10 Soorten moeders die ik vooral nooit zou worden
Vóór Janneke moeder werd, had ze alvast haar oordeel klaar over alle andere moeders. Ze wist het zeker: zo’n soort moeder word ik nóóit. Jullie raden zeker al hoe dat is afgelopen?
Lees ook: Deze 10 moedertypen vind je op Instagram
Weet je het nog, hoe je vroeger een beetje misprijzend kon doen over andere moeders? Zo van: moet je die moeder nu zien, hahaha, mooi dat ik dat allemaal heel anders ga aanpakken als ik ooit moeder word. Of misschien waren jullie allemaal wel heel correct en onbevooroordeeld, en ben ik de enige die dacht dat ze het allemaal beter kon. Hoe dan ook: ik had dus steevast mijn oordeel klaar en wist: zo’n soort moeder word ik later nóóit:
- De paniekmoeder. Zo’n soort moeder die meteen een gil slaakt als haar kind één stap naast de stoeprand zet, die subiet de dokter belt als haar kind één vlekje heeft en die tijdens de zwangerschap geen likje pesto meer eet. Inmiddels weet ik: het moederschap doet rare dingen met je. Iets met een paniekhormoon dat je er gratis bij krijgt vanaf het moment dat je zwanger wordt.
- De sloddervos. Zo iemand die de kleren van haar kinderen niet strijkt en zelf gewoon drie dagen lang hetzelfde draagt, omdat er toch niemand is die het merkt. Nu weet ik: het leven is gewoon te kort om elke dag te strijken en nieuwe setjes bij elkaar te zoeken en op een dag zijn we allemaal dood en maalt niemand er meer om. Het moederschap leert je prioriteiten stellen.
- De huismus. Waarom thuisblijven met je kind als je ook samen op trekkerstocht door Saudi-Arabië kon, zo redeneerde ik vóór ik moeder werd. En als je geen geld had om op reis te gaan, dan kon je in elk geval nog regelmatig de kroeg in, al dan niet met baby. Inmiddels is het hoogtepunt van mijn week op zaterdagavond Netflixen tot tien uur ’s nachts. In Saudi-Arabië heb je helemaal geen Netflix.
- De moedergans. Zo iemand die op een feestje met haar eigen kinderen onder tafel gaat zitten en vervolgens geen enkele volwassene spreekt. Laat je kinderen toch lekker aan hun lot over, was mijn motto, daar worden ze hard van. Nu weet ik: moederschap draait allemaal om onderhandelen. Eerst een half uur meespelen met de Duplo, daarna ongestoord een half glas wijn drinken.
- De dramamoeder. De moeder wier kind midden in de tram een driftbui krijgt van hier tot de overkant en die dan met klotsende oksels en een schuimbekkend kind onder haar arm en de kinderwagen tussen haar tanden in godsnaam maar uitstapt bij de eerstvolgende halte. Zo’n soort moeder ben ik dus tóch, met één klein verschil: bij mij zijn het altijd twéé schuimbekkende kinderen.
- De softie. Zo iemand die al begint te zwijmelen zodra ze een zwangere buik of een baby ziet en dan roept dat haar eierstokken alweer beginnen te klapperen en die begint te huilen zodra er een zielige puppy op tv te zien is. Ahum.
- De wereldvreemde moeder. Die alleen nog maar over kinderen en kinderliedjes en kinderkwaaltjes en kinderkleertjes kan praten en geen idee heeft wat er verder ook alweer belangrijk is in de wereld en waarom. Feit: waar je mee omgaat word je mee besmet en heeft er ooit iemand geprobeerd in de tropenjaren de jaren de krant te lezen, en zo ja, hoe liep dat af?
- De clubjesmoeder. Zo’n moeder die haar peuter van twee al op ballet of op voetbal doet en dat die uitstapjes dan het hoogtepunt van haar week zijn. Een jaar geleden nog lachte ik dit soort moeders uit, maar nu heb ik laatst al uitvoerig op balletscholen en op peuteryoga gegoogeld. Want ach, ze bewegen zo schattig en hoe leuk zou het zijn als ze dat voortaan in groepsverband mochten doen?
- De onderhandelmoeder. Oké, je mag nog een filmpje kijken, maar dan moet je wel je boterham opeten. Ja, je mag je speentje in, als je dan maar even stil bent. Oké, je mag op de wipkip, als mama daarna even naar de Hema mag. Wat waren dat toch voor moeders zonder ruggengraat? Konden ze niet opvoeden ofzo? Maar ik zei het al eerder: het ouderschap draait allemaal om onderhandelen. Wist ik veel.
- De schreeuwmoeder. Je stem verheffen tegen je kinderen? Dat zou mij uiteraard nóóit gebeuren. Gewoon normaal praten, dan leer je je kinderen ook meteen hoe je je netjes gedraagt. Maar dat was vóór mijn kinderen met vingerverf mijn parket beschilderden en uitprobeerden te vogelen of je een iPhone kan laten oplossen met behulp van een fles olijfolie.
Lees ook: 10 Moedertypes die je tegenkomt als je van de stad naar een dorp verhuist
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
