‘Mijn man wil emigreren, maar ik wil niet mee’
Ella (37) is getrouwd met Jan-Willem (41) en moeder van twee meisjes van 4 en 1. Jan-Willem heeft een baan in het buitenland gekregen, maar Ella wil niet mee.
Lees ook: Het gras van de buren (of 5 redenen om nú naar het buitenland te verhuizen!)
“Hij kwam helemaal opgetogen thuis, nu zes weken geleden. De kans van zijn leven, noemde Jan-Willem het. De kans waar hij altijd zo hard voor had gewerkt. De beloning voor al die inzet. Een baan in San Francisco kon hij krijgen, met een salaris van vier ton, een enorme bonus, een villa in een mooie buitenwijk – alles erop en eraan. De verhuizing wordt betaald, onze oudste dochter kan daar naar een privéschool, voor de jongste wil het bedrijf zelfs opvang betalen. Het is een fantastisch aanbod, dat snapt iedereen. Het enige probleem is: ik wil echt niet.
Jan-Willem is altijd ambitieus geweest, dat vind ik ook aantrekkelijk aan hem. Ik werk zelf ook vier dagen per week, wij zijn allebei niet het type om stil te zitten. Jan-Willem werkt voor een groot Amerikaans technologiebedrijf en heeft in Nederland zijn top bereikt. Vanuit het bedrijf is gezegd dat hij nu de overstap naar het buitenland moet maken. Het alternatief is een baan zoeken bij een ander bedrijf, wat geen probleem zou zijn want om mensen met zijn kennis staan ze te springen. Dan zou hij minder verdienen dan dat enorm bedrag in Amerika, maar we hebben het prima, het hoeft niet allemaal meer, meer, meer. Ik vind het veel belangrijker dat de kinderen opgroeien in de buurt van familie. Het beste vriendinnetje van mijn oudste is haar nichtje, ik woon op tien minuten rijden van mijn ouders. Dat wil ik niet kwijt. Voor geen goud, letterlijk.
Lees ook: Waarom verhuizen met kleine kinderen de hel is
Jan-Willem wel. Hij heeft al besloten dat hij het wil doen. Dat ik niet wil vindt hij vervelend, maar hij is vastbesloten me om te praten. Zo vasthoudend als hij in zijn werk is, zo vasthoudend is hij nu ook naar mij toe. Ik heb het gevoel dat nee zeggen gewoon geen optie is. En ik vind het ook echt moeilijk. Ik gun Jan-Willem zijn overstap, zijn droombaan. Maar ik gun mijn kinderen hun jeugd hier. Wat is belangrijker? Over het antwoord op die vraag, hebben Jan-Willem en ik nu wekelijks ruzie.
Ik zie geen oplossing, echt niet. De belangen zijn zo groot en er is geen compromis. Ja, dat hij gaat en ik niet, maar dat is geen optie. Het zou het einde van ons huwelijk betekenen en bovendien kan Jan-Willem de kinderen natuurlijk helemaal niet missen. Sinds dit allemaal speelt ben ik al vijf kilo afgevallen van de stress. Mensen vragen of ik ziek ben, zo slecht zie ik eruit. Ik hoop gewoon dat Jan-Willem omgaat, dat hij mij en de kinderen verkiest boven zijn werk. Maar daarvoor zal er echt nog heel veel moeten gebeuren.”
Lees ook: Hoe ook wij besloten de grote stad achter ons te laten
