10 Redenen waarom ik Kinderen voor Kinderen haat

De zoon van Renée is sinds kort gek van Kinderen voor Kinderen. Tot haar grote verdriet.

LEES OOK: Hoe mijn kinderen de muziek uit mijn leven lieten verdwijnen

Je hoopt toch dat je kind een soulhart heeft. Of dat-ie helemaal gek wordt van John Mayer en zijn gitaar. Oké, P!nk kan ook nog. Kan ik best mee leven. Maar fucking Kinderen voor Kinderen? Eén feestje op de basisschool, met deze muziek op de achtergrond, en hij was verkocht. Sindsdien wil hij niets anders maar horen. Daarom heb ik nu tien hele goede redenen om een bloedhekel te hebben aan Kinderen voor Kinderen.

1. Ze stemmen allemaal Groen Links, die tekstschrijvers.
   Wedden? En ze zijn lid van GreenPeace. Het gaat over plastic in de zee, over dierenwelzijn en inheemse diersoorten. Het klinkt soms meer als zendtijd voor politieke partijen dan een onschuldig kinderkoortje.
2. Er zijn ook instrumentale versies van die muziek.
   Kunnen je kids lekker zelf meeblèren en dat doet die van mij ook. Niet om aan te horen, is het. Mijn zoon is ook altijd net twee seconden te laat. Het is een soort hele luie jazz, maar dan totaal onmuzikaal.
3. Zo slecht als de muziek is, het blijft wel in je kop zitten.
   Zit je bij een belangrijk businessmeeting en neurie je per ongeluk: ‘Ik chill ‘m lekker vandaag hier in mijn onesie.’ Kijken ze raar op, joh.
4. Die schelle kinderstemmetjes doen zeer aan mijn oren.
   De jongetjes hebben nog geen baard in de keel en gaan hoger dan Mariah Carey. Au!
5. Omdat ze vroeger zongen dat iedereen onder de evenaar een bedelaar was.
   Dat durven die tekstschrijvers anno 2018 niet meer, maar ze zongen het ooit wel. En, laten we eerlijk zijn, toen kon het ook al niet. Ik heb het ze nog niet vergeven.
6. Die ronde R’en.
   Kinderrrrren voor Kinderrrren. Ze zitten er nog steeds in, hoor, de kakkers. Volgens mij zijn de audities ieder jaar op het Mediapark in Hilversum. Heel het Gooi loopt ervoor uit.
7. En dan moet er natuurlijk wat kleur in.
   Is het je wel eens opgevallen dat die Kinderen voor Kinderen-koortjes zo politiek correct multiculti zijn als wat. Volgens mij is er een producer die turft welke nationaliteiten nog missen.  Voelt toch een beetje gedwongen.
8. Kinderen luisteren nooit één liedje.
   Nee, meteen het hele album. En dan nog een keer en nog een keer. Het is een soort crack voor de kinderzieltjes. Hun eerste verslaving. Nou ja, na de speen dan.
9. Je kind leert er van die niet-hippe woorden van, zoals ‘chillen’ enzo.
   Die van mij zegt dat dan ook te pas en te onpas. ‘Mam, ik ga effe chillen.’  Mijn god. Hij is 4 en nu al niet meer cool.
10. Iedere autorit is een hel.
    Vroeger kletsen we wat, deden het nummerbord-spel. Nu willen ze alleen maar Kinderen voor Kinderen luisteren. Ik zeg ‘we,’ niet omdat mijn baby ook al verslaafd is, maar omdat mijn man dat is. Hij heeft alle albums gedownload op zijn telefoon en draait die shizzle nu iedere keer dat we met zijn allen in de auto zitten. Laatst zelfs toen we een keer met zijn tweeën op pad gingen. Toen ben ik uitgestapt en gaan lopen. Liever dat dan nog een keer horen hoe verdrrrrrietig het meisje uit ’t Gooi is dat ‘haarrrrr ouderrrrs gaan scheidennn.’

LEES OOK: 30 Dingen die mama een driftbui bezorgen.

Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!