12 Dingen die moeders ’s ochtends denken
Ja ja, het nieuwe jaar is weer begonnen. En de scholen dus ook. Dat betekent: opeens weer vroeg uit bed na twee weken heerlijk vakantie. En vooral dus ook: weer ochtendspits. Vala vindt het moeilijk opstarten, na twee weken lekker rustig opstaan met een cappuccino’tje en de kinderen tot 11 uur in pyjama. Als de weinig subtiele tonen van de Nijntjewekkers door het trappenhuis galmen, is ze dus bepaald niet het zonnetje in huis. Want dit gaat er ‘s ochtends door haar heen:
Lees ook: Stappenplan: Zo word je een blije moeder.
- ‘Kan iemand dat kutkonijn uit het raam flikkeren?!’ Echt, iedere ochtend dat misselijkmakend vrolijke muziekje, dat is gewoon teveel op de nuchtere maag.
- ‘Nee, wéér vergeten het brood uit de vriezer te halen.’ Dat worden dus weer ouwe crackers met appelstroop van achterin de broodtrommel, tot grote verontwaardiging van de kinderen.
- ‘Ik moet echt beginnen met ‘s avonds al hun kleren klaar te leggen’. Ruzie maken met je peuterdochter over de outfit van die dag als je nog geen koffie hebt gehad (en daar daarna dus ook geen tijd meer voor hebt), daar word je niet blij van.
- ‘Zal ik gewoon stiekem lekker niet douchen?’ (Want: dan misschien wel tijd voor twéé koppen koffie…)
- ‘Dat ene t-shirt met die pindakaasvlek onder mijn oksel… Dat kan toch best nog wel een dagje?’. Omdat je de bodem van de wasmand dus gewoon nooit te zien krijgt en juist dáár jouw eigen kleding ligt. Onder de kleding van de kinderen dus. Die daarom wél altijd een kast vol schoon spul hebben, terwijl jij als een morsige zwerver naar kantoor moet.
- ‘Het wordt tijd dat ze hun eigen brood leren smeren.’ Een gedachte die je dan weer meteen verwerpt, bij de beelden van de immense pindakaasvlekken (dan dus niet meer alleen op je eígen kleding) die dan aan je geestesoog voorbij trekken.
- ‘Thuisonderwijs… Hmm, best een optie eigenlijk…’. Want: nooit meer vroeg opstaan en altijd cappuccino bij het ontbijt.
- ‘Echt, een half uur doen over een boterham, is dat nou nodig?’ Jahaaa, natuurlijk weet ik dat kleuters langzaam eten. En jahaaa, natuurlijk ligt de oplossing voor de hand: vroeger opstaan. Maar echt, geloof je ‘t zelf?!
- ‘Wáár zijn mijn sleutels?’ Omdat moedersleutels over de magische capaciteit beschikken om zich dagelijks op een andere, bijzonder onwaarschijnlijke, plek te bevinden, waar je ze zelf echt, heus, eerlijk waar dus niet had neergelegd. En je dus alsnog ALTIJD je kroost te laat bij de crèche naar binnen slingert, terwijl je iedereen toch nog net precies op tijd in de schoenen, jassen en rugzakken had weten te hijsen (ondanks die kledingcrises en slappe crackers).
- ‘Welke dag is het vandaag?’ Omdat het onmogelijk is te onthouden op welke dagen Teuntje nou wel of niet zijn gymschoenen mee moet, of het bij Fleurtje op school citrusfruitdag is, of het nou de oneven week is waarin ze allebei naar hun kantklosclubje moeten, of dat het stiekem zaterdag is en je dus voor niks voor dag en dauw uit je bed gerold bent en die lunchtrommeltjes staat vol te proppen. En jahaaa, zo’n schema op de koelkast is heel handig enzo. Maar iedere keer als je dat wilt maken, komt er weer iets anders tussendoor (Grey’s Anatomy ofzo).
- ‘Zal ik ons gewoon allemaal ziek melden vandaag?’ Omdat je heel even heerlijke visioenen krijgt van de hele dag met z’n allen in bed met de iPad (en die cappuccino natuurlijk!) in zachte flanellen pyjama’s. Maar omdat je dan vrijwel meteen ook weet dat dat een illusie is en dat je in plaats daarvan met pindakaas besmeurde kinderen en een kilo broodkruimels in je bed krijgt, de iPad hoogstwaarschijnlijk sneuvelt en je bovendien natuurlijk helemaal geen melk in huis hebt voor die cappuccino. En dat ze dat op je werk dus wel hebben. Ja, dan is de keus snel gemaakt natuurlijk.
- ‘Mag ik alweer naar bed?’ Dat heerlijke moment als de aftiteling van Sesamstraat voorbij rolt, daar kun je de hele dag naartoe leven.
Lees ook: 17 Idiote dingen die voorkomen dat mijn peuter flipt tijdens de ochtendspits.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.