik nog over nadenken. Maar dat vind ik dan al een hele prestatie.
* Alleen maar gezond eten. Ja, we willen allemaal fitgirls zijn en oprecht kunnen zeggen dat we ontbijten met een boerenkoolsmoothie puur genieten vinden, maar ik kom er gewoon maar rond voor uit dat ik eigenlijk meer houd van spaghetti carbonara. En dat ik ervan moet huilen als ik ‘s ochtends zo’n kom met weke havermout naar binnen moet werken. Ik wil gewoon een bak volle yoghurt met cruesli. Echt, ik ga mijn best doen dit jaar iets meer groenten te eten en dan wil ik ook af toe best wat van die kiemzaden door de sla doen. Maar ik wil ook veel rode biefstukken. En gluten. Vooral veel gluten.
* Positief zijn. Ik word daar dus heel depressief van, van dat positieve gedoe de hele tijd. En gestrest, dat word ik er trouwens ook van. Want wat mij betreft is het leven dus niet altijd positief. Maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. Omdat dat het leven is, zeg maar. Zo van: soms zit ‘t mee en soms zit ‘t tegen. En ik weiger van alle het slechte ook het goede in te zien. Wat een bullshit. Als het kut is, is het gewoon kut. Klaar.
* Zelf traktaties maken. Een doel dat ik al jaren niet bereik. Daarom geef ik het nu maar gewoon op. Zelf paddenstoelen van tomaat en ei maken, Frozen cupcakes maken, verantwoorde quinoakoeken bakken die zelfs de meest kieskeurige peuter nog verlekkerd op smikkelt: het gaat gewoon niet gebeuren. Daarom zeg ik: waarom moeilijk doen, als het ook makkelijk kan? Dit jaar gaan we dus gewoon traktaties bestellen, in navolging van collega Renske. Briljant. Ik heb namelijk zomaar het idee dat ik daar heel goed in ga zijn, in bestellen.
* Volwassen worden. Dat neem ik me namelijk al voor vanaf mijn 18e en het is nog steeds niet gelukt. In principe ben ik van mening dat ik inmiddels alles helemaal op een rijtje moet hebben. Dat ik in zo’n huis moet wonen met van die grote witte plantenpotten waar dan zo’n kale tak in staat, dat ik twee auto’s voor de deur moet hebben (op zich zou het eindelijk bemachtigen van een rijbewijs daar ook wel aan bijdragen), dat ik iedere dag in een fris geperst mantelpak met mijn kinderen aan tafel moet ontbijten zonder dat de jam op de muur zit, dat mijn pensioen in kannen en kruiken is en dat ik de rest van mijn leven duidelijk voor mezelf heb uitgestippeld. Ik heb namelijk begrepen dat dat is wat volwassenen doen. Daarom kan ik weinig anders concluderen dan dat als dat op mijn 36ste nóg niet gelukt is, ik dus waarschijnlijk nooit volwassen wordt.
Wat ik dan wél ga doen dit jaar? Nou, vaker uit eten bijvoorbeeld. Eindelijk weer eens een onvervalste strandvakantie boeken. Een echt mooie nieuwe handtas kopen. Op dansles met mijn man. Veel knuffelen met mijn kinderen. En vooral: heel erg veel genieten.
LEES OOK: 10 Handige hacks voor moeders die een opgeruimd huis willen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
