10 Keiharde waarheden van het moederschap die niemand je vertelt
Als je voor het eerst moeder bent geworden kom je vaak tot de ontluisterende ontdekking dat er een heleboel dingen zijn waar niemand je van op de hoogte had gesteld. Dingen die best weleens een schok kunnen zijn. Daarom vertellen wij je ze alvast. Zodat je straks niet zo erg schrikt.
LEES OOK: 25 Taken waar iedere ouder een bloedhekel aan heeft.
* Geen enkele moeder weet waar ze mee bezig is. Dit kan een schok zijn (want: niemand kan je helpen), maar je kunt het ook zien als een opluchting (want: net als jij doet iedereen dus gewoon maar wat). Het moederschap is een kwestie van je ogen dicht doen, blind een kant kiezen en dan hopen dat je uiteindelijk op de goede plek uitkomt. En zo niet, dan verander je van richting. Kom je toevallig onderweg een moeder tegen die wel beweert dat ze weet waar ze mee bezig is, draai dan sowieso linea recta om.
* Je gaat echt weer slapen, alleen niet meer zoals voorheen. De rest van je leven zul je in een soort permanente staat van alertheid in bed liggen. Je slaapt wel, maar toch ben je in staat om in een oogwenk uit bed te springen en meteen tot actie over te gaan. Van ieder geluidje zit je meteen recht overeind en zelfs als je middenin je REM-slaap zit en je kind drie verdiepingen lager in bed ligt heb je het direct door als het wakker is (of op het punt staat wakker te worden).
* Je kunt je nooit ziek melden. Je zult kabouters gaan zitten vouwen met 40 graden koorts en een woekerende voorhoofdsholteontsteking. Je zult boterhammen met pindakaas staan smeren terwijl je gegrepen bent door het Norovirus en dus na iedere boterham naar de wc moet rennen om over te geven. En je zult 300 keer ‘Nijntje in de speeltuin’ voorlezen terwijl je diezelfde ochtend je keelamandelen hebt laten verwijderen. Moeders kunnen niet ziek zijn, the show must go on. Ibuprofen in bulk inslaan is raadzaam (en nee, van 2x 400 mg tegelijk ga je niet dood, dus doe daar je voordeel mee).
* Je hebt moeder-vriendinnen nodig. Ga desnoods posten voor de Prenatal als je geen andere moeders voorhanden hebt in je omgeving, want een paar lotgenoten om mee te praten zijn een primaire levensbehoefte als je een kind hebt. Belangrijk: stel ze voor je de vriendschap aangaat wel even de vraag of ze weten waar ze mee bezig zijn, want als ze beweren van wel dan kunnen het geen vriendinnen worden.
* Seks wordt (soms) werk. Als in: dat je er geen zin in hebt, maar dat het toch moet. Het komt op de to do lijst, zeg maar. Vaak helemaal onderaan, nadat je alle Hello Kitty cupcakes voor de opvang gebakken hebt en de vaatwasser hebt uitgeruimd. Het liefst wil je dan op de bank neerzakken en een rondje Netflixen, maar bedenk dat die vent toch wel handig is om aan te houden, al was het maar omdat hij (soms) het vuilnis buiten zet. En mannen hebben nou eenmaal een ding met seks, iets met dat ze het nodig hebben ofzo. Dus vooruit maar. Het is trouwens prima om tijdens de daad aan de was te denken die eigenlijk ook nog gedaan moet worden.
* Het kan zijn dat je je kind niet meteen leuk vindt. Je hoort altijd dat moeders op slag verliefd zijn op hun baby op het moment dat ze als rimpelig, Gollum-achtig wezentje op hun buik gelegd worden, maar dat is lang niet altijd het geval. Heel veel moeders moeten erg wennen aan hun kind en het echt leren kennen. Bovendien kan die eerste tijd met je kind een enorme omschakeling voor je zijn, omdat je oude leven opeens niet meer lijkt te bestaan. Alles is anders, je kunt niet meer doen wat je altijd deed en alles is ingewikkeld. En dat is dus de schuld van dat kind. Uiteindelijk valt alles weer op z’n plek, maar je mag best zeggen dat je er even van baalt dat alles in de war geschopt is.
* Je wordt een pathologische leugenaar. Iedere moeder liegt aan de lopende band tegen haar kinderen. Over Sinterklaas en de tandenfee bijvoorbeeld, maar ook over dat de koekjes op zijn (omdat jij die laatste voor jezelf wilt houden) en dat de speeltuin gesloten is (omdat jij geen zin hebt om te gaan). Dat zijn volledig geoorloofde leugens en het is helemaal niet hypocriet om van je kinderen wel volledige eerlijkheid te verwachten.
* Iedereen probeert je de stuipen op het lijf te jagen. Als moeder moet je sterk in je schoenen staan en een dikke huid kweken. Doe je dat niet, dan zul je binnen afzienbare tijd bezwijken aan een zenuwinzinking, omdat je van alle kanten te horen krijgt dat je kinderen in levensgevaar verkeren. Suiker is namelijk vergif, in plastic speelgoed zit BPA en van flesvoeding verliest een kind IQ punten. En dan hebben we het nog niet eens gehad over fijnstof, pesticiden en de plastic soep. Als je de mensen om je heen moet geloven is het bijna niet mogelijk om je kind gezond en veilig op te voeden. Maar als je gewoon je best doet en een klein beetje nadenkt over wat je wel en niet doet/koopt/gebruikt loopt het allemaal wel los. Laat je niet gek maken.
* De belangrijkste vereiste voor je kleding is dat het rekbaar en comfortabel moet zijn. Vergeet dat kanten lingeriesetje met die string die eigenlijk de hele tijd in je bilnaad kruipt. Vergeet die skinnyjeans met knopensluiting. Als een kledingstuk niet gemaakt is voor comfort en bovendien niet het een en ander verhult, is het aan jou niet besteedt. Opeens snap je waarom zoveel vrouwen een voorliefde hebben voor tricot en je zal nooit meer iemand veroordelen die in een legging de straat op gaat. En die joggingbroek met fleece van binnen die je stiekem altijd zo heerlijk leek zitten, die koop je nu gewoon.
* Je blijkt in staat een mens in leven te houden en je verpest hem niet eens (althans, niet heel erg). Ja, je zult fouten maken en heel vaak zul je je enorm schuldig voelen over die fouten en ervan overtuigd zijn dat je kind later intensieve therapie nodig zal hebben om zijn jeugdtrauma te verwerken, maar je zal zien dat dat uiteindelijk nogal meevalt. En zijn je kinderen later wel ontevreden over hun opvoeding, dan kunnen ze gelukkig zelf kinderen krijgen om het beter mee te doen. Wat natuurlijk niet lukt. Zodat jij dan weer kunt zeggen: “Zie je wel. Ik zei het toch?”
LEES OOK: Eigenschappen waaraan de bff van de jonge moeder moet voldoen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
