10 moederkwesties die je doen twijfelen over je psychische gezondheid

Er zijn van die momenten als nieuwbakken moeder waarop je bijna hardop aan jezelf vraagt: ‘Ben ik wel helemaal koppiekoppie?’ Noem het ontzwangeren of noem het gewoon moederschapssymptomen: we lijden er allemaal wel eens aan.

1. Verscherpte geur
Overal waar je komt, met of zonder baby, ruik je ‘m. En dan niet zijn vederzachte schoongewassen huidje, maar zijn uitwerpselen. Het kan niet anders dan psychisch zijn; de geur van zijn braaksel slash poep zit in je neus. Altijd en overal. Je herkent het bouquet aan aroma’s van jouw nageslacht meteen, uit duizenden. Soms kun je jezelf geruststellen als je ontdekt dat er daadwerkelijk nog een flatsje opgedroogde babyspuug op je schouder zit, maar vaak genoeg is er geen aanleiding om je baby te ruiken als hij helemaal niet bij jou is. Best zorgwekkend.

2. Geheugenverlies
Dat die zwangerschapsdementie wat lang blijft hangen, baart je toch zorgen. Of zou dat fenomeen stilletjes overgaan in vervroegde tekenen van Alzheimer? Je treft jezelf regelmatig abuis aan, zoekend naar je huissleutels die in de vriezer blijken te liggen. Of je gaat op een zaterdags momentje voor jezelf -zonder kinderen- met de auto op pad, komt vervolgens met het openbaar vervoer thuis en krijgt een hartstilstand als je de auto niet voor de deur ziet staan bij thuiskomst. En hoe vaak moet je nog een fles leeggieten omdat je halverwege het scheppen van de kunstvoeding niet meer weet hoeveel je er al in had gedaan?

3. Fantoompijn
Ga je in die eerste periode eens lekker alleen op stap, naar de supermarkt op de hoek bijvoorbeeld (hallelujah, de vrijheid!), dan schrik je om de paar meter omdat je denkt dat je de baby ergens hebt laten staan. Ja, je bent nu al vergroeid met die kleine en voelt je geamputeerd zonder.

4. Meerdere persoonlijkheden
Vrolijk draai je kinderliedjes, luidkeels zing je mee. Maar van sommige liedjes raak je dusdanig in de war, dat je meteen een verwijzing naar de dichtstbijzijnde psycholoog zou willen scoren.
‘Kom hier Rosa, je bent mijn zusje – je bent mijn zusje. Kom hier Rosa, je bent mijn zusje jaja.’ Een zusje, die ouders wilden nóg een baby!
‘Op die brug, op die brug, daar vond ik mijn zusje terug.’ Ik heb het gemist, ze was ineens weg! ‘Op die brug, op die brug, daar vond ik mijn zusje terug.’ ‘Kom hier Rosa, je bent een ander, je bent een ander. Kom hier Rosa, je bent een ander jaja.’ Wauw. Zusje ineens pleite, toen terug en toen bleek ze een ander. Schiet mij maar lek, dat slaaptekort stijgt blijkbaar echt naar je hoofd.

5. Verscherpt gehoor
Een krolse kat, een enthousiaste eend of een boze buurvrouw met een keelontsteking: je hoort werkelijk alles aan voor een huilende baby. Jouw huilende baby, waar je dan dus weer iets mee moet terwijl je net even lekker zat.

6. Getallenfetisj
Dit verschijnsel komt vooral voor als je baby is veranderd in een peuter-met-eigen-wil. De hele tijd hoor je een stem dingen zeggen als: ‘Ik tel tot drie en dan…’ of ‘Tot tien tellen nu moedertje, anders ontplof je’. Die stem blijkt je eigen stem, die iets gedaan probeert te krijgen van de peuter óf die voorkomt dat je met behanglijm aan de gang gaat om hem ergens achter te plakken (iets met dat spreekwoord). Je telt ook hardop de vitaminedruppels, de seconden waarin je peuter zelf mag tandenpoetsen voordat jij het overneemt, je telt de minuten tot zijn bedtijd. Alles is getallen.

7. Uitzichtloosheid
Is dit nou die postnatale depressie waar je veel over gelezen hebt? Of is het normaal dat je iedere nacht/ochtend/middag/avond denkt: wordt het ooit nog leuk? Je houdt zielsveel van die baby, maar het voelt ook alsof je leven weg is en nooit meer terug zal komen. Zul je ooit nog slapen, leuke dingen doen, seks hebben, je eigen planning kunnen volgen, warme koffie kunnen drinken?

8. Smetvrees
De eerste weken met een baby weiger je elke viespeuk of koortslip die ook maar een voet over de drempel wil zetten. Je wast je handen zo vaak dat ze structureel rood zijn en kickt op het steriliseren van speentjes. Geen bacterie of virus mag ook maar in de buurt van jouw grootste rijkdom komen.

9. Ingebeelde lelijkheid
Mooi niet dat je na die zwangerschap ooit nog in een tl-verlicht pashokje gaat staan: dat neem je jezelf heilig voor. Spiegels en winkelruiten vermijd je voortaan sowieso liever. Onder de douche kijk je maar niet daar die hangende, uitgerekte en gestreepte vellen op je buik (je haat tijgerprintjes dus die grap gaat niet op) en het puttenlandschap op je benen. Die onderkin had ook al lang weg moeten zijn nu, toch? En wanneer begint dat haar weer eens te groeien? Hoe onaantrekkelijk zijn hechtingen down under eigenlijk voor je bedpartner? ‘Het zullen de hormonen zijn’ is je nieuwe mantra, zodat je ondanks alles nog naar buiten durft.

10. Hoarding
‘Daar kun je er nooit genoeg van hebben!’ Dit roep je stiekem best vaak de laatste tijd, sinds De Baby. Rompertjes, hydrofiele luiers, billendoekjes: groot inkopen is je nieuwste hobby, hebberigheid je middle name. Als de hele wereld straks zonder schattige maillots, lakentjes met print of hippe speenkoorden zit, ben jij in elk geval voorzien. Hoezo, verzamelwoede?

Lees ook: 15 redenen waarom kinderen te gek zijn